Ανδρωνής Σπυρίδων πτ. Αθανασίου, δρ.,

- βουλευτής Κερκύρας, φ. 13. 15.3.1852

Αρβανιτάκης Σπυρίδων πτ. Νικολάου, δρ.

Ο Αρβανιτάκης Σπυρίδων, γιος του Νικολέτου Αρβανιτάκη και της Μηλούλας το γένος Αλέξη Σκιαδόπουλου, γεννήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 1802 στο χωριό Βαρυπατάδες της Κέρκυρας.  Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στην Κέρκυρα, εγγράφεται στην ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου της Μπολόνια το 1831. Συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, απ’ όπου πήρε το πτυχίο του και επέτρεψε ως χειρούργος στην Κέρκυρα. Το 1831 παντρεύεται τη Θεοδώρα, κόρη του Μαρκαντώνιου Πιέρη, από την οποία απέκτησε δύο γιους, τον Νικολέτο και τον Γιάννη. Στις 22 Δεκεμβρίου 1843, διορίστηκε καθηγητής της παθολογίας στην ιατρική σχολή του Ιόνιου Πανεπιστημίου. Εξελέγη βουλευτής της Θ’ Ιονίου Βουλής στις 28 Φεβρουαρίου 1850, με ψήφους 794 (Gazzetta φ. 63. 04/16.3.1850). Επανεξελέγη το 1852 (Gazzetta φ. 52.  13/25.12.1852), το 1857 (Gazzetta φ. 277. 19/31.1.1857) και το 1863 αντί του θανόντος Αχιλλέα Δελβινιώτη Βαρότση, (Gazzetta φ. 660.  5/17.10.1863). Για την ενωτική του δράση εξορίστηκε μαζί με τον Χριστόδουλο Ποφάντη. Στις 31 Δεκεμβρίου 1856 εκλέγεται Πρόεδρος της Αναγωστικής Εταιρίας Κέρκυρας. Μετά την Ένωση της Επτανήσου, δεν ασχολήθηκε με τα κοινά, αλλα αφοσιώθηκε στο ιατρικό του επάγγελμα και στη συγγραφή της ιστορίας. Το συγγραφικό του έργο αποτελείται από έργα που αναφέρονται στην ιατρική. Απεβίωσε στις 20 Φεβρουαρίου 1880 σε ηλικία 78 ετών, γεμάτος θλίψη από τον πρόωρο χαμό των δύο γιων του, του Νικολέτου που απεβίωσε στις 15 Ιουνίου 1879 σε ηλικία 37 ετών και του Γιάννη που απεβίωσε στις 18 Αυγούστου 1879 σε ηλικία 35 ετών.

Βαλαωρίτης Σπύρίδων του Ευσταθίου

Γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1815 και είχε πλούσια πολιτική δράση. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του μετέβη στο Παρίσι, όπου αναγορεύτηκε νομοδιδάκτωρ. Παντρεύτηκε την Ρόζα-Μαρία Στεφάνου, κόρη αρχοντικής ζακυνθινής οικογένειας εμπόρων και πολιτικών και απέκτησε τέσσερα παιδιά, την Λίζα, τον Έκτορα (1866-1875), τον Περικλή που εξελέγη βουλευτής και την Ολορίνα. Εξελέγη βουλευτής της Ιονίου Βουλής και στη συνέχεια Γερουσιαστής, όπου παρέμεινε μέχρι το 1864. Διακρίθηκε στις συνεδριάσεις της Γερουσίας, ήταν επιεικής και ευθύς στη διαχείριση του κράτους. Μετά την Ένωση εξελέγη Πληρεξούσιος Λευκάδας και συμμετείχε στην Β΄Εθνοσυνέλευση, όπου στη συζήτηση αν έπρεπε να ιδρυθεί Γερουσία, ήταν ο μόνος που εψήφισε υπέρ αυτής. Είχε πνεύμα δραστήριο και αξιοπρεπή συμπεριφορά. Σχετίστηκε με τον Σπόνεκ, τον κηδεμόνα του Βασιλέως Γεωργίου, αλλά και με τους επισημότερους Έλληνες πολιτικούς. Ο βασιλιάς Γεώργιος του χάρισε την εύνοιά του για τις άριστες συμβουλές του. Το 1864 έγινε υπουργός Εξωτερικών και Οικονομικών. Το 1866, όταν η κατάσταση ήταν κρίσιμη λόγω της ληστείας των λόρδων στον Μαραθώνα, έγινε πάλι υπουργός Εξωτερικών. Διαχειρίστηκε την κρίση με υπευθυνότητα και κατάφερε να μετριάσει την οργή της Αγγλίας κατά της Ελλάδος. Αντιπροσώπευσε τον Βασιλέα Γεώργιο στην Κοπεγχάγη, στο γάμο της αδελφής του με τον διάδοχο της Ρωσίας. Χρημάτισε πρέσβυς στην Αγγλία και στο Βέλγιο. Μετά την Ένωση εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας (επαρχία Λευκάδος) το 1868 και συμμετείχε στην Β΄Περίοδο από 21 Μαρτίου 1868 μέχρι 17 Μαρτίου 1869. Επανεξελέγη διαδοχικά το 1869 και συμμετείχε στην Γ΄ Περίοδο από 16 Μαΐου 1869 μέχρι 28 Δεκεμβρίου 1871, το 1872 και συμμετείχε στην Δ’ Περίοδο από 26 Φεβρουαρίου 1872 μέχρι 29 Νοεμβρίου 1872, το 1873 και συμμετείχε στην Ε’ Περίοδο από 27 Ιανουαρίου 1873 μέχρι 26 Απριλίου 1874, το 1879 και συμμετείχε στην Η’ Περίοδο από 23 Σεπτεμβρίου 1879 μέχρι 22 Οκτωβρίου 1881 και τέλος το 1881 που συμμετείχε στην Θ΄Περίοδο από 20 Δεκεμβρίου 1881 μέχρι 11 Φεβρουαρίου 1885. Διορίστηκε Πρόεδρος της Βουλής την περίοδο (1882-1883). Απεβίωσε στην Αθήνα στις 30 Ιουλίου 1887 και ενταφιάστηκε στη Λευκάδα. Εγγονή του ήταν η Λένα Βαλαωρίτου Σκαραμαγκά. Ήταν εξάδελφος του ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.

Βάτταλης Αναστάσιος (Battali Anastasio),

-Yποψήφιος για Consiglio primario, 360 ψήφοι, φ. 263. 30/11.1.1823

-Mέλος του πρωτοβάθμιου Συμβουλίου, αντί του Στάμου χαλικιόπουλου, reggente di Corfu, φ. 273. 10/22.03.1823

-Βουλευτής Κερκύρας, 3ο Κοινοβούλιο, 371 ψήφοι, φ. 526. 14/26.1.1828

- Mέλος του πρωτοβάθμιου Συμβουλίου, φ. 531. 18/1.3.1828

-Υποψήφιος βουλευτής Κερκύρας, φ. 470. 16/28.12.1839

-Βουλευτής Κερκύρας, 402 ψήφοι, φ. 476. 27/8.2.1840

Βαττάλιας Αλέξανδρος (Battaglia Alessandro) πτ. Φραγγίσκου,

assistente segretario del S.C.G, φ. 20. 04/16.05.1818

deputato registratore del S.C.G. , φ. 27. 23/4.7.1818

deputato registratore, S.C.G, φ. 286. 09/21.6.1823

βουλευτής Κερκύρας, 264 ψήφοι, φ. 111. 28/09.02.1833

Ύπαρχος Λευκάδος, φ. 184. 23/5.7.1834

υποψήφιος βουλευτής Κερκύρας, 6ο Κοινοβούλιο, φ. 419. 24/5.1.1839

εξαπορρήτων της Βουλής, φ. 447. 8/20.7.1839

υποψήφιος βουλευτής Κερκύρας, φ. 470. 16/28.12.1839.

Βαρλάμος Νικόλαος

-μέλος της  Νομοθετικής Συνέλευσης αντί του Λευκόχειλου Α.Τ. Regent της Κέρκυρας, φ. 5.  19 / 31.1.1818

-Υποψήφιος Πρωτοβάθμιου Συμβουλίου, 410 ψήφοι, φ. 263. 30 / 11.1.1823

-Μέλος του Πρωτοβάθμιου Συμβουλίου, αντί του βαρώνου Θεοτόκη,

-Γερουσιαστής, φ. 270. 16 / 01.03.1823

-Βουλευτής Κερκύρας, 3ο Κοινοβούλιο, 336 ψήφοι, φ. 526. 14/26.1.1828

Βασιλάκης Ηλίας του Μιχαήλ (Vassilachi Elia),

υποψήφιος βουλευτής Κερκύρας, 3ο Κοινοβούλιο, 245 ψήφοι, φ. 526. 14/26.1.1828

βουλευτής Κερκύρας, 206 ψήφοι, φ. 111. 28/09.02.1833

Έπαρχος Κερκύρας,φ. 312.24/5.9.1857

Βέγιας (ή Βέϊας) Βούλγαρις Σπυρίδων, ιππότης, κόμης,

υποψήφιος βουλευτής Κερκύρας, 6ο Κοινοβούλιο, φ. 419. 24/5.1.1839

Bουλευτής Κερκύρας, 344 ψήφοι, 8ο Κοινοβούλιο, φ. 6. 27/8.2.1845

Bουλευτής Κερκύρας, 969 ψήφοι, φ. 6. 26.1.1852

Έπαρχος Κερκύρας, φ. 48. 15/27.11.1852

Γερουσιαστής Κερκύρας, φ. 283. 23/7.3.1857

Βουλευτής Κερκύρας 12ου Κοινοβουλίου, φ. 562. 20/1.2.1862

1603 ψήφοι,

υποψήφιος βουλευτής Κερκύρας13ου Κοινοβουλίου, φ. 652. 31/12.9.1863

Βέγιας Μαρίνος

Γεννήθηκε στο Αργοστόλι και καταγόταν από παλιά οικογένεια του νησιού με καταγωγή από τη νήσο Βέγια της Δαλματίας. Χρημάτισε πολλές φορές βουλευτής και γερουσιαστής της Ιονίου Πoλιτείας, Πρόεδρος της βουλής το 1817 και πρόεδρος της γερουσίας το 1818. Επί προεδρίας του στην Ιόνιo Βουλή τα Επτάνησα τελούσαν υπό Αγγλική προστασία κι ήταν από τους υπογράφοντες συντάκτες του συντάγματος του 1817. Τιμήθηκε το 1825 με το παράσημο Αγίου Γεωργίου και Αγίου Μιχαήλ.

Βελλιανίτης Γεώργιος του Ιωάννου

Γεννήθηκε στους Παξούς και εξελέγη Βουλευτής της Ιονίου Βουλής το 1852 (10η Βουλή) και το 1857 (11η Βουλή).

Βελλιανίτης Δημάκης του Ιερωνύμου

Εξελέγη δύο φορές Βουλευτής της Ιονίου Βουλής το 1834 και το 1852 στην 10η Βουλή, Gazzetta φ. 181. 2/14.6.1834.

Βελλιανίτης Νικόλαος του Σταματέλου

Γεννήθηκε στους Παξούς το 1788. Εξελέγη Βουλευτής Παξών στην Ιόνιο Βουλή, διαδοχικά το 1834, το 1839 και το 1845.

Απεβίωσε το 1854.

Βελλιανίτης Νικόλαος Θωμάς, δρ.,

 Ύπαρχος Παξών, φ. 115. 25/9.3.1833

βουλευτής Παξών, 74 ψήφοι , φ. 181. 2/14.6.1834

βουλευτής Παξών (99 ψήφοι) , 6ο Κοινοβούλιο, φ. 419. 24/5.1.1839

βουλευτής (Senatore) μικροτέρων  νήσων,  6ης  Γερουσίας, φ. 427. 18/2.3.1839

ύπαρχος Παξών, φ. 479. 17/29.2.1840

βουλευτής Παξών, 39 ψήφοι , 8ο Κοινοβούλιο, φ. 6. 27/8.2.1845

βουλευτής, φ. 21. 12/24.5.1845

Ύπαρχος Παξών, φ. 65. 18/30.3.1850.

Βελιανίτης (Veglianiti Nicoletto), δρ

-βουλευτής Παξών, 3ο Κοινοβούλιο, 46 ψήφοι, φ. 528. 28/9.2.1828

Βεντούρας Θεόδωρος πτ. Φραγγίσκου,

Βουλευτής Κερκύρας, 367 ψήφοι, φ. 185. 30/12.7.1834

επιχώριος αξιωματικός επί το εμπόριον και ναυτιλίαν, φ. 22. 19/31.5.1845

επιχώριος αξιωματικός επί του εμπορίου Κερκύρας, φ. 140. 23/4.9.1847

Δημογέροντας κεντρικού επιχωρίου συμβουλίου επί το εμπόριον και την ναυτιλίαν, φ. 59. 31/12.2.1853

Δημογέροντας κεντρικού επιχωρίου Συμβουλίου Κερκύρας, φ. 199. 30/11.8.1855

Βουλευτής Κερκύρας, φ. 277. 19/31.1.1857

Βουλευτής Κερκύρας 12ου Κοινοβουλίου, φ. 562. 20/1.2.1862 1698 ψήφοι,

Βουλευτής  Κερκύρας 13ου Κοινοβουλίου, φ. 652. 31/1 .9.1863

Γερουσιαστής Κερκύρας, φ. 657. 21/3.10.1863

Βούλγαρις (Οκλέρ ή Ωκλέρ) Σπυρίδων του Χριστοδούλου, Κόμης

Υποψήφιος βουλευτής Κερκύρας, φ. 111. 28/09.02.1833

Βουλευτής Κερκύρας, 891 ψήφοι, 9ο Κοινοβούλιο, φ. 63. 04/16.3.1850,

Δημογέροντας κεντρικού επιχωρίου συμβουλίου επί την θρησκείαν, την ηθικήν και την δημοσίαν οικονομίαν, φ. 59. 31/12.2.1853

Δημογέροντας κεντρικού επιχωρίου Συμβουλίου Κερκύρας, φ. 199. 30/11.8.1855

Βουλευτής Κερκύρας, φ. 277. 19/31.1.1857

Βουλευτής Κερκύρας 12ου Κοινοβουλίου, φ. 562. 20/1.2.1862, 1814 ψήφοι,

Βουλευτής Κερκύρας 13ου Κοινοβουλίου, φ. 652. 31/12.9.1863.

Βράϊλας Αρμένης Πέτρος

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1812. Σπούδασε αρχικά στην Ιόνιο Ακαδημία και στη συνέχειαί μετέβη στο Παρίσι, όπου ασχολήθηκε με τη Φιλοσοφία. Μετά από πολυετείς σπουδές επέστρεψε στην πατρίδα του και διορίστηκε καθηγητής της Φιλοσοφίας στην Ιόνιο Ακαδημία. Ίδρυσε την εφημερίδα “Πατρίς”, στην οποία αρθρογραφούσε μεταξύ άλλων και ο γιατρός-ευεργέτης της Κέρκυρας, Ναπολέων Ζαμπέλης. Λίγο μετά την μεταπολίτευση του 1862 αναδείχτηκε καθηγητής της Φιλοσοφίας στο Εθνικό Πανεπιστήμιο. Κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Φίλιππο Ιωάννου, τον οποίο απάλλαξε η νέα κυβέρνηση επειδή τον θεωρούσε φιλοβασιλικό, αλλά δε δέχτηκε τη θέση. Τοποθετήθηκε σε διάφορες θέσεις του δημόσιου βίου, όπως:

Δικαστής ανωτάτων δικαστηρίων Ζακύνθου φ. 492. 18/30.5.1840,

Βουλευτής Κέρκυρας με 1179 ψήφους, στο 10ο Κοινοβούλιο, φ. 6. 26.1.1852,

Πρόεδρος της Βουλής φ. 10. 23.2.1852,

Γραμματέας Γερουσίας  επί του Οικονομικού τμήματος, φ. 292. 27/9.5.1857 και

Γραμματέας της Γερουσίας επί του Γενικού τμήματος φ. φ. 594. 4/16.8.1862.

Ασχολήθηκε και πρωτύτερα με την πολιτική, αλλά από την Ένωση και μετά αφοσιώθηκε αποκλειστικά στον δημόσιο βίο. Έγινε βουλευτής στα Επτάνησα και μετά την Ένωση με την Ελλάδα υπήρξε πληρεξούσιος στην Εθνοσυνέλευση της Αθήνας. Στην Αθήνα έγινε υπουργός των Εξωτερικών και σύντομα διετέλεσε Πρεσβευτής της Ελλάδας στην Αγία Πετρούπολη, στο Παρίσι και στο Λονδίνο. Τέλη του έτους 1878 και αρχές του 1879, έγινε πληρεξούσιος της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη, για να διαπραγματευτεί τον καθορισμό της νέας μεθοριακής γραμμής. Έλαβε επίσης μέρος στη διάσκεψη των Μεγάλων Δυνάμεων του 1880 στο Βερολίνο.

Το βιβλίο “Αι απόρρητοι Επιστολαί του Πέτρου ΒράΪλα Αρμένη”,  με τη συγγραφή του Βουλευτή Κέρκυρας Νικολάου Βάρθη, κυκλοφόρησε στην Κέρκυρα το 1935 και τυπώθηκε “Εν Κερκύρα τη 12η Φεβρουαρίου 1935. Τύποις: ΦΟΙΝΙΞ”. Απεβίωσε στο Λονδίνο στις 10 Μαΐου 1884.

Γαγγάδης (ή Γαγκάδης) Στάμος (Gangadi Stamo), Δρ

Κερκυραίος ευπατρίδης που γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1782. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας και αργότερα επέστρεψε στην Κέρκυρα. Έγινε μέλος του ιατρικού συλλόγου της Ιονίου Ακαδημίας το 1802, της εταιρίας των Φιλομαθών, συνεργάτης στο Mercurio Letterario και μέλος της επιτροπής της Ιονίου Ανθολογίας. Από το 1814- 1847, προήχθη σε όλα τα αξιώματα του Ιονίου Κράτους και Άρχων της Παιδείας.

- υποψήφιος για Consiglio primario, 351 ψήφοι, φ. 263. 30/11.1.1823

- βουλευτής Κερκύρας, 3ο Κοινοβούλιο, 329 ψήφοι, φ. 526. 14/26.1.1828

- ύπαρχος Κερκύρας, φ. 115. 25/9.3.1833

- βουλευτής Κερκύρας, 378 ψ. , φ. 180. 26/7.6.1834

- senatore Corfu, φ. 183. 16/28.6.1834

- άρχων της δημοσίας εκπαιδεύσεως, φ. 246. 31/12.9.1835

- βουλευτής (Senatore) Κερκύρας της 6ης  Γερουσίας, φ. 427. 18/2.3.1839

- πρόεδρος καταρκτικού συμβουλίου, φ. 479. 17/29.2.1840

- γερουσιαστής Κερκύρας αντί θανόντος Ροδόσταμου Νικολάου, φ. 120. 5/17.4.1847

Ετιμήθη με τον μεγαλόσταυρο των Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου. Φιλάρχαιος και αρχαιολόγος, απέκτησε συλλογή αρχαίων  νομισμάτων και ζωολογική που αφορά τα ζώα της Κέρκυρας.

Πονήματα: “Περί μαρμάρων Σπαρτ[ιλα”, “Πραγματείαι περί εμβολιασμού δαμαλίτιδος”, “Περί φυκός (alga) θαλασσίου”.

Απεβίωσε στις 20 Μαρτίου 1853 και κηδεύτηκε μεγαλοπρεπώς.

Γάγγας Ιωάννης Λουκάς,

βουλευτής Παξών, 45 ψήφοι, φ. 430. 11/23.3.1839

Γεννατάς Ιωάννης πτ. Γεωργίου Δρ,

Γεννήθηκε το 1877 στην Κέρκυρα. Σπούδασε νομική  ως μαθητής του Ιωάννη Βιτσίκη και αναγορεύτηκε νομοδιδάκτωρ από το Πανεπιστήμιο  της Πάβια. Άσκησε δικηγορία στην Κέρκυρα και έγινε μέλος της Ιονίου Ακαδημίας και των Φιλομαθών. Ασχολήθηκε με διάφορα μεταβατικά ζητήματα των νομομαθών. Έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρίας και συνεισέφερε στον αγώνα της ανεξαρτησίας. Προσκλήθηκε από τον κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια και ανέλαβε υπουργός Δικαιοσύνης. Συνέταξε ελληνική δικονομία και διοργάνωσε τα ελληνικά δικαστήρια. Διορίστηκε ανακριτής των στασιαστών της  Ύδρας και του Πόρου, αλλά παραιτήθηκε από τη θέση αυτή προβλέποντας δύσκολη την αμερόληπτη διεξαγωγή της. Το 1833 εκλέχθηκε βουλευτής της Ιονίου Βουλής με 283 ψήφους και συμμετείχε στο Δ’ Κοινοβούλιο (φ.111/ 28/09.02.1833). Αργότερα διορίστηκε Εισαγγελέας, μέλος του προκαταρτικού συμβουλίου (φ.115 25/09.03.1833) και δημόσιος συνήγορος (φ.115 25/09. 03.1833). Συγγράμματα: “Ευρετήριο πολιτικής και ποινικής δικονομίας” στην ιταλική γλώσσα  το οποίο παρέμεινε ανέκδοτο, “Traitodi diritto Maritimo” και “Corso Teoricopratico”.  Απεβίωσε το 1847 και τον επικήδειό του εκφώνησε ο Πέτρος Βράϊλας Αρμένης.

Γιαλλινάς Ιωάννης του δρ. Ιννοκεντίου, δρ.,

-βουλευτής Κερκύρας, 262 ψήφοι, φ. 111. 28/09.02.1833

Γιαλινάς (ή Γυαλινάς) Χαλικιόπουλος Αγοραστός Αναστάσιος πτ. Ιννοκεντίου,

-υποψήφιος βουλευτής Κερκύρας, 6ο Κοινοβούλιο, φ. 419. 24/5.1.1839

-βουλευτής Κερκύρας, 15 ψήφοι, φ. 429. 4/16.3.1839

-υποψήφιος βουλευτής Κερκύρας, 8ο Κοινοβούλιο, φ. 6. 27/8.2.1845

-βουλευτής Κερκύρας, 1069 ψήφοι, 10ο Κοινοβούλιο, φ. 6. 26.1.1852

-βουλευτής Κερκύρας, φ. 277. 19/31.1.1857

-υποψήφιος βουλευτής Κερκύρας 12ου Κοινοβουλίου, φ. 562. 20/1.2.1862

-γερουσιαστής Κερκύρας, φ. 594. 4/16.8.1862

-γερουσιαστής Κερκύρας, φ. 657. 21/3.10.1863

Γραμματικός Ανδρέας (Καπετάν )

Γεννήθηκε στους Παξούς και ήταν γνωστός με την ονομασία Καπετάν Γραμματικός Ανδρέας.

Εξελέγη Βουλευτής Παξών στην Ιόνιο Βουλή το 1833, φ. 119. 25/6.4.1833

Γραμματικός Βικέντιος του Ανδρέα

Ο Γραμματικός Βικέντιος του Ανδρέα, γεννήθηκε στους Παξούς και ήταν αναπληρωτής του Ειρηνοδικείου Παξών, φ. 31. 20/01.08.1818

Διτέλεσε επίσης εγχώριος θησαυροφύλακας Παξών, φ. 190. 4/16.8.1834

βουλευτής Παξών, 65 ψήφοι, φ. 430. 11/23.3.1839

βουλευτής Παξών, 68 ψήφοι, φ. 483. 16/28.3.1840

Γραμματικός Στέφανος του Βικέντιου Δρ.

Γεννήθηκε στους Παξούς το 1837 και ήταν γιός του Βουλευτή Βικέντιου Γραμματικού και εγγονός του Ανδρέα Γραμματικού. Σπούδασε ιατρική και εξελέγη Βουλευτής στην Ιόνιο Βουλή. Απεβίωσε το 1894.

Δαμασκηνός Αλέξανδρος πτ. Νικολάου, δρ., ιππότης, σιρ,

Bουλευτής Κερκύρας, 303 ψήφοι, φ. 180. 26/7.6.1834

Bουλευτής Κερκύρας, 367 ψήφοι , 6ο Κοινοβούλιο, φ. 419. 24/5.1.1839

Mέλος καταρκτικού συμβουλίου αντί Ιωάννου Τριβόλη θανόντος, φ. 513. 12/24.10.1840

Bουλευτής Κερκύρας, 426 ψήφοι , 8ο Κοινοβούλιο, φ. 6. 27/8.2.1845

Πρόεδρος νομοθετικής συνελεύσεως, φ. 10. 24/8.3.1845

Bουλευτής Κερκύρας (884 ψήφοι) 9ης Βουλής, φ. 63. 04/16.3.1850

Γερουσιαστής Κερκύρας, φ. 65. 18/30.3.1850

Αντιπρόεδρος , φ. 86. 12/24.08.1850

Bουλευτής Κερκύρας 10ης Βουλής, 1263 ψήφοι, φ. 6. 26.1.1852

Γερουσιαστής Κερκύρας, φ. 10. 23.2.1852

Πρόεδρος της Γερουσίας, φ. 280. 9/21.2.1857, φ. 424. 1/13.8.1859

Γερουσιαστής Κερκύρας, φ. 568. 24/8.3.1862

Mέλος Ανωτάτου Συμβουλίου Δικαιοσύνης, φ. 593. 28/9.8.1862

Πρόεδρος Ανωτάτου Συμβουλίου Δικαιοσύνης, φ. 648. 3/15.8.1863

Δάνδολος Ιωάννης - Αντώνιος

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1788. Σπούδασε νομικά στην Βενετία, στο “Σχολείο των Ευγενών” και υπηρέτησε τον γαλλικό στρατό ως υπολοχαγός ή λοχαγός, μέχρι την πτώση του Ναπολέοντα. Εμφανιζόταν ως προσκείμενος στη γαλλική πολιτική και ανήκε στο γαλλικό τεκτονικό δόγμα. Πολλές φορές υπήρξε αντιπρόσωπος της Κέρκυρας στην Ιόνιο Βουλή. Δημοσίευσε πολλές πολιτικές διατριβές περί του Ανατολικού ζητήματος και περί της Ένωσης των Επτανήσων με την Ελλάδα. Η ένατι φωτογραφία του προέρχεται από ξυλογραφία του περιοδικού “Εθνικόν Ημερολόγιον Βρετού” του 1865. Απεβίωσε το 1863.

Δελβινιώτης Βαρότσης Αχιλλεύς πτ. Δρ. Σπυρίδωνος (Δρ.)

-δημογέρων κεντρικού επιχωρίου Συμβουλίου Κερκύρας, φ. 199. 30/11.8.1855

-δημογέροντας κεντρικού Συμβουλίου, φ. 318. 28/10.10.1857

-κεντρικός δημογέρων επί πολιτικής αστυνομίας και αγαθοεργών καταστημάτων, φ. 464. 16/28.4.1860

-βουλευτής Κερκύρας 12ου Κοινοβουλίου, φ. 562. 20/1.2.1862 1732 ψήφοι,

-βουλευτής Κερκύρας 13ου Κοινοβουλίου, φ. 652. 31/12.9.1863

Δελβινιώτης Διομήδης του Νικολάου

Ο Δελβινιώτης Διομήδης του Νικολάου, γεννήθηκε στην Κέρκυρα, με καταγωγή από το Δέλβινο της Βορείου Ηπείρου και ήταν γιατρός. Εκλέχθηκε βουλευτής της Ιονίου Βουλής στα ΙΑ’ και ΙΒ’ Κοινοβούλια και ήταν πρόμαχος της  Ένωσης της Επτανήσου. Συνεργάστηκε με τα ανατολοϊταλικά κομητάτα και συνεισέφερε στο κίνημα της Ηπείρου. Υπέγραψε το ψήφισμα της  Ένωσης ως αντιπρόσωπος της Κέρκυρας. Φιλόκαλος και φαντασιώδης, ανέδειξε ποιητική ευφυία, δημοσιεύοντας πατριωτικές και ερωτικές ωδές. Φιλολογικές διατριβές του εκόσμησαν πολλές φορές τον περιοδικό τύπο.

Δομενεγίνης Ναθαναήλ

Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1793. Γιος του φιλικού Ιούλιου Δομενεγίνη, υπήρξε πολιτικός, από τα ηγετικά στελέχη του ριζοσπαστισμού στη Ζάκυνθο, φλογερός πατριώτης και εθνικός αγωνιστής. Μορφώθηκε στη γενέτειρά του παίρνοντας ιδιωτικά μαθήματα φιλολογίας και φιλοσοφίας. Εξελέγη το 1850 βουλευτής στη  Θ’ σύνοδο της Ιονίου Βουλής και το 1852 στη Ι΄σύνοδο της Ιονίου Βουλής. Υπέγραψε μαζί με τον Φραγκίσκο Δομενεγίνη και τον Άγγελο Δεσύλλα, το πρώτο ψήφισμα της Ένωσης. Έγραψε διάφορα φυλλάδια και άρθρα υπέρ της Ένωσης και κατά του ύπατου Αρμοστή Εδουάρδου. Ενθουσιασμένος από την επνάσταση της Ηπείρου το 1854, πολέμησε στο πλευρό των επαναστατών, υπό τις διαταγές των στρατηγών Καραϊσκάκη και Τζαβέλα. Στη μάχη του Πέτα (11 Απριλίου 1854), συνελήφθη αιχμάλωτος και υπέστη μαρτυρτικό θάνατο. Ο Ναθαναήλ Δομενεγίνης, διερχόμενος από την Αθήνα, κατά το ταξίδι του στην Ήπειρο επισκέφθηκε τον Όθωνα και την Αμαλία.

Δομενεγίνης Φραγκίσκος Λαμπρινός

Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1807 και ήταν εξάδελφος του Ναθαναήλ Δομενεγίνη. Προέρχεται από επιφανή οικογένεια της Ζακύνθου καταγόμενης από την Ιταλία. Ήταν συνθέτης, μουσικοδιδάσκαλος, διευθυντής ορχήστρας, ζωγράφος και πολιτικός. Σπούδασε στη Σιένα της Ιταλίας και στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Μπολόνια. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα συνέχισε τις μουσικές σπουδές του κοντά στο Νικόλαο Μάντζαρο στην Κέρκυρα. Προσέφερε πολλές υπηρεσίες στην επανάσταση του 1821 και το 1829, έλαβε μέρος ως Αξιωματικός του Τακτικού Ιππικού και διακρίθηκε στις επιχειρήσεις της Εύβοιας. Ως βουλευτής της Ιονίου Βουλής, διακρίθηκε για την πατριωτική του στάση και υπέγραψε το πρώτο ψήφισμα της Θ’ Ιονίου Βουλής υπέρ της Ενώσεως. Ένα χρόνο αργότερα καταδιώχθηκε από τους Άγγλους για τις ριζοσπαστικές του ιδέες και εξορίστηκε στα Αντικύθηρα, ενώ κατά το διάστημα της εξορίας του, επανεξελέγη Βουλευτής. Το 1853, επέστρεψε στη Βουλή και υπέβαλε ψήφισμα, από κοινού με τον Λομβάρδο και το Βερύκιο, για την επάνοδο από την εξορία των Κεφαλλήνων Ριζοσπαστών, Ηλία Ζερβού Ιακωβάτου και Ιωσήφ Μομφεράτου. Είχε ανάμιξη στα ιταλοελληνικά κομιτάτα και ήρθε σε συνεννόηση με τον Γκαριμπάλντι για την έναρξη του Εθνικού Κινήματος, τον οποίο, όταν επισκέφθηκε, συνάντησε τον Κωνσταντίνο Λομβάρδο και το Γεώργιο Τερτσέτη. Διετέλεσε πληρεξούσιος Πατρών και τιμήθηκε για τις υπηρεσίες του στην πατρίδα με το Εθνικό Αριστείο του Αγώνος. Ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, αλλά και με τη μουσική, όπου συνέθεσε πολλά πατριωτικά μουσικά έργα, μεταξύ των οποίων και το μελόδραμα “Μάρκος Μπότσαρης”. Απεβίωσε το 1874.

Δούσμανης Λευκόχειλος Αντώνιος (Lefcochilo Antonio) T., conte, cavaliere,

-Reggente Corfu, φ. 185. 10.1.1818, φ. 30. 13/25.7.1818

Ζαβός Βασίλειος

Ο Ζαβός Βασίλειος είναι Ιθακήσιος ιατροφιλόσοφος. Σπούδασε ελληνική, ιταλική και λατινική φιλολογία και ακόμη φυσικομαθηματικά και Χημεία. Προσελήφθη μέλος του προκαταρτικού συμβουλίου και επιμελήθηκε την κατάρτιση του συντάγματος. To 1818 εκλέχθηκε Γερουσιαστής Ελασσόνων Νήσων (φ. 184. 3.1.1818) και το 1823 πρόεδρος της Γενικής Συνελεύσεως (φ. 270. 16/01.03.1823). Με την ιδιότητά του Γερουσιαστή της Ιονίου βουλής, μετέβη στο Λονδίνο, για την στέψη του Βασιλέως Γεωργίου Δ’. Προσφώνησε στην ελληνική γλώσσα τον στεφθέντα Βασιλέα κατά την βασιλική παρουσίαση και έλαβε δια χειρός του το παράσημο των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ, στο οποίο εχάραξε τη φράση manibus Regi.  Ως Γερουσιαστής Ιθάκης, εκπροσώπησε την Ιόνιο Βουλή το 1806 στις διαπραγματεύσεις με τον Αλή Πασά, σχετικά με  το εμπόριο μεταξύ των ηπειρωτικών ακτών και των Επτανήσων. Απεβίωσε στην Iθάκη το 1836.

Ζαβός Βίκτωρ,

βουλευτής Ιθάκης, 166 ψήφοι , φ. 181. 2/14.6.1834

επιχώριος αξιωματικός Ιθάκης, φ. 619. 29/5.11.1842

βουλευτής Ιθάκης, φ. 8. 9.2.1852

γερουσιαστής ελασσόνων νήσων, φ. 10. 23.2.1852

Δόνδης Βικέντιος (Dondi Vincenzo) πτ. Θεοφίλου,

-βουλευτής Κερκύρας, 3ο Κοινοβούλιο, 321 ψήφοι, φ. 526. 14/26.1.1828

-βουλευτής Κερκύρας, 367 ψήφοι, φ. 180. 26/7.6.1834

-Ύπαρχος Κορφών, φ. 183. 16/28.6.1834

-Βουλευτής Κερκύρας, 372 ψήφοι, 6ο Κοινοβούλιο, φ. 419. 24/5.1.1839

Ζαβός Σπυρίδων (Zavo Spiridion qm. Giovanni)

-membro dell’ assemblea legislativa, φ. 375. 21/5.3.1825

-reggente d’ Itaca, φ. 480. 26/10.3.1827

-Bουλευτής Κερκύρας αντί του θανόντος Νατάλη Βολτέρα, φ. 348. 14/26.8.1837

Ζαμπέλης ή Ζαμπέλιος Ναπολέων

Ο Ναπολέων Ζαμπέλης γεννήθηκε το 1809 και υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους ευεργέτες της Κέρκυρας, αγνοημένος όμως  μέχρι και  σήμερα, αφού η σημερινή κοινωνία δεν τον έχει τοποθετήσει στην θέση που του αρμόζει. Καταγόταν από εύπορη οικογένεια της Λευκάδας και ήταν γιος του Γερουσιαστή Ευτύχιου Ζαμπέλη. Ήταν νομομαθής και ανέπτυξε μεγάλη δραστηριότητα για την επίτευξη ευνοϊκών μεταρρυθμίσεων της αρμοστείας υπέρ της Επτανήσου. Ξεκίνησε τις σπουδές του στην Κέρκυρα και ολοκλήρωσε την Νομική σε Ιταλία και Γαλλία. Επιστρέφοντας στην Κέρκυρα άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου, ενώ συνάμα αρθρογραφούσε στην Εφημερίδα «Πατρίς,» της οποίας ιδρυτής ήταν o Πέτρος Βράϊλας Αρμένης. Το 1850 εκλέχτηκε βουλευτής Λευκάδος με το κόμμα των μεταρρυθμιστών στο Ιόνιο Κράτος. Διετέλεσε Άρχοντας της Παιδείας και εκπόνησε το νομοσχέδιο περί Υψηλής Αστυνομίας, με το οποίο περιοριζόταν η αυθαιρεσάι των Αρμοστών και προστατευόταν η ζωή και η περιουσία των αντιπολιτευομένων Επτανησίων. Μετά την Ένωση υπήρξε μέλος του καταρτισμού των Κωδίκων του ελληνικού κράτους και Σύμβουλος της Επικρατείας. Συνέγραψε πολιτικά φυλλάδια. Ανάμεσα στους στενούς του φίλους, συγκαταλέγονται οι Γάλλοι συγγραφείς Πωλ Μπουρζέ και πωλ Μαριετόν. Ο Ναπολέων Ζαμπέλης,  πέρα από την πολιτική του δράση, υπήρξε και ευεργέτης της Κέρκυρας  αφού  μέσα από τις διαθήκες του,  άφησε τα μεγαλύτερα κεφάλαια της περιουσίας του στο νησί, με σκοπό την αποξήρανση των λιμνών και ελών, τα οποία αποτελούσαν νοσογόνες εστίες και ταλαιπωρούσαν τον πληθυσμό. Σημαντικά ποσά διέθεσε και σε κοινωφελή ιδρύματα, όπως το ορφανοτροφείο κέρκυρας και το Αρσάκειο. Την περίοδο της δικαστικής διαμάχης του Διονυσίου Σολωμού και του αδελφού του, με τον ομομήτριο αδελφό τους Ιωάννη Λεονταράκη (1833-1838), ο Ναπολέων Ζαμπέλης υπήρξε ένας από του συνηγόρους του Λεονταράκη, γεγονός για το οποό δέχθηκε και τα βέλη του ποιητή με το εφιαλτικό σατιρικό ποίημα “Η Τρίχα“ (Λίνος Πολίτης: Σατιρικό του 1833). Το ποίημα πάντως, δεν είχε εκδοθεί τότε. Προς τιμή του, μία οδός της Κέρκυρας φέρει το όνομά του. Απεβίωσε το 1896.

Ζαμπέλης ή Ζαμπέλιος Σπυρίδων του Ιωάννου

Γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1816 και είναι πολυγραφότατος Λευκάδιος ιστορικός. Παρακολούθησε τις προκαταρτικές σπουδές του στη Λευκάδα και τις εγκύκλιες σπουδές στο Ιόνιο Γυμνάσιο στην Κέρκυρα. Σούδασε νομικά στα Πανεπιστήμια της Μπολόνια και της Πίζα, όπου αναγορεύθηκε νομοδιδάκτωρ. Ταξίδεψε στην Ιταλία, την Γερμανία, την Αγγλία και την Τουρκία. Επανήλθε και διέμεινε στην Κέρκυρα μέχρις ότου απεβίωσε ο πατέρας του. Παντρεύτηκε την Λουκία Γουδάους, κόρη του γενικού ταμία του Ιονίου κράτους, όμως έμεινε άτεκνος και υιοθέτησε ένα αγόρι, τον Αριστογείτονα.  Ασχολήθηκε με βυζαντινές μελέτες και εξακρίβωσε τον καταρτισμό του νεοελληνικού γένους. Πρώτο έργο των μελετών του ήταν το ιατροφιλοσοφικό πόνημα περί του μεσαιωνκού ελληνισμού, με την μετριόφρονα επιγραφή “δημοτικά άσματα”. Εξελέγη βουλευτής αντιπρόσωπος Λευκάδος της Θ’ Ιονίου Βουλής στις 28/02/1850, η οποία διήρκεσε ένα χρόνο  και συντάχθηκε με το κόμμα των μεταρρυθμιστών, ενώ δεν έθεσε άλλη φορά υποψηφιότητα. Στην Αθήνα επωνομάζετο ο πρώτος ιστοριονόμος του ελληνισμού. Ακολούθως μετέβη στην Ιταλία όπου ερεύνησε σε ιταλικές βιβλιοθήκες, ελληνικά χειρόγραφα της μεσαιωνικής γλωσσολογίας. Καρπός της έρευνάς του  είναι το πόνημα “περί της ελληνικής γλώσσης εν Σικελία και μεσημβρινή Ιταλία”. Μετά από πολλές περιοδείες στην Αγγλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ελβετία, επέστρεψε στο Λιβόρνο  και αγόρασε μία έπαυλη όπου απεβίωσε το 1878* και ετάφη στην Κέρκυρα. Έγινε Ιππότης της Ελλάδος και της Ιταλίας και μέλος πολλών Ακαδημιών και συλλόγων.

Πονήματα: “Δημοτικά άσματα ή μεσαιωνοελληνισμός”, “βυζαντιναί μελέται και ιστοριονομία του ελληνικούς γένους”, “Ιστορικά σκηνογραφήματα”, “Πόθεν η λέξις τραγουδώ;”,   “Το Α΄Πατριαρχείο εν Ρωσσία”, “Ο Ιούλιος Τυπάλδος και ο ποιητής Σολωμός”, “Σκέψις περί ελληνικής ποιήσεως”, “Λόγιοι και γλώσσαι της ιδ’ εκατονταετηρίδος”, “Η παρ’ Άγγλοις ελληνική αθλοθεσία”, “Χειρογράφων τύχαι”, “Φιλολογικαί τινές περί της νεοελληνικής διαλέκτου”, “Χειρόγραφο του 1821 διηγούμενον περί των διατρεξάντων εν Κωνσταντινουπόλει, περί τις αρχές της επαναστάσεως”, “Ιταλοελληνικόν” , πραγματεία περί των εν τοις αρχείοις Νεαπόλεως ανέκδοτων νεοελληνικών Περγαμηνών, “Κρητικοί γάμοι” (Τουρίνο   1871), “Αναμνήσεις μοναχής”, μυθιστόρημα στα ιταλικά. Αργότερα επιχείρησε έκδοση ετυμολογικού λεξικού, του οποίου τυπώθηκε μόνο το πρώτο μέρος, με τον τίτλο “Parlers Grecs et Romans” (Παρίσι 1879).

* Οι ως άνω χρονολογίες γέννησης και θανάτου, έχουν πηγή: “Ιστορικά απομνημονεύματα Επτανήσου”, υπό Π. Χιώτη.

Αντίθετα, διαφορετικά στοιχεία υπάρχουν ...

** Στο βιβλίο του Π. Γ. Ροντογιάννη “Η ιστορία της νήσου Λευκάδος”, όπου αναφέρεται ως έτος γέννησης το 1813 και ως ημερομηνία θανάτου 10/8/1891 στο Τσουγκ της Ελβετίας.

Ζερβός Δημήτριος,

-σκουδιέρος, έφορος της Εκτελεστικής Αστυνομίας των Κορφών, φ. 224. 30/11.4.1835

-έφορος Εκτελεστικής Αστυνομίας, φ. 449. 22/3.8.1839

-έφορος Ε.Α. Κερκύρας, φ. 517. 9/21.11.1840

-βουλευτής, φ. 620. 30/12.11.1842

-υποψήφιος βουλευτής Κερκύρας, 8ο Κοινοβούλιο, φ. 6. 27/8.2.1845

-βουλευτής, φ. 14. 24/5.4.1845

Ζερβός Ηλίας Ιακωβάτος

Ήταν Έλληνας πολιτικός, δημοσιογράφος και λογοτέχνης. Γεννήθηκε στις 27 ΟΚτωβρίου 1814 στα Γριζάτα της Σάμης στην Κεφαλλονιά. Σπούδασε Νομική στο πανεπιστήμιο της Πίζας. Ήταν από τους αρχηγούς του Κόμματος των Ριζοσπαστών του Ηνωμένου Κράτους των Ιονίων Νήσων. Εξέδιδε από το 1849 την εφημερίδα “Φιλελεύθερος” από όπου ασκούσε έντονη κριτική εναντίον των Άγγλων. Το 1850 εκλέχτηκε στην Ιόνιο Βουλή και υπερψήφισε το ενωτικό ψήφισμα. Οι Άγγλοι του απάντησαν με διώξεις, εξορίες και κλείσιμο των εφημερίδων. Ο ίδιος εξορίστηκε στους Οθωνούς, τους Παξούς και δύο φορές στα Αντικύθηρα (4η εξορία) ενώ ο Ιωσήφ Μομφεράτος στην Ερείκουσα (2η εξορία). Τότε το κόμμα των Ριζοσπαστών σχεδόν διαλύεται και εμφανίζεται ο Κωνσταντίνος Λομβάρδος, που επιζήτησε μόνο την Ένωση χωρίς κοινωνικές αλλαγές. Το 1862 ως Πρόεδρος τότε της Βουλής, προτείνει την αναστολή του εθνικού ζητήματος και την προώθηση κοινωνικών μεταρρυθμίσεων. Οι παλιοί ριζοσπάστες με τον Ιωσήφ Μομφεράτο συντάσσονται μαζί του, ενώ οι νέοι με αρχηγό τον Κωνσταντίνο Λομβάρδο διαφωνούν. Έτσι το κόμμα των Ριζοσπαστών διασπάται στο Κόμμα Αληθινών Ριζοσπαστών με ηγέτες το Ζερβό και το Μομφεράτο, που έδινε προτεραιότητα στην κοινωνική δικαιοσύνη και στο Κόμμα των Ενωτικών Ριζοσπαστών που επεδίωκε μόνο την Ένωση χωρίς κοινωνικό περιεχόμενο. Όταν το 1864 τα Επτάνησα ενώνονται με την Ελλάδα, ο Ζερβός και ο Μομφεράτος, αρνούνται να υπογράψουν την Ένωση και δε συμμετέχουν στους πανηγυρισμούς. Το καλοκαίρι του 1864 έλαβε μέρος στην Β’ Εθνική Συνέλευση στην Αθήνα ως πληρεξούσιος  της Κεφαλληνίας. Εκτός από πολιτικός, είχε και πλούσιο συγγραφικό και ποιητικό έργο. Δημοσίευσε ιστορικά, κοινωνικά και ηθικολογικά έργα, τρεις ποιητικές συλλογές και ένα δράμα, με τίτλο “Ενάρετη”. Ήταν παντρεμένος με τη Χρυσάνθη Σολωμού. Απεβίωσε στις 14 Νοεμβρίου 1894.

Θεοτόκης Ανδρέας, βαρώνος

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1802 και είναι γιος του βαρόνου Εμμανουήλ Θεοτόκη και κληρονόμος του τίτλου. Υπήρξε λόγιος και πολιτικός, ένας από τους σοφότερους εβραϊστές και λατινιστές. Σπούδασε στην Ιόνιο Ακαδημία και στη συνέχεια στην Ιταλία και τη Γαλλία. Χρημάτισε Γραμματέας της Ιονίου Γερουσίας και είχε ενεργό δράση στα πολιτικά πράγματα της χώρας, αγωνιζόμενος για τη βελτίωση του Επτανησιακού συντάγματος. Το 1842 εξελέγη βουλευτής, αντί του θανόντος Αντωνίου Λάνδου, φ. 606. 25/6.8.1842, ενώ ήταν υποψήφιος βουλευτής Κερκύρας στο 8ο κοινοβούλιο, φ. 6. 27/8.2.1845. Οι μελέτες που έγραψε είναι ως επί το πλείστον θεολογικού, φιλολογικού και νομικού περιεχομένου. Απεβίωσε το 1889.

Θεοτόκης Αντώνιος (Theotoky Antonio), conte,

-tenente colonnello, membro dell’ Assem. Legisl. αντί του Baron Theotoky, φ. 185. 10.1.1818

-Bουλευτής Κερκύρας, αντί του του Νικολάου Βρετού, Reggente di Itaca, φ. 4. 12/24.01.1818

Θεοτόκης Εμμανουήλ του Ανδρέα

Ο Θεοτόκης Εμμανουήλ του Ανδρέα, ήταν Έλληνας φιλόλογος, ιστορικός συγγραφέας και πολιτικός. Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1777 και ήταν γόνος της ιστορικής οικογένειας των Θετόκηδων. Κληρονόμησε από τον πατέρα του τον τίτλο του βαρώνου. Σπούδασε στην Ιταλία ιστορία καιφιλοσοφία και κατάτησύσταση του Ιονίου κράτους, έλαβε πολλά αξιώματα. Το 1807 εκλέχθηκε Γερουσιαστής , ενώ χρημάτισε πρόεδρος της επί Γάλλων τελευταίας Γερουσίας, καθώς και της πρώτης του Ηνωμένου κράτους των Ιονίων Νήσων που επικύρωσε το Σύνταγμα το 1817. Τιμήθηκε από τον Ναπολέοντα με το παράσημο της λεγεώνας της Τιμής, με το παράσημο του Σιδηρού Στέμματος της Ιταλάις και τον τίτλο του βαρώνου. Τιμήθηκε επίσης το 1818 με το μεγαλόσταυρο του Τάγματος των Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου. Συμμετείχε στην επιτροπή για την κατάρτιση του νέου συντάγματοςπου κατηύθηνε ο Αρμοστής Μαίτλαντ και γι’ αυτή του τη συμμετοχή κατηγορήθηκε ως συνεργάτης των Άγγλων. Γιατη συνεργασία αυτή, δήλωσε αργότερα τη μετάνοιά του. Διετέλεσε επίσης αντεπιστέλλον μέλος πολλών ευρωπαϊκών Ακαδημιών, καθώς επίσης υπήρξε και ο ιδρυτής και ισόβιος πρόεδρος της Βιβλικής Εταιρίας (προς διάδοση των Ιερών Γραφών στην Ανατολή) στη Κέρκυρα. Σπουδαιότερο από τα έργα του φέρει τον τίτλο "Details sur Corfu", γραμμένο στη γαλλική, που εκδόθηκε στη Κέρκυρα το 1826 και περιλαμβάνει πάσης φύσεως πληροφορίες για τη νήσο. Συγγράμματα του Εμμανουήλ Θεοτόκη που εκδόθηκαν το 1815 φέρουν στην προμετωπίδα τη φράση “Εμμανουήλ Θεοτόκη Έλληνος”, ενώ το φιλολογικό του ψευδώνυμο σε διάφορα φυλλάδια και σε άρθρα εφημερίδων ήταν “Φίλεργος Φαίακας”.

Απεβίωσε το 1837 και σύμφωνα με γραπτή εντολή του, όταν πέθανε, μεταφέρθηκε τη νύχτα στο μοναστήρι των καλογαριών της Αγίας Ευφημίας, όπου και θάφτηκε. Η φωτογραφία του είναι από τον “Πανδέκτη”, Αναγνωστική Εταιρία Κέρκυρας.

Θεοτόκης Νικόλαος (Theotoky Niccoletto) τουΓεωργίου, conte,

-υποψήφιος Corfu 3ο Κοινοβούλιο, 241 ψήφοι, φ. 526. 14/26.1.1828

-Bουλευτής Κερκύρας, 305 ψήφοι, φ. 111. 28/09.02.1833

-Bουλευτής Κερκύρας, 300 ψήφοι , φ. 180. 26/7.6.1834

-Bουλευτής Κερκύρας, 262 ψήφοι , 6ο Κοινοβούλιο, φ. 419. 24/5.1.1839

-Bουλευτής Κερκύρας, 335 ψήφοι , 8ο Κοινοβούλιο, φ. 6. 27/8.2.1845

Θεοτόκης Σπυρίδων του Γεωργίου

Ήταν Έλληνας πολιτικός και λόγιος. Γεννήθηκε το 1722 στην Κέρκυρα και ήταν γόνος της ιστορικής οικογένειας των Θεοτόκηδων. Σπούδασε νομικά στην Ιταλία και ανακυρήχθηκε διδάκτωρ σε ηλικία 15 ετών. Κατά τη κατάληψη της Κέρκυρας από τον Γαλλο στρατηγό Ζαντιλύ, εκλέχθηκε πρόεδρος της Κυβέρνησης. Όταν αυτή καταλύθηκε, ανέλαβε πρόεδρος της κεντρικής Διοίκησης, θέση που διατήρησε μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου του 1799 όταν έφυγαν οι Γάλλοι από την Κέρκυρα. Στη συνέχεια αναδείχθηκε πρόεδρος της Επτανησιακής Γερουσίας όπου και επεδίωξε δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις. Κατά την μετάβασή του στην Κωνσταντινούπολη και Αγία Πετρούπολη, πέτυχε διάφορα προνόμια υπέρ της Επτανήσου Πολιτείας, όπως η συγκρότηση στρατού, η αναγνώριση της επτανησιακής σημαίας κ.ά. Από τη θέση του επεδίωξε επίσης και πέτυχε δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις στο σύνταγμα που είχε χορηγηθεί, όπως η αναγνώριση ως επίσημης γλώσσας της ελληνικής. Ο Σπυρίδων Γεώργιος Θεοτόκης δημοσίευσε επίσης διάφορες πραγματείες και ποιήματα στην ιταλική και λατινική γλώσσα.

Κάγκας Γ. Νικόλαος

Γεννήθηκε στους Παξούς και ήταν δικηγόρος. Το 1837 τοποθετήθηκε από την Ιόνιο Πολιτεία ως Ειρηνοδίκης Παξών (φ. 347. 7/19.8.1837) και  το 1845 ως δικηγόρος  (φ. 40. 24/4.10.1845), όπου άσκησε καθήκοντά του και προσέφερε τις υπηρεσίες του στους κατοίκους του νησιού.

Η πρώτη του πολιτική συμμετοχή ήταν το 1850, όταν στις εκλογές της 28ης Φεβρουαρίου 1850, εξελέγη μέλος της Ιονίου Βουλής και ορίστηκε Γερουσιαστής (μέλος της Ιονίου Κυβέρνησης) για τα μικρά νησιά (φ. 65. 18/30.3.1850).

Μετά την Ένωση των Επτανήσων το 1864, κατήλθε στις βουλευτικές εκλογές και εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας (επαρχία Παξών) το 1879 και συμμετείχε στις Η’ Θ’ Ι’ βουλευτικές περιόδους, από 23 Σεπτεμβρίου 1879 μέχρι 6 Νοεμβρίου 1886.

Καλλονάς Νικόλαος

-βουλευτής Κερκύρας (Παξών) το 1834, 414 ψήφοι, φ. 180. 26/7.6.1834

-βουλευτής Κερκύρας (Παξών), 368 ψήφοι, 6ο Κοινοβούλιο, φ. 419. 24/5.1.1839

-υποψήφιος βουλευτής Κερκύρας (Παξών), φ. 470. 16/28.12.1839

-βουλευτής Κερκύρας (Παξών), 432 ψήφοι, φ. 476. 27/8.2.1840

-πολιτικός συνήγορος κυβέρνησης, φ. 519. 23/5.12.1840

-μέλος καταρκτικού συμβουλίου αντί Δρ. Γεωργ. Μαρκορά, φ. 492. 18/30.5.1840

-πρόεδρος καταρκτικού συμβουλίου, φ. 21. 13/25.5.1844

-βουλευτής Κερκύρας (Παξών), 439 ψήφοι, 8ο Κοινοβούλιο, φ. 6. 27/8.2.1845

-μέλος καταρκτικού συμβουλίου, φ. 10. 24/8.3.1845

-Ύπαρχος Κερκύρας, φ. 13. 17/29.3.1845

-Ύπαρχος Κερκύρας, φ. 68. 8/20.4.1850

Καλούτσης Ιωάννης

Γεννήθηκε το 1786 στα Κύθηρα. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του, μετέβη στην Αγγλία όπου διδάχθηκε πολιτικές επιστήμες. Επανήλθε στην Ελλάδα μετά την εγκαθίδρυση του Ιονίου Συντάγματος και εξελέγη Δημοσύμβουλος και Βουλευτής της Ιονίου Βουλής, με θητεία στα Β', Δ΄, Ε΄, ΣΤ' και Ζ' κοινοβούλια. Προήχθη σε Αντέπαρχο Κυθήρων και Γερουσιαστή στην Ιόνιο Γερουσία. Ως Έπαρχος Κυθήρων, συνέργησε -με κοινή συνεισφορά-  στην ανέγερση του μεγαλοπρεπούς ναού της Θεοτόκου Μυρτιδιωτίσσης, στην ίδια μονή που βρέθηκε για πρώτη φορά η θαυματουργή εικόνα της. Ως Γερουσιαστής διαμαρτυρήθηκε με άλλους Γερουσιαστές προς τον Αρμοστή Ουάρδο, για τις ωμότητες (μαστιγώσεις και απαγχονίσεις) σε βάρος του λαού της Κεφαλληνίας. Φιλοεθνής και φιλόμουσος, συνεισέφερε εξ ιδίων και συνάθροισε συνδρομές, για την ανέγερση του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Για το λόγο αυτό ανεκυρήχθει ευεργέτης και τιμήθηκε με χάλκινο μετάλλιο και σχετικό δίπλωμα. Απεβίωσε στις 11 Ιουλίου 1857.

Καποδίστριας Βιάρος

Ο Βιάρος Καποδίστριας ήταν πολιτικός της Κέρκυρας, γερουσιαστής και μέλος της Φιλικής Εταιρείας, αδελφός του Κυβερνήτη. Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1774 και ήταν γιος του κόμη Αντωνίου Μαρία Καποδίστρια και της Αδαμαντίας Καποδίστρια το γένος Γκονέμη, γόνου αρχοντικής κερκυραϊκής οικογενείας. Ήταν ο μεγαλύτερος από τα εννέα αδέρφια του και σπούδασε νομικά στην Πάντοβα. Αναμείχθηκε στην πολιτική ζωή των Επτανήσων. Διατέλεσε Γερουσιαστής Κέρκυρας, μέλος της Εθνικής Iατρικής Εταιρείας ενώ το 1818 είχε μυηθεί και στην φιλική Εταιρία. Επί διακυβερνήσεως της χώρας από τον Ιωάννη Καποδίστρια, χρημάτισε διοικητής Σποράδων και υπουργός Ναυτικών. Επίσης σημαντική ήταν η προσφορά του στην ίδρυση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου στην Αίγινα, ενώ διετέλεσε και Πρόεδρος της διοικητικής επιτροπής του Ορφανοτροφείου του νησιού. Λόγω της δολοφονίας του Ιωάννη Καποδίστρια, επανήλθε το 1831 στην Κέρκυρα, όπου και απεβίωσε το 1842.

Καρβέλλας Σπυρίδων

Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο τα τέλη Σεπτεμβρίου 1803. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του, μετέβη στην Πίζα, στην Βενετία και στο Παρίσι, όπου σπούδασε ιατρική. Με σύσταση του θείου του Ναράντζη, συνάντησε στην Γενεύη τον Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος του εμπιστεύθηκε μυστική αποστολή στον πρέσβη της Ρωσίας Μοντσενίγο, στην αυλή  της Σαρδηνίας. Ήταν ιατροχειρούργος και ο Καποδίστριας τον κάλεσε στο Ναύπλιο να προσφέρει τις υπηρεσίες του. Εκεί διακινδύνευσε τη ζωή του από τους διώκτες του Καποδίστρια. Δυσαρεστημένος με τις στάσεις και τις φατρίες των αλληλομαχούντων στα Μέγαρα και στο Ναύπλιο, μετέβη στο Παρίσι για να εγχειρήσει τον θείο του Ναράντζη. Επιστρέφοντας στη Ζάκυνθο απέκτησε μεγάλο σέβας για τις αγαθοεργίες του και την αυταπάρνηση την οποία επέδειξε ως αρχίατρος στην επιδημία χολέρας. Εξέδιδε προληπτικές συνταγές και ελάμβανε τα δέοντα μέτρα, γιαυτό και η πατρίδα εξέφρασε δημόσια την ευγνωμοσύνη της. Στο ιατρικό συνέδριο Ζακύνθου-Κεφαλληνίας-Κερκύρας απέστειλε διατριβές για δεινές ασθένειες και τη θεραπεία τους. Συνεργάστηκε με τα ελληνο-ιταλικά κομιτάτα, αντιπολιτευόμενος ως βουλευτής της Ιονίου Βουλής υπέρ της ενώσεως γιαυτό και ως Έπαρχος Ζακύνθου, εξεφώνησε λόγο υπέρ της ενώσεως και στις 21 Μαΐου 1864 ύψωσε την ελληνική σημαία στο κάστρο της Ζακύνθου και προσφώνησε τον βασιλέα Γεώργιο, όταν αυτός επισκέφθηκε τη Ζάκυνθο. Τιμήθηκε με το χρυσό Σταυρό του Σωτήρος. 

Απεβίωσε στις 18 Δεκεμβρίου 1878 και εξεφώνησαν επικήδειους λόγους, ο Παναγιώτης Χιώτης και ο ιατρός Γ. Δ. Μάργαρης.

Καρούσος Θεόδωρος πτ. Δημητρίου,

Γεννήθηκε το 1803 στην Κεφαλληνία. Ήταν ειδήμων ξένων γλωσσών, αυτοδίδακτος και επεδόθη εις την πλατωνικήν φιλοσοφίαν. Διορίσθη δοιευθυντής Λυκείου Παξών και εθαυμάσθη για το ευμέθοδον της διδασκαλίας του.  Εκλέχθηκε βουλευτής Κεφαλληνίας στο ΙΓ’ κοινοβούλιο, αντί του Τυπάλδου Ιακωβάτου Γεωργίου,  δρ. παραιτηθέντος,( φ. 574. 31/12.4.1862). Αγαθός και ενάρετος, απεβίωσε το 1876. (Πηγή: Π. Χιώτη τομ.7).

Κογεβίνας Άγγελος πτ. δρ. Αυγουστίνου, δρ.

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Πϊζας στην Ιταλία.

-Bουλευτής Κερκύρας, 1013, ψήφοι, 10ο Κοινοβούλιο, φ. 6. 26.1.1852

Κουαρτάνος Ανδρέας, δρ.,

- δημόσιος συνήγορος Κεφαλληνίας , φ. 199. 8/18.10.1834

- εισαγγελέας Κερκύρας ,φ. 451. 5/17.8.1839

- υποψήφιος βουλευτής Κερκύρας, φ. 470. 16/28.12.1839

- βουλευτής Κερκύρας, 450 ψήφοι, φ. 476. 27/8.2.1840

- γενικός εισαγγελέας και πολιτικός εισαγγελέας, φ. 492. 18/30.5.1840

Κουρής Σωκράτης του Δημητρίου

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Προέρχεται από το δικαστικό Σώμα, το οποίο με συνέπεια υπηρέτησε σε ανώτατες θέσεις στα Επτάνησα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστημιο της Πίζας.

Ως δικαστικός υπηρέτησε ως

-εισαγγελέας Λευκάδος, φ. 477. 3/15.2.1840,

-εισαγγελέας Λευκάδος, φ. 619. 29/5.11.1842,

-εισαγγελέας Ζακύνθου, φ. 656. 10/22.7.1843,

-εισαγγελέας Ζακύνθου, φ. 47. 11/23.11.1844.

Ιδρυτικό μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Κέρκυρας και μέλος της συντακτικής επιυτροπής  (Ίδρυση Δ.Σ.Κ. 1/125/1863, σελίδα 10)

Ως πολιτικός είχε επανειλλημένα εκλεγεί Βουλευτής Κέρκυρας στην προ της Ένωσης περίοδο, όπως, με ακρίβεια δίνει πληροφορίες η επίσημη εφημερίδα Gazzetta.

-Βουλευτής Κέρκυρας, με 1099 ψήφους στο 9ο Κοινοβούλιο φ. 63. 04/16.3.1850,

-Βουλευτής Κέρκυρας με 1242 ψήφους στο 10ο  Κοινοβούλιο φ. 6. 26.1.1852,

-Βουλευτής Κερκύρας φ. 277. 19/31.1.1857,

-Βουλευτής Κέρκυρας  στο 12ο Κοινοβούλιο φ. 562. 20/1.2.1862,

-Βουλευτής Κέρκυρας με 1895 ψήφους στο 13ο Κοινοβούλιο φ. 652. 31/12.9.1863.

Στη Βουλή των Ελλήνων, εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1865 και συμμμετείχε ατην Α΄Περίοδο από 14 Μαΐου 1865 μέχρι τις 26 Ιανουαρίου 1868.

Απεβίωσε το 1869.

Κουρκουμέλης (ή Κουρκουμέλλης) Δημήτριος του Πέτρου, δρ., σιρ,

Γεννήθηκε το 1810 στην Κέρκυρα και ήταν Νομικός. 

-επιχώριος αξιωματικός επί την θρησκείαν, ηθικήν και δημοσίαν οικονομίαν, φ. 22. -19/31.5.1845

-βουλευτής Κέρκυρας, φ. 120. 5/17.4.1847

-επιχώριος αξιωματικός επί την θρησκείαν Κερκύρας, φ. 140. 23/4.9.1847

-γενικός εισαγγελέας της Κυβερνήσεως, φ. 79. 24/6.7.1850

-βουλευτής Κερκύρας, 822 ψήφοι,  9ο Κοινοβούλιο, φ. 63. 04/16.3.1850

-γενικός εισαγγελεύς, φ. 48. 15/27.11.1852, φ. 284. 2/14.3.1857

-Έπαρχος Κερκύρας, φ. 592. 21/2.8.1862. 

Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1868 στη Βουλή των Ελλήνων και συμμετείχε στην Β’ Περίοδο της  Βουλής από 21 Μαρτίου 1868 μέχρι 17 Μαρτίου 1869 και στην Θ΄Περίοδο από 20 Δεκεμβρίου 1881 μέχρι 11 Φεβρουαρίου 1885.

Τιμήθηκε με τον μεγαλόσταυρο των Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου. Τιμήθηκε επίσης με τον Αργυρό Σταυρό του Τάγματος του Σωτήρος από τον βασιλέα Γεώργιο Α.

Κυπριώτης Γεώργιος,

-βουλευτής Κερκύρας, φ. 119. 25/6.4.1833

-γενικός συνήγορος, φ. 200. 13/25.10.1834

Λάνδος Αντώνιος (Lando Antonio), δρ, conte,

-membro Corte di Giustizia, φ. 161. 15/27.1.1821

-membro della corte di Delegazione, φ. 161. 15/27.1.1821

-pro-reggente di Corfu αντί του Lefcochilo, co:, cav. , φ. 263. 30/11.1.1823

-membro dell’ Ass. Leg., αντί του Baron Emm. Theotoky, φ. 272. 3/15.3.1823

-presidente dell’ Ass. Leg. αντί του θανόντος Basilio Zavo, φ. 375. 21/5.3.1825

-υποψήφιος Corfu 3ου Κοινοβουλίου, 229 ψήφοι, φ. 526. 14/26.1.1828

-βουλευτής αντί του Καποδίστρια Γεωργίου Κόμητος, φ. 49. 21/3.12.1831

-βουλευτής Κερκύρας, 357 ψ. , φ. 180. 26/7.6.1834

-βουλευτής Κερκύρας, 323 ψήφοι, 6ο Κοινοβούλιο, φ. 419. 24/5.1.1839

-μέλος του Καταρκτικού Συμβουλίου, φ. 428. 25/09.3.1839

-μέλος νομοθετικής συνελεύσεως, φ. 480. 24/7.3.1840

Λάσκαρης Σταμάτιος του Αντωνίου, δρ.

-Bουλευτής Κερκύρας, 948 ψήφοι,  9ο Κοινοβούλιο, φ. 63. 04/16.3.1850

-Bουλευτής Κέρκυρας, 405 ψήφοι, 10ο Κοινοβούλιο, φ. 6. 26.1.1852

-Bουλευτής Κερκύρας, φ. 277. 19/31.1.1857

-Bουλευτής Κερκύρας 1738 ψήφοι 12ου Κοινοβουλίου, , φ. 562. 20/1.2.1862

-Bουλευτής Κερκύρας 13ου Κοινοβουλίου, φ. 652. 31/12.9.1863

Λιβαδάς Γεράσιμος του Ανδρέου

Ο Γεράσιμος Λιβαδάς του Ανδρέου, γεννήθηκε στην κωμόπολη Αγκώνα του Δήμου Θηναίας της Κεφαλληνίας στις 3 Μαΐου 1789, τη χρονιά που ξέσπασε η γαλλική επανάσταση. Γιος του νομομαθή Ανδρέα Λιβαδά και της Ρεγγίνας, κόρης του νομικού Παύλου Χωραφά. Καθώς η οικογένειά του ήταν ίσως η πλέον εύπορη της περιοχής, ο νεαρός Γεράσιμος είχε όλα τα εφόδια για να σπουδάσει στο εξωτερικό αφού αποπεράτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Αργοστόλι. Σπούδασε νομικά στην Πάβια και στην Μπολώνια, όπου το 1815 πήρε το δίπλωμά του. Συνδέθηκε φιλικά με τον Ανδρέα Ζαΐμη, έγινε μέλος του Εθνικού Κομιτάτου της Βενετίας και μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία. Επέστρεψε στην Κεφαλλονιά to 1819, όπου τα πλούσια σπίτια της οικογένειάς του σε Αγκώνα και Αργοστόλι έγιναν καταφύγιο οπλαρχηγών, πολιτικών, φιλελλήνων και οι Λιβαδά διέθεσαν μεγάλα ποσά για συντήρηση προσφύγων, αλλά και για πολεμοφόδια για τον αγώνα των επαναστατημένων Ελλήνων. Ο νεαρός Γεράσιμος, μπολιασμένος από τις επαναστατικές ιδέες και τον διαφωτισμό, εργαζόταν, συζητούσε, έγραφε θερμά κείμενα, προέτρεπε συμπολίτες του υπέρ του εθνικού καθήκοντος ως απόστολος του ελληνικού έθνους, συγκρότησε πολιτικούς συλλόγους, γεγονός που ενόχλησε τον Αρμοστή Thomas Maitland. Το 1820 παντρεύτηκε την Άννα, κόρη του Σπυρίδωνα Μεταξά Αντζουλακάτου. Με την έκρηξη της Ελληνικής Επανάστασης, ο Λιβαδάς ύψωσε την ελληνική σημαία, ενώ μάζευε χρήματα και έστελνε όπλα για να ενισχύσει τον αγώνα. Το σπίτι  του ήταν καταφύγιο για τους διωκόμενους από τους Τούρκους. Μετά την επανάσταση ασχολήθηκε με την πολιτική. Εκλέχθηκε δύο φορές βουλευτής της Ιονίου Βουλής. Το 1862 στο 12ο κοινοβούλιο με 1769 ψήφους (φ. 564 3/15.2.1962) και το 1863 στο 13ο κοινοβούλιο με 1186 ψήφους (φ. 655 18/30.9.1863. Το 1862 ήταν αντιπρόσωπος των Ιονίων Νήσων στην Β΄Εθνοσυνέλευση. Απεβίωσε στις 27 Ιουνίου 1876.

Λισγαράς Ιωάννης

Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1805. Σπούδασε νομικά και ήταν συμβολαιογράφος. Ήταν θερμός υποστηρικτής του Ριζοσπαστισμού και διακρίθηκε για τους αγώνες τους υπέρ της Ένωσης για την οποία συμμετείχε ενεργά, με άρθρα και φυλλάδια στα Ιταλοελληνικά κομιτάτα.  Το 1851 εξορίσθηκε από τον ύπατο Αρμοστή στους Οθωνούς, για τις πολιτικές του δραστηριότητες και εκαλείτο από τους συγχρόνους του “Αδάμ του Ριζοσπαστισμού”. Επανερχόμενος στην Ζάκυνθο από την εξορία στις 16 Μαΐου 1854, ανέλαβε και πάλι τα συμβολαιογραφικά του καθήκοντα. Εξελέγη βουλευτής το 1852 και συμμετείχε στη Ι’ σύνοδο της Ιονίου Βουλής, αλλά εμποδίστηκε να εισέλθει στην αίθουσα.. Το 1866 με πρόταση του Κωνσταντίνου Λομβάρδου, συμμετείχε στις Δημοτικές εκλογές και εξελέγη πρώτος Δήμαρχος Ζακύνθου δια ψήφων 3000, επί συνόλου 3993 και διακρίθηκε για την τιμιότητα και τις άψογες διοικητικές και οικονομικές του ικανότητες. Το 1868 τον έπαψε η κυβέρνηση Βούλγαρη, αλλά η κυβέρνηση Ζαΐμη τον επενέφερε στο αξίωμά του. Ο Ιωάννης Λισγαράς εξήλθε από το δημόσιο βίο φτωχότατος. Πέθανε στις 8 Φεβρουαρίου 1872, απολαμβάνοντας τον σεβασμό και την αγάπη των συμπατριωτών του, για την τιμιότητα και το ήθος του.

Λομβάρδος Κωνσταντίνος

Ήταν Έλληνας γιατρός και πολιτικός από την Ζάκυνθο, βουλευτής Ζακύνθου στο Ηνωμένον Κράτος των Ιονίων Νήσων, πληρεξούσιος και υπουργός. Ανέπτυξε πολιτική δράση στα αγγλοκρατούμενα Επτάνησα με το Κόμμα των Ριζοσπαστών και αργότερα ιδρύοντας το Κόμμα των Ενωτικών Ριζοσπαστών πρωτοστάτησε για την ένωση των Ιόνιων νήσων με την Ελλάδα που πραγματοποιήθηκε τελικά το 1864. Τον Μάιο του 1860 ίδρυσε στην Ζάκυνθο ένα κομιτάτο στα πρότυπα του κεντρικού ιταλικού Κομιτάτου της Γένοβας,  με το οποίο είχε έρθει σε επαφή, με σκοπό να προκαλέσει την επέμβαση του Γαριβάλδη για την απελευθέρωση της Ηπείρου, της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας. Το κομιτάτο της Ζακύνθου, ήταν παράρτημα του κομιτάτου της Γένοβας. Ο Λομβάρδος έκανε πολλά ταξίδια στην Ιταλία και Ελλάδα και συναντήθηκε με τους Όθωνα Βίκτωρα Εμμανουήλ και Γαριβάλδη, για την προώθηση των σκοπών του. Εκλέχτηκε πολλές βουλευτής των Ηνωμένων Πολιτειών των Ιονίων Νήσων και συνέχισε την πολιτική του καριέρα στην Ελλάδα από τη θέση του βουλευτή Ζακύνθου και συχνά του υπουργού (όπως επί των εκκλησιαστικών στην κυβέρνηση Κουμουνδούρου, τον Μάρτιο του 1865. Ο Λομβάρδος πρότεινε προσέγγιση των Ελλήνων με τους Ιταλούς γαριβαλδινούς και απέρριπτε την αποκλειστική εξάρτηση του αγώνα για την ένωση από τις πολιτικές επιλογές του ελληνικού κράτους. Χρημάτισε πληρεξούσιος Κέρκυρας στην Εθνοσυνέλευση του 1862. Πέθανε εν ενεργεία υπουργός Εσωτερικών στις 5 Ιουλίου ή στις 17 Ιουλίου του 1888 και προσωρινά το χαρτοφυλάκιό του ανέλαβε ο Σπυρίδων Τρικούπης.
Το σκίτσο του προέρχεται από το περιοδικό “Ποικίλη Στοά” του 1888. 

Μακρής Ανδρέας του Σπυρίδωνος

Γεννήθηκε στους Παξούς το 1808. Ήταν Δικηγόρος και εξελέγη Βουλευτής Παξών στην Θ΄ Ιόνιο Βουλή στις εκλογές που έγιναν στις 28 Φεβρουαρίου 1850, όταν αντικατέστησε τον εκλεγέντα Κάγκα Νικόλαο, ο οποίος έγινε Γερουσιαστής.

Υπήρξε ακόμη Έπαρχος Παξών το 1862. Ευτύχησε πρώτος να υψώσει την ελληνική σημαία στο κάστρο του Αγίου Νικολάου το 1864, αμέσως μετά την Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα.

Απεβίωσε το 1876.

Μακρής Δημήτριος (του Κόμητα Ιωάννου)

Γεννήθηκε στους Παξούς και ήταν δικηγόρος.  Το 1857 και το 1862 εξελέγη διαδοχικά Βουλευτής Παξών στο 11ο και το 12ο Κοινοβούλιο της Ιονίου Βουλής.

Επανεξελέγη βουλευτής  Κέρκυρας (επαρχία Παξών) στις εκλογές του 1865 και συμμετείχε στην Α’ Περίοδο της βουλής από 14 Μαΐου 1865 μέχρι 26 Ιανουαρίου 1868.

Μακρής Νικόλαος του Αγγέλου

Ο Μακρής Νικόλαος (ή Νικολέτος) του Αγγέλου, γεννήθηκε στους Παξούς.

Υποψήφιος βουλευτής Παξών, φ. 470. 16/28.12.1839

Βουλευτής Παξών, 106 ψήφοι, φ. 477. 3/15.2.1840

Βουλευτής Παξών, 70 ψήφοι, 8ο Κοινοβούλιο, φ. 6. 27/8.2.1845

Ύπαρχος Παξών, φ. 18. 21/3.5.1845

Βουλευτής Παξών, φ. 8. 9.2.1852

Έπαρχος Παξών, φ. 48. 15/27.11.1852, 226 ψήφοι,

Ύποψήφιος βουλευτής Παξών 12ου Κοινοβουλίου, φ. 564. 3/15.2.1862

Βουλευτής Παξών το 1845, στην Θ΄ Ιόνιο Βουλή με τις εκλογές της 28ης Φεβρ. 1850 και στην Ι΄Ιόνιο Βουλή το 1852.

Μαράτος Στυλιανός δρ,

Ο Στυλιανός Μαράτος γεννήθηκε στην Ιθάκη. Εκλέχθηκε δύο φορές βουλευτής Ιθάκης, 285 ψήφοι, φ. 113. 11/23.2.1833 και υπηρέτρσε ως  προσωρινός ανθύπατος Ιθάκης, στο 6ο Κοινοβούλιο, φ. 419. 24/5.1.1839.  Στις 30 Απριλίου 1833 βάπτισε στην Κέρκυρα τον γιο του βουλευτού Κωνσταντίνου Παλατιανού, τον οποίο ονόμασε Αντώνιο Στυλιανό.

Μαρίνος Γεώργιος

Γεννήθηκε στη Λευκάδα. Σπούδασε νομική στην Ιταλία κι άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου. Χρημάτισε βουλευτής της Ιονίου Βουλής ήταν μέλος του Ριζοσπαστικού κόμματος και υποστηρικτής της ενώσεως των Επτανήσων με την Ελλάδα. Ήταν πληρεξούσιος στην Β’ Εθνοσυνέλευση της Αθήνας το 1862, όπου διορίστηκε μέλος της επιτροπής σύνταξης του συντάγματος. 
Διορίστηκε επίσης πρώτος νομάρχης Ζακύνθου και Κυθήρων τον Ιούνιο/Αύγουστο του 1865 και είναι ο πρώτος νομάρχης Ζακύνθου, από τον τον Απρίλιο μέχρι τον Δεκέμβριο του 1867. 

Μαρκοράς Γεώργιος

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα και ασχολήθηκε κυρίως με τα νομικά. Από το 1825 ως το 1833 διετέλεσε δικηγόρος του δημοσίου στην Κεφαλλονιά. Μέχρι το 1840, όταν μπήκε βουλευτής στο 7ο κοινοβούλιο της Ιονίου Πολιτείας, ήταν γραμματέας της Γερουσίας επί του τμήματος των Οικονομικών. Διετέλεσε έπαρχος Κέρκυρας για δύο περιόδους, ήταν μέλος της επιτροπής επί της σύνταξης των Ιονίων Κωδίκων, και μέλος του ανώτατου συμβουλίου της δικαιοσύνης από το 1840 ως το 1862. Τιμήθηκε με το παράσημο των Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου.Η φωτογραφία του αριστερά, προέρχεται από ξυλογραφία του περιοδικού “Εθνικόν Ημερολόγιον Βρεττού” του 1865. Απεβίωσε το 1863.

Μιτσιάλης Ιωάννης Βαπτιστής, δρ.,

βουλευτής Παξών αντί του Βελιανίτου Νικολάου Υπάρχου Ιθάκης, φ. 196. 15/27.9.1834

βουλευτής Παξών, 85 ψήφοι , 6ο Κοινοβούλιο, φ. 419. 24/5.1.1839

Μομφεράτος Ιωσήφ

Ο  Ιωσήφ Μομφεράτος του Νικολάου, γεννήθηκε το 1816 στην Κεφαλληνία. Ο Μομφεράτος ήταν από τους αρχηγούς του Ριζοσπαστικού κόμματος του Ηνωμένου κράτους των Ιονίων Νήσων. Ήταν δικηγόρος που είχε σπουδάσει σε πανεπιστήμια της Ιταλίας και της Γαλλίας, αλλά δεν άσκησε ποτέ το δικηγορικό επάγγελμα. Διατέλεσε μέλος του Κερκυραϊκού κοινοβουλίου επί αγγλικής κατοχής και της Β’ Εθνοσυνέλευσης της Αθήνας το 1864, όταν τα Ιόνια νησιά είχαν παραχωρηθεί στην Ελλάδα από τους Άγγλους. Αγωνίστηκε για την Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα και για την πολιτική του δράση φυλακίστηκε και εξορίστηκε από την Αγγλική αρμοστεία στην Ερείκουσα. Συνελήφθη στο Αργοστόλι στις 2 Οκτωβρίου 1851 και απολύθηκε μετά από πεντέμισι χρόνια εξορίας στις αρχές Φεβρουαρίου 1857.  Κατά τη διάρκεια της εξορίας του, παντρεύτηκε στην Ερείκουσα την Αγγελική Μάνεση. Το 1862 συμπαρατάχθηκε με τον Ηλία Ζερβό που πρότεινε ψήφισμα για την αναστολή της Ένωσης και την ψήφιση μέτρων για την ανακούφιση του επτανησιακού λαού. Το ψήφισμα αυτό ήταν η αιτία να διασπαστεί το Κόμμα των Ριζοσπαστών σε “Κόμμα αληθινών Ριζοσπαστών”, με ηγέτες του Μομφεράτο και Ζερβό, και σε “Κόμμα των Ενωτικών Ριζοσπαστών”, με ηγέτη τον Κωνσταντίνο Λομβάρδο. Στις 21 Μαΐου 1864 γίνεται η Ένωση των Ιονίων νήσων με την Ελλάδα, αλλά ο Μομφεράτος αρνείται να υπογράψει την Ένωση και απουσιάζει από τους πανηγυρισμούς -παρόλο που ήταν αντιπρόεδρος του Ιόνιου κοινοβουλίου- διαφωνώντας με τους όρους της Ένωσης. Εξέδιδε κατά καιρούς τις εφημερίδες “Αναγέννησις της Κεφαλληνίας”, “Ο Αληθής Ριζοσπάστης”  και “Αναμόρφωσις”. Μετάφρασε την “Ιστορία της Γαλλικής Επαναστάσεως”  του Ερνέστου Χάμελ. Άφησε ακόμη αρκετές αυτοβιογραφικές σημειώσεις, για να χρησιμεύσουν αργότερα για την συγγραφή ιστορίας. Η φωτογραφία του προέρχεται από ξυλογραφία του περιοδικό “Ποικίλη Στοά” του 1888. Απεβίωσε στην Κεφαλληνία το 1888.

Μουρίκης Ιωάννης του Μιχαήλ

Γεννήθηκε στους Παξούς το 1751.  Εξελέγη Βουλευτής Παξών στην Ιόνιο Βουλή και συμμετείχε στο Γ΄ Κοινοβούλιο, ενώ διετέλεσε και Γερουσιαστής Παξών, Ιθάκης και Κυθήρων, στην περίοδο 1828-1833. Τον τίτλο του Ιππότη απέκτησε το 1822. Απεβίωσε το 1836.

Μουρίκης Χαράλαμπος

Ο Μουρίκης Χαράλαμπος πτ. Ιωάννου γεννήθηκε στους Παξούς το 1806.

Υποψήφιος βουλευτής Παξών 12ου Κοινοβουλίου, φ. 564. 3/15.2.1862

Γερουσιαστής ελασσόνων νήσων, φ. 568. 24/8.3.1862

Βουλευτής Παξών 1862-1864 στην Ιόνιο Βουλή.

Απεβίωσε το 1881.

Μουστοξύδης Ανδρέας

Γεννήθηκε  στην Κέρκυρα στις 6 Ιανουαρίου 1785. Ήταν Έλληνας λόγιος και πολιτικός των Επτανήσων του 19ου αιώνα. Σε ηλικία δεκαπέντε χρονών πήγε στην Ιταλία και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της  Πάδοβας, όπου και αναγορεύτηκε νομοδιδάκτωρ το 1805. Παντρεύθηκε την Μαγδαληνή, θυγατέρα του Σταματέλου Τόμα βελλιανίτη από τους Παξούς(1). Το 1805 ονομάστηκε μέλος της “Αρχαιολογικής Εταιρείας της Φλωρεντίας” και της “Φλωρεντιανής Ακαδημίας”. Επέστρεψε στην Κέρκυρα και άρχισε να παραδίδει μαθήματα στο Λύκειο χωρίς μισθό. Συγχρόνως δημοσίευε ιστορικές ειδήσεις περί της πατρίδας του. Για την δραστηριότητά του αυτή τιμήθηκε από την Γερουσία της Επτανήσου με το αξίωμα του ιστοριογράφου των νησιών, και με τον έπαινο για τον ζήλο και την φιλοσοφική αξία των έργων του. Λίγο πριν από τη γαλλική κατοχή των νησιών ταξίδεψε ξανά στην Ιταλία. Επισκέφτηκε το Παρίσι και επέστρεψε στο Μιλάνο. Περιηγήθηκε τη Γερμανία, τη Σαξωνία και την Ελβετία, μελετώντας και αποθησαυρίζοντας πολλές και πολύτιμες ιστορικές ειδήσεις, χειρόγραφα και πηγές για την πατρίδα του. Όταν εξερράγη η Ελληνική Επανάσταση, ο Μουστοξύδης την εξύμνησε σε ιταλικούς στίχους και ανέλαβε το επίπονο έργο να πληροφορεί την Ευρώπη περί των ανδραγαθημάτων των Ελλήνων αγωνιστών. Στην εποχή του Καποδίστρια, δέχτηκε την πρόσκληση της Κυβέρνησης να διοργανώσει το δημόσιο εκπαιδευτήριο στην Αίγινα. Η δολοφονία του Καποδίστρια τον ανάγκασε όμως να διακόψει το έργο του και να αναχωρήσει για την Κέρκυρα. Στην Κέρκυρα έγινε αντιπρόσωπος και αμέσως Γερουσιαστής του τετάρτου Κοινοβουλίου, και αργότερα αρχηγός της Αντιπολίτευσης. Το 1849, στις πρώτες ελεύθερες εκλογές, ο λαός ψήφισε τον Μουστοξύδη αντιπρόσωπο και η βουλή ομόφωνα πρόεδρο, θέση την οποία όμως ο Μουστοξύδης μετριόφρονα αρνήθηκε. Ο Μουστοξύδης  ήταν από τους πρώτους Έλληνες ιστοριογράφους που εργάστηκαν με μεθοδικότητα και ακρίβεια πάνω στην ελληνική ιστορία. Κατά τα έτη 1843-1853 εξέδιδε το περιοδικό "Ελληνομνήμων ή Σύμμικτα ελληνικά". Έγραψε επίσης έργα φιλοσοφικού, φιλολογικού αλλά και γλωσσολογικού ενδιαφέροντος, όπως: "Ισοκράτους λόγος περί αντιδόσεως", "Παρατηρήσεις τινές επί της νέας ελληνικής γλώσσης", "΄Εκθεσις περί της δημοσίας εκπαιδέυσεως", "Επιστολαί", καθώς και πολλές πραγματείες, μεταφράσεις ξένων ιστορικών και ποιητικών έργων, ποιήματα κ. ά.  Απεβίωσε στις 17 Ιουλίου 1860 στην Κέρκυρα.

1. Ο γάμος καταχωρήθηκε στον συμβολαιογράφο Παξών Κ. Μπογδάνο, τόμος Β 15, σελίδα 16).

Νεράτζης Σπυρίδων

Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1760. Ήταν Έλληνος πολιτικός, γιος του Νικολάου Νεράτζη ιατρού και διπλωμάτη. Σπούδασε νομικά στην Πάδοβα. Αρνήθηκε πρόταση των Γάλλων να βοηθήσει στη δημιουργία της Ιονίου Πολιτείας, φοβούμενος τις αντιδράσεις του λαού. Το 1803 τιμήθηκε με παράσημο για την προσφορά του στην Ιόνιο πολιτεία από τον Ρώσο αυτοκράτορα Αλέξανδρο. Χρημάτισε υπουργός οικονομικών της Ιόνιας Βουλής στην κυβέρνηση Ιωάννη Καποδίστρια. Χρημάτισε επίσης πρόξενος της Ρωσίας στην Βενετία κι μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία. Πέθανε στο Παρίσι το 1833, όπου είχε μεταβεί για θεραπεία από λιθίαση.

Παλατιανός Κωνσταντίνος (Palatiano Constantinο ή Costante), δρ

-υποψήφιοι για Consiglio primario, 332 ψήφοι, φ. 263. 30/11.1.1823

-βουλευτής Corfu, 3ο Κοινοβούλιο, 350 ψήφοι, φ. 526. 14/26.1.1828

Παδοβάς Γεώργιος (Padovan Giorgio), maggiore,

-inspettore della Polizia Esecutiva Corfu, φ. 20. 04/16.05.1818

-ispettore di Polizia Esecutiva militare, φ. 215. 28/9.2.1822

-βουλευτής Κερκύρας, 3ο Κοινοβούλιο, 395 ψήφοι, φ. 526. 14/26.1.1828

-υποψήφιος βουλευτής Κερκύρας, φ. 470. 16/28.12.1839

-βουλευτής Κερκύρας, 457 ψήφοι, φ. 476. 27/8.2.1840

-βουλευτής Κερκύρας, 440 ψήφοι, 8ο Κοινοβούλιο, φ. 6. 27/8.2.1845

Παδοβάς Στέφανος

Ο Στέφανος Παδοβάς ήταν Έλληνας νομομαθής και πολιτικός του 19ου αιώνα. Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1807. Σπούδασε νομικά στην Ιόνιο Ακαδημία και εν συνεχεία στην Πάδοβα και το Παρίσι και αναγορεύτηκε διδάκτωρ. Εξάσκησε το δικαστικό και δικηγορικό επάγγελμα στην Κέρκυρα. Υπήρξε πολέμιος των μεταρρυθμίσεων που είχε προτείνει ο Βρετανός φιλέλληνας και κατοπινός πρωθυπουργός Ουίλιαμ Γλάδστων. Αγωνίστηκε σθεναρά κατά της μετατροπής της Κέρκυρας σε αγγλική αποικία και υπέρ της Ένωσης των Επτανήσων με την Ελλάδα. Στην πολιτική ήταν μέλος του Κόμματος των Ριζοσπαστών και εκλέχτηκε αντιπρόσωπος της Κέρκυρας για πολλά χρόνια. Διετέλεσε βουλευτής στο δωδέκατο κοινοβούλιο και Πρόεδρος της δέκατης τρίτης και τελευταίας Βουλής της Ιονίου Πολιτείας, η οποία ψήφισε την Ένωση των Επτανήσων με την κυρίως Ελλάδα (5 Οκτωβρίου 1863). Ήταν δικαστής, Εισαγγελέας Κερκύρας, Βουλευτής Κερκύρας (1850-1868), Άρχων της Δημόσιας Εκπαιδεύσεως (1852), Πρόεδρος της Ιονίου Βουλής (1863), ενώ διετέλεσε για σύντομο χρονικό διάστημα, σύμβουλος της Επικρατείας (1865). Το 1865 εξελέγη βουλευτής Κερκύρας στη Βουλή των Ελλήνων. Απεβίωσε το 1872.

Παΐζης Τηλέμαχος δρ,

Γεννήθηκε στην Ιθάκη, δρ., βουλευτής Ιθάκης, φ. 8. 9.2.1852

έπαρχος Ιθάκης, φ. 48. 15/27.11.1852..

Παουλίνης Μάρκος, Κόμης

Γεννήθηκε στα Κύθηρα το 1758. Παντρεύτηκε την Μαριάνα, κόρη του Καπετάν Λουίτζι. Ως επιστήμων, είχε στους Παξούς τα παρακάτω λειτουργήματα: Επιθεωρητής υγιεινής, Μέλος του Μαγιστράτου του επισιτισμού, Φορολογικός δικηγόρος, Ιατρός των πτωχών, Δημόσιος ιατρός και βατζιναδόρος (έκανε εμβόλια), Ένας από τους 94 ευγενείς Κυρίους της συγκλήτου των Παξών του έτους 1817, Αντεπιστέλον μέλος τη Ιονίου Ακαδημίας για τη νήσο των Παξών για το έτος 1808, Επιθεωρητής των σχολείων έτους 1811, Πρεφεσιόν (καθηγητής) της φυσικής, Δημόσιος κατήγορος, Ισπετόρος (επιθεωρητής) του Μαγιστράτου της υγείας, Βουλευτής Κέρκυρας (επαρχία Παξών) φ. 28. 29/11.7.1818, Βουλευτής Κέρκυρας (επαρχία Παξών), αντί του Μουρίκη Ιωάννη, φ. 540. 21/3.5.1828. Είχε βουλευτική δραστηριότητα μέχρι το 1833. Εγκαταστάθηκε στους Παξούς το 1794, όπου και παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του το 1834. Προς τιμήν του, υπάρχει στο νησί το τοπωνύμιο “Τσιριγώτης”, για να θυμίζει το πέρασμα ενός ηρωικού γιατρού.

Παπαδάτος Ανδρέας

O Δρ. Ανδρέας Παπαδάτος-Κοτσιμάνας του Αρσενίου, γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1837. Ήταν γαιοκτήμονας, νομικός και πολιτικός. Υπηρέτησε ως Ειρηνοδίκης της Επαρχίας Μέσης του Νομού Κερκύρας. Παντρεύτηκε την Αγγελική Κουρή, κόρη του Σωκράτη Κουρή που ήταν Γενικός Εισαγγελέας του Ηνωμένου Κράτους Ιονίων Νήσων. Απέκτησαν έναν γιο, τον Αριστοκλή Παπαδάτο (1864-1936), ο οποίος διετέλεσε Νομάρχης Λευκάδος. Εξελέγη βουλευτής στο Ιόνιο Κοινοβούλιο. Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1868 και συμμετείχε στην Β’ Περίοδο από 21 Μαρτίου 1868 μέχρι 17 Μαρτίου 1869 και στην Γ’ Περίοδο από 16 Μαΐου 1869 μέχρι 28 Δεκεμβρίου 1871. Απεβίωσε το 1889.

Πετριτσόπουλος Ιωάννης πτ. Γεωργίου,

- βουλευτής Λευκάδας, 807 ψήφοι, 9ο Κοινοβούλιο, φ. 63. 04/16.3.1850

Πιέρης Μιχαήλ (Pieri Michele T.),

-membro Alta Polizia, φ. 82. 20.1.1816

-βουλευτής, αντί του Calichiopulo S. , φ. 185. 10.1.1818

Πλέσσας Ανδρέας

Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1814 και ήταν Έλληνας νομικός και πολιτικός. Σπούδασε νομικά στην Κέρκυρα και την Πίζα και διετέλεσε δικαστής και εφέτης. Χρημάτισε βουλευτής της ΙΒ' και ΙΓ' βουλής της Ιονίου Πολιτείας και ψήφισε υπέρ της ένωσης των Επτανήσων με την Ελλάδα. Ήταν πληρεξούσιος στην Β’ Εθνοσυνέλευση της Αθήνας το 1864.

Πλέσσας Δημήτριος

Ήταν Έλληνας φιλικός, δικαστικός και πολιτικός. Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1783 και ήταν γιος του Ιωάννη Δημητρίου Πλέσσα. Σπούδασε νομικά στην Μπολόνια και διετέλεσε δικαστής Κεφαλλονιάς. Το 1828 μυήθηκε στην Φιλική Εταιρία και αναφέρεται ότι βοήθησε στην επανάσταση του 1821, προσφέροντας χρήματα και πολεμοφόδια. Χρημάτισε βουλευτής της Ιονίου Πολιτείας στην Στ' βουλή, στη Θ' βουλή και γερουσιαστής το 1834. Κατά την βουλευτική του θητεία πρότεινε πολλές μεταρρυθμίσεις, ανάμεσα τους την μείωση του μισθού του αρμοστή και για αυτές τις προτάσεις του συνελήφθη και φυλακίστηκε στο φρούριο της Ζακύνθου. Πέθανε στην Ζάκυνθο στις 9 Απριλίου 1859.

Πολυλάς Αντώνιος πτ. Σπυρίδωνος,

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1804 και ήταν δημοσιογράφος και πολιτικός.

-δημογέροντας κεντρικού επιχωρίου συμβουλίου επί της πολιτικής αστυνομίας και των αγαθοεργών -καταστημάτων, φ. 59. 31/12.2.1853

-βουλευτής Κερκύρας, φ. 287. 23/4.4.1857

-άρχων δημοσίας παιδείας, από το 1860-1864, φ. 595. 11/23.8.1862

Εξέδωσε τα “Καθημερινά” και τον “Φιλαλήθη”. Απεβίωσε το 1866.

Πολυλάς Γεώργιος του Μάρκου,

- υποψήφιος βουλευτής Κερκύρας, φ. 111. 28/09.02.1833

- βουλευτής Κερκύρας, φ. 119. 25/6.4.1833

Ποφάντης Χριστόδουλος πτ. Αναστασίου, δρ.,

- βουλευτής αντί του Γερουσιαστού Κουρκουμέλη, φ. 96. 21/2.11.1850

- βουλευτής Κερκύρας, φ. 52. 13/25.12.1852

- βουλευτής Κερκύρας αντί παραιτηθέντος Αντωνίου Πολυλά, φ. 403. 14/28.3.1859

Πυλαρινός Σταματέλος

Γεννήθηκε στην Κεφαλονιά το 1796 και ήταν γιατρός και πολιτικός. Σπούδασε ιατρική και φυσικές επιστήμες στην Πάντοβα και στο Παρίσι. Το 1827 διορίστηκε καθηγητής της πειραματικής φυσικής στην Ιόνιο Ακαδημία, ύστερα από πρόσκληση του λόρδου Γκίλφορντ. Ο Ιωάννης Καποδίστριας τον διόρισε διοικητή της Δυτικής Ελλάδας, με έδρα το Μεσολόγγι, ενώ αργότερα έγινε συνεπίτροπος της κυβέρνησης, μαζί με τον Μεζόν. Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια, ο Πυλαρινός πήγε στην Κεφαλονιά, όπου τάχθηκε με το μέρος των φιλελευθέρων και πήρε ενεργό μέρος στην κίνηση εναντίον της αγγλικής προστασίας. Ως βουλευτής της Θ’ Βουλής to 1850, υπέγραψε το ψήφισμα για την Ένωση της Επτανήσου με την Ελλλάδα, επειδή όμως διαμαρτυρήθηκε έντονα για την εξορία των Ζερβού και Μομφεράτου, εξορίστηκε και ο ίδιος στα Αντικύθηρα. Όταν απελευθερώθηκε το 1853, διετέλεσε πάλι βουλευτής της ΙΑ’ Βουλής. Έγραψε διάφορα δοκίμια και πολιτικά άρθρα. Απεβίωσε το 1868.

Ρώμας Διονύσιος

Ο Διονύσιος Ρώμας ήταν Έλληνας, νομικός, διπλωμάτης, γενικός πρόξενος στο Μοριά και τη Ρούμελη για λογαριασμό της Βενετίας, πολιτικός, πρύτανης της Κέρκυρας, γερουσιαστής στα Επτάνησα, ευεργέτης του αγώνα του 1821 και Σύμβουλος της Επικρατείας στη νεοσύστατη Ελλάδα.  Ο Διονύσιος Ρώμας γεννήθηκε  το 1771. Γιος του Γεωργίου και της Διαμαντίνας Καπνίση. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη Ζάκυνθο όπου και τελείωσε τις δημόσιες σπουδές του. Στη συνέχεια έφυγε στην Πάδοβα όπου σπούδασε νομικά. Με την επιστροφή του στη Ζάκυνθο, ο νεαρός Ρώμας, ασχολείται με τη νομική. Όμως ο νους του έχει αρχίσει να περιστρέφεται γύρω από τη μαύρη σκλαβιά, που από χρόνια πολλά σκεπάζει την Ελλάδα και παρακολουθεί τις κάποιες κινήσεις αγώνων που έχουν αρχίσει να διαφαίνονται, για την απελευθέρωσή της. Το 1794 θα διαδεχθεί τον πατέρα του στη θέση του Γενικού Προξένου της Βενετίας στο Μωριά αλλά και στη Ρούμελη. Από αυτή τη θέση και από το μέρος του Μωριά που βρισκόταν του δόθηκε η ευκαιρία να συνδεθεί και να έχει σχέσεις με τους πλέον εξέχοντες προκρίτους, τον Νοταρά, τον Μαυρομιχάλη, τον Δεληγιάννη, τον Ζαΐμη, τον Λόντο αλλά και με πολλούς οπλαρχηγούς. Η πολιτική καριέρα του θα αρχίσει το 1803 όταν θα εκλεγεί μέλος της Συντακτικής Επιτροπής για την ψήφιση του Επτανησιακού Συντάγματος, ενώ τρία χρόνια αργότερα θα διοριστεί στη θέση του Πρύτανη τηςΚέρκυρας από την οποία θέση θα διαχειριστεί τις υποθέσεις των νησιών με παραδειγματική ευθύνη. Η πολιτική του σταδιοδρομία προχωράει ανοδικά και το 1809 εκλέγεται γερουσιαστής. Το 1810 γεννιέται στο Παρίσι ο γιος του Ναπολέοντας του Α! Μετέπειτα βασιλιάς της Ιταλίας. Ο Διονύσιος Ρώμας θα ηγηθεί αντιπροσωπείας των Ιονίων Νήσων και μαζί με τους Μ. Μεταξά, Εμμ. Θεοτόκη, Σπ. Κοντό, Σ. Χαλκιόπουλο και άλλους θα βρεθούν στο Παρίσι για να χαιρετίσουν τη γέννηση του γιου του Ναπολέοντα. Εκεί στο Παρίσι, ο Ναπολέων θα παρασημοφορήσει τον Ρώμα με το Παράσημο της Λεγεώνος της τιμής Με τον τίτλο του Μεγάλου Δασκάλου του τεκτονισμού, ο Διονύσιος Ρώμας, την άνοιξη του 1815 ιδρύει στη Ζάκυνθο τεκτονική Στοά με την ονομασία “Αναγεννηθείς Φοίνιξ “ και αρχίζει την πατριωτική του δράση. Θα συγκρουστεί το 1816 με τον Ύπατο Αρμοστή των Ιονίων Νήσων, Θ. Μαίτλαντ ο οποίος επέβαλε στα νησιά απολυταρχικό καθεστώς. Και θα εγκαταλείψει την Κέρκυρα για να εγκατασταθεί στη Ζάκυνθο, από όπου θα αρχίσει την πνευματική και πατριωτική του δράση. Από τον Αριστείδη Παπά θα μυηθεί στη Φιλική Εταιρία τον Απρίλη του 1819 και θα μετατρέψει το αρχοντικό του σε τόπο συνάντησης των αγωνιστών της επανάστασης, από όπου θα περάσουν σχεδόν όλοι οι μεγάλοι οπλαρχηγοί, ανάμεσα στους οποίους και ο Κολοκοτρώνης. Μαζί με τον Κολοκοτρώνη θα συναντηθούν με τον Γάλλο στρατηγό Δανζελώ στον οποίον θα αναπτύξουν τα σχέδια της Ελληνικής Επανάστασης. Το 1820 αγγλικό στρατιωτικό άγημα απέκλεισε το αρχοντικό του Ρώμα με σκοπό την ανακάλυψη μυστικών πατριωτικών εγγράφων, ενώ ο Ρώμας δικαιολογήθηκε στον τοποτηρητή Ross, τέκτονα χαμηλότερου βαθμού, ότι επρόκειτο για τεκτονικά έγγραφα και έτσι σταμάτησε κάθε ενέργεια. Παρ’ όλα αυτά για να αποφύγει την καταδίωξη των Άγγλων και τη φυλάκιση, ο Δ. Ρώμας κατέφυγε στη Βενετία, όπου παρέμεινε για τέσσερα χρόνια. Απεβίωσε στις 27 Ιουλίου 1857

Σολλάρης Φραγγίσκος, δρ., πτ. Αντωνίου,

- βουλευτής Κερκύρας, 289 ψήφοι, φ. 111. 28/09.02.1833

- βουλευτής Κερκύρας, 332 ψήφοι , φ. 185. 30/12.7.1834

- βουλευτής Κερκύρας, 362 ψήφοι, 6ο Κοινοβούλιο, φ. 419. 24/5.1.1839

- εισαγγελέας Κερκύρας, φ. 644. 17/29.4.1843

- βουλευτής, φ. 10. 26/9.3.1844

- εισαγγελεύς Κερκύρας, φ. 47. 11/23.11.1844

- βουλευτής Κερκύρας, 393 ψήφοι, 8ο Κοινοβούλιον, φ. 6. 27/8.2.1845

- εισαγγελέας Κερκύρας, φ. 10. 24/8.3.1845

Σορδίνας (Sordina Andrea), conte,

- presidente (del Senato) , φ. 7. 13.8.1814

- senatore, φ. 103. 15.6.1816

- v.presidente di Reggenza Corfu, φ. 3. 5/17.1.1818

- presidente dei Tribunali Corfu, φ. 25. 8/20.6.1818

- υποψήφιοι για Consiglio primario, 108 ψήφοι, φ. 263. 30/11.1.1823

- presidente dei Tribunali, φ. 424. 30/11.2.1826

Σπανόπουλος Αχιλλεύς πτ. Αγγέλου, δρ.,

-βουλευτής αντί του Δαμασκηνού που έγινε γερουσιαστής, φ. 67. 1/13.4.1850

-βουλευτής 10ης Βουλής Κερκύρας (882 ψήφοι) , φ. 6. 26.1.1852

-υποψήφιος κεντρικός επαρχιακός σύμβουλος, φ. 601. 22/4.10.1862

Τόμπρος Κωνσταντίνος πτ. Σπυρίδωνος, δρ.,

Βουλευτής Κερκύρας 12ου Κοινοβουλίου, φ. 562. 20/1.2.1862 1747 ψήφοι, Βουλευτής Κερκύρας 13ου Κοινοβουλίου, φ. 652. 31/12.9.1863.

Τσουλάτης Ιωάννης-Φραγκίσκος, (Giovanni Francesco Zulatti).

Γεννήθηκε το 1762 στο Ληξούρι της Κεφαλλονιάς. Ήταν ιατρός και πολιτικός. Ήταν γιος του πολιτικού Αναστασίου-Άγγελου Τσουλάτη (Angelo Zulatti) και της Ρεβέκκας Καρύδη. Σπούδασε ιατρική στην Πάδοβα το 1882 όπου πήρε το πτυχίο της ιατρικής, ασκώντας το ιατρικό επάγγελμα αρχικά στο Λιβόρνο και έπειτα στην Κεφαλλονιά. Ήταν μέλος της Ακαδημίας επιστημών της Πάδοβας και της ιατρικής Ακαδημίας της Βενετίας. Τέλος διορίστηκε από την Ενετική Γερουσία αρχίατρος της Κεφαλλονιάς. Χρημάτισε βουλευτής Κεφαλλονιάς στην Α΄βουλή της Ιονίου Βουλής και γραμματέας των στρατιωτικών και οικονομικών. Το 1800 και πήρε μέρος στην σύνταξη του συντάγματος του 1802. Επίσης χρημάτισε διοικητής Ιθάκης το 1794. Έγραψε πολλά επιστημονικά έργα , όπως "Περί τετάνου", "Περί πανώλης", "περί ύδρωπος του επιπλόου" κ.α.Γεννήθηκε το 1762 στο Ληξούρι της Κεφαλλονιάς. Ήταν ιατρός και πολιτικός. Ήταν γιος του πολιτικού Αναστασίου-Άγγελου Τσουλάτη (Angelo Zulatti) και της Ρεβέκκας Καρύδη. Σπούδασε ιατρική στην Πάδοβα το 1882 όπου πήρε το πτυχίο της ιατρικής, ασκώντας το ιατρικό επάγγελμα αρχικά στο Λιβόρνο και έπειτα στην Κεφαλλονιά. Ήταν μέλος της Ακαδημίας επιστημών της Πάδοβας και της ιατρικής Ακαδημίας της Βενετίας. Τέλος διορίστηκε από την Ενετική Γερουσία αρχίατρος της Κεφαλλονιάς. Χρημάτισε βουλευτής Κεφαλλονιάς στην Α΄βουλή της Ιονίου Βουλής και γραμματέας των στρατιωτικών και οικονομικών, το 1800 και πήρε μέρος στην σύνταξη του συντάγματος του 1802. Επίσης χρημάτισε διοικητής Ιθάκης το 1794. Έγραψε πολλά επιστημονικά έργα , όπως "Περί τετάνου", "Περί πανώλης", "περί ύδρωπος του επιπλόου" κ.α.

Τριβόλης Θεόδωρος πτ. Βενεδίκτου, κόμης,

- δημογέροντας κεντρικού Συμβουλίου, φ. 318. 28/10.10.1857

- κεντρικός δημογέρων επί αγορανομείου, φ. 464. 16/28.4.1860

- βουλευτής Κερκύρας 12ου Κοινοβουλίου, φ. 562. 20/1.2.1862 1547 ψήφοι,

- υποψήφιος βουλευτής Κερκύρας 13ου Κοινοβουλίου, φ. 652. 31/12.9.1863

Τριβόλης Ιωάννης πτ. Αλαγάτορα, κόμης,

- υποψήφιος βουλευτής Κερκύρας, φ. 470. 16/28.12.1839

- βουλευτής Κερκύρας, 384 ψήφοι, φ. 476. 27/8.2.1840

Τριβόλης Πιέρης Μιχαήλ (Trivoli Pieri Michiele), dr.,

- υποψήφιοι για Consiglio primario, 167 ψήφοι, φ. 263. 30/11.1.1823

- βουλευτής Κερκύρας αντί Bulgari Giorgio, conte, giudice delle Corti Superiori, φ. 480. 26/10.3.1827

Τυπάλδος Γεώργιος Ιακωβάτος

Γεννήθηκε το 1813 ή το 1814 στο Ληξούρι της Κεφαλλονιάς, από οικογένεια πατριωτών και ήταν Έλληνας βουλευτής του 19ου αιώνα. Παππούς του ήταν ο άρχοντας Άγγελος Τυπάλδος, που κατακρεουργήθηκε από τον όχλο του Ληξουρίου το 1797 κατά την αποχώρησή των Βενετών από την Κεφαλλονιά. 

Το προσεπώνυμο «Ιακωβάτος» (ιταλ. «Giacobbato») είναι διακριτικό της οικογένειας από πολλές γενεές, που ανέρχεται σε κάποιον Ιάκωβο Τυπάλδο, πρόγονο της οικογένειας. Νεότατος πήγε στο Πανεπιστήμιο της Κέρκυρας. Σπούδασε νομική και αποφοίτησε με διδακτορικό πτυχίο. Εν συνεχεία πήγε στην Πίζα της Ιταλίας, όπου εκ νέου αναγορεύτηκε διδάκτωρ. Στο Παρίσι παρακολούθησε διάφορα μαθήματα νομικής και πολιτικής οικονομίας. Από εκεί επέστρεψε στην Κεφαλλονιά και ακολούθησε αρχικά το επάγγελμα του δικηγόρου. Έλαβε μέρος στην Β’ Εθνοσυνέλευση της Αθήνας και έγινε βουλευτής των Επτανήσων και της Αθήνας. Ο Ιακωβάτος υπήρξε πρωτεργάτης της ιδέας μίας ελληνοτουρκικής συνομοσπονδίας καὶ γνωστός για τη δήλωσή του, ότι από καταβολής κόσμου στην ιστορία της Ανατολικής Μεσογείου, "όπου ο Τούρκος βάζει το πόδι του, εκεί βρίσκεται η Ρωμιοσύνη". Το σκίτσο του, προέρχεται από το περιοδικό “Ποικίλη Στοά” του 1888.

Τυπάλδος Ιωάννης Δοτοράτος του Γερασίμου (Καπελέτος)

-1099 ψήφοι υποψήφιος βουλευτής Κεφαλληνίας 12ου Κοινοβουλίου, φ. 564. 3/15.2.1862

-1276 ψήφοι, βουλευτής Κεφαλληνίας, 13ου  Κοινοβουλίου, 655. 18/30.9.1863

Τυπάλδος Χαράλαμπος Πρετεντέρης

Γεννήθηκε στο Ληξούρι της Κεφαλλονιάς στις 3 Αυγούστου 1821 και ήταν Έλληνας επιστήμονας της ιατρικής και καθηγητής Πανεπιστημίου. Διδάχτηκε τα πρώτα του γράμματα στα Επτάνησα και ήλθε το 1840 στην Αθήνα, όπου γράφτηκε φοιτητής ιατρικής στο Οθώνειο Πανεπιστήμιο. Ένα χρόνο αργότερα πήγε στο Παρίσι, όπου τον Αύγουστο του 1846 διορίστηκε διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Παρισιού. Επέστρεψε στην πατρίδα του την Κεφαλλονιά το 1849 και έγινε πολύ χρήσιμος στην επιδημία τύφου που είχε εξαπλωθεί ραγδαία. Το 1851 διορίστηκε καθηγητής στην Ιατρική Σχολή της Ιονίου Ακαδημίας, και δίδαξε εκεί μέχρι την Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα, οπότε διορίστηκε καθηγητής στο Εθνικό Πανεπιστήμιο. Δίδαξε τριάντα πέντε χρόνια. Εκτός αυτού ήταν δραστήριος πολιτικός. Εξελέγη δύο φορές βουλευτής Κεφαλληνίας στην Ιόνιο Βουλή και εργάστηκε πολύ υπέρ της Ένωσης των Επτανήσων με το Ελληνικό Βασίλειο. Το 1864  διορίστηκε βασιλικός αρχίατρος. Η φωτογραφία του προέρχεται από το περιοδικό “Ποικίλη Στοά” του 1888. Απεβίωσε στις 29 Δεκεμβρίου 1885.

Ροδόσταμος Νικόλαος πτ. Αντωνίου, ιππότης,

υποψήφιος βουλευτής Κερκύρας, φ. 470. 16/28.12.1839

Γερουσιαστής Κερκύρας, φ. 10. 26/9.3.1844

Γερουσιαστής Κερκύρας, φ. 10. 24/8.3.1845

Ροδόσταμος Στέφανος Ιωάννης (Rodostamo Stefano Giovanni),

- registratore dei Tribunali di Corfu, φ. 25. 8/20.6.1818

- υποψήφιοι για Consiglio primario, 321 ψήφοι, φ. 263. 30/11.1.1823

- βουλευτής αντί του Padovan Giorgio, reggente di Cerigo, φ. 586. 9/21.3.1829

Ρώμας Διονύσιος

Ο Διονύσιος Ρώμας ήταν Έλληνας, νομικός, διπλωμάτης, γενικός πρόξενος στο Μοριά και τη Ρούμελη για λογαριασμό της Βενετίας, πολιτικός, πρύτανης της Κέρκυρας, γερουσιαστής στα Επτάνησα, ευεργέτης του αγώνα του 1821 και Σύμβουλος της Επικρατείας στη νεοσύστατη Ελλάδα.

Ο Διονύσιος Ρώμας γεννήθηκε περίπου το 1771. Γιος του Γεωργίου και της Διαμαντίνας Καπνίση, πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη Ζάκυνθο όπου και τελείωσε τις δημόσιες σπουδές του. Στη συνέχεια έφυγε στην Πάδοβα όπου σπούδασε νομικά. Με την επιστροφή του στη Ζάκυνθο, ο νεαρός Ρώμας, ασχολείται με τη νομική. Όμως ο νους του έχει αρχίσει να περιστρέφεται γύρω από τη μαύρη σκλαβιά, που από χρόνια πολλά σκεπάζει την Ελλάδα και παρακολουθεί τις κάποιες κινήσεις αγώνων που έχουν αρχίσει να διαφαίνονται, για την απελευθέρωσή της. Το 1794 θα διαδεχθεί τον πατέρα του στη θέση του Γενικού Προξένου της Βενετίας στο Μωριά αλλά και στη Ρούμελη. Από αυτή τη θέση και από το μέρος του Μωριά που βρισκόταν του δόθηκε η ευκαιρία να συνδεθεί και να έχει σχέσεις με τους πλέον εξέχοντες προκρίτους, τον Νοταρά, τον Μαυρομιχάλη, τον Δεληγιάννη, τον Ζαΐμη, τον Λόντο αλλά και με πολλούς οπλαρχηγούς. Η πολιτική καριέρα του θα αρχίσει το 1803 όταν θα εκλεγεί μέλος της Συντακτικής Επιτροπής για την ψήφιση του Επτανησιακού Συντάγματος, ενώ τρία χρόνια αργότερα θα διοριστεί στη θέση του Πρύτανη τηςΚέρκυρας από την οποία θέση θα διαχειριστεί τις υποθέσεις των νησιών με παραδειγματική ευθύνη.

Η πολιτική του σταδιοδρομία προχωράει ανοδικά και το 1809 εκλέγεται γερουσιαστής. Το 1810 γεννιέται στο Παρίσι ο γιος του Ναπολέοντας του Α! Μετέπειτα βασιλιάς της Ιταλίας. Ο Διονύσιος Ρώμας θα ηγηθεί αντιπροσωπείας των Ιονίων Νήσων και μαζί με τους Μ. Μεταξά, Εμμ. Θεοτόκη, Σπ. Κοντό, Σ. Χαλκιόπουλο και άλλους θα βρεθούν στο Παρίσι για να χαιρετίσουν τη γέννηση του γιου του Ναπολέοντα. Εκεί στο Παρίσι, ο Ναπολέων θα παρασημοφορήσει τον Ρώμα με το Παράσημο της Λεγεώνος της τιμής. Με τον τίτλο του Μεγάλου Δασκάλου του τεκτονισμού, ο Διονύσιος Ρώμας, την άνοιξη του 1815 ιδρύει στη Ζάκυνθο τεκτονική Στοά με την ονομασία “Αναγεννηθείς Φοίνιξ “ και αρχίζει την πατριωτική του δράση. Θα συγκρουστεί το 1816 με τον Ύπατο Αρμοστή των Ιονίων Νήσων, Θ. Μαίτλαντ ο οποίος επέβαλε στα νησιά απολυταρχικό καθεστώς, και θα εγκαταλείψει την Κέρκυρα για να εγκατασταθεί στη Ζάκυνθο, από όπου θα αρχίσει την πνευματική και πατριωτική του δράση. Από τον Αριστείδη Παπά θα μυηθεί στη Φιλική Εταιρία τον Απρίλη του 1819 και θα μετατρέψει το αρχοντικό του σε τόπο συνάντησης των αγωνιστών της επανάστασης, από όπου θα περάσουν σχεδόν όλοι οι μεγάλοι οπλαρχηγοί, ανάμεσα στους οποίους και ο Κολοκοτρώνης. Μαζί με τον Κολοκοτρώνη θα συναντηθούν με τον Γάλλο στρατηγό Δανζελώ στον οποίον θα αναπτύξουν τα σχέδια της Ελληνικής Επανάστασης. Το 1820 αγγλικό στρατιωτικό άγημα απέκλεισε το αρχοντικό του Ρώμα με σκοπό την ανακάλυψη μυστικών πατριωτικών εγγράφων, ενώ ο Ρώμας δικαιολογήθηκε στον τοποτηρητή Ross, τέκτονα χαμηλότερου βαθμού, ότι επρόκειτο για τεκτονικά έγγραφα και έτσι σταμάτησε κάθε ενέργεια. Παρ’ όλα αυτά για να αποφύγει την καταδίωξη των Άγγλων και τη φυλάκιση, ο Δ. Ρώμας κατέφυγε στη Βενετία, όπου παρέμεινε για τέσσερα χρόνια.

Φλαμπουριάρης Αναστάσιος

Ήταν νομομαθής και πολιτικός. Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1774 και ήταν φίλος και στενός συνεργάτης του Ιωάννη Καποδίστρια. Το 1807 εξελέγη Γερουσιαστής και το 1809 Πρόεδρος της Γερουσίας. Το 1815, υπερασπίζοντας τα συνταγματικά δίκαια των Επτανησίων, ήλθε σε ρήξη με τον ύπατο Αρμοστή Μαίτλαντ, που τον καθαίρεσε από το αξίωμα του Γερουσιαστή. Τον Μάρτιο του 1819 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία από τον Α. Παπά και αργότερα διορίστηκε Έφορος από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη. Φυλακίστηκε στην Κέρκυρα από τους Άγγλους για τους αγώνες του εναντίον του συντάγματος του 1817. Αοποφυλακίστηκε για λόγους υγείας και αναγκάστηκε να καταφύγει στη Βενετία, όπου συνεργάσθηκε με τον Διονύσιο Ρώμα υπέρ της ελληνικής επανάστασης. Απεβίωσε στην Κέρκυρα το 1825.

Χαλικιόπουλος Άγγελος, δρ., ιππότης,

- βουλευτής Κερκύρας, 359 ψήφοι , φ. 185. 30/12.7.1834

- μέλος Καταρκτικού Συμβουλίου, φ. 418. 17/29.12.1838 

- προσωρινός ανθύπατος Κερκύρας, , 6ο Κοινοβούλιο, φ. 419. 24/5.1.1839

- μέλος προκαταρκτικού συμβουλίου, φ. 469. 09/21.12.1839

- γερουσιαστής Κέρκυρας, φ. 479. 17/29.2.1840

Χαλικιόπουλος Αγοραστός Γιαλινάς Αναστάσιος πτ. Δρ. Ιννοκεντίου,

Βουλευτής Κερκύρας (779 ψήφοι) 9ης Βουλής, φ. 63. 04/16.3.1850

Χαλικιόπουλος Μάντζαρος Ιάκωβος (Calichiopulo Manzaro Giacomo), dr., cavaliere,

- membro Consiglio Primario, φ. 185. 10.1.1818

- presidente del Consiglio Primario αντί του Gennimata Dionisio,

- segretario del Governo Locale di Zante, φ. 18. 20/2.5.1818

- avvocato fiscale Corfu, φ. 21. 11/23.5.1818 198(ψήφοι) ,

- υποψήφιοι για Consiglio primario, φ. 263. 30/11.1.1823

- reggente di Corfu, φ. 266. 20/1.2.1823

- presidente del Con. Primario αντί του Baron Theotoky, φ. 270. 16/01.03.1823

- avvocato generale, φ. 272. 3/15.3.1823

- υποψήφιος Corfu 3ου Kοινοβουλίου, 213 ψήφοι, φ. 526. 14/26.1.1828

 -βουλευτής αντί του Theotoky Emmanuel , φ. 533. 3/15.3.1828

- membro del Con. primario αντί του P. Caridi, reggente di Cefalonia, φ. 535. 17/29.3.1828

 -presidente del Con. Primario αντί του P. Petrizzopulo, reggente di S. Maura, φ. 535. 17/29.3.1828

Χαλικιόπουλος Μπίζης Αλέξανδρος πτ. Ανδρέου, δρ.,

βουλευτής αντί του γερουσιαστού Δαμασκηνού, φ. 96. 21/2.11.1850

βουλευτής Κερκύρας 10ου Κοινοβουλίου, (1093 ψήφοι) , φ. 6. 26.1.1852

βουλευτής Κερκύρας, φ. 277. 19/31.1.1857.