Αγάθος Αχιλλέας

Ο Αχιλλέας Αγάθος, γιος του Σταματίου και της Ελένης Μποζίκη, γεννήθηκε στους Λιαπάδες  στις 13 Αυγούστου 1842. Μπήκε στην πολιτική και εκλέχτηκε Βουλευτής Κέρκυρας το 1885. Συμμετείχε στην κυβέρνηση του πρωθυπουργού Θεόδωρου Δηλιγιάννη, ενώ αργότερα συνεργάσθηκε και με τον πρωθυπουργό Γεώργιο Θεοτόκη. Ο Αχιλλέας Αγάθος είχε δύο γιούς, τον Αντώνη και το Σπύρο (Πίπη) Αγάθο, που επίσης εξελέγη βουλευτής. Γιος του Αντώνη, είναι ο Αχιλλέας Αγάθος που τον γνωρίζουν οι παλαιότεροι στο χωριό Λιαπάδες και είναι ο πατέρας της Νάκης Αγάθου της τηλεπαρουσιάστριας. Οι Kερκυραίοι ψηφοφόροι, στη διάρκεια προεκλογικής περιόδου, είχαν ταιριάξει ένα τετράστιχο που έλεγε:

                                                  “θα ψηφίσω Δηλιγιάννη

                                                   θα ψηφίσω Κωνσταντά

                                                       Αχιλλέα τον Αγάθο 

                                                 κι΄όλη τους τη συντροφιά”.

Ο  Αχιλλέας Αγάθος διετέλεσε Βουλευτής της εκλογικής περιφέρειας Όρους και συμμετείχε στην Ι΄Περίοδο από 7 Απριλίου 1885 μέχρι 6 Νοεμβρίου 1886, και της εκλογικής περιφέρειας Κερκύρας όπου συμμετείχε στην ΙΒ΄Περίοδο από 14 Οκτωβρίου 1890 μέχρι 12 Μαρτίου 1892 και στην ΙΔ΄Περίοδο από 16 Απριλίου 1895 μέχρι 9 Δεκεμβρίου 1898.

Αγάθος Σπυρίδων (Πίπης)

Ο Αγάθος Σπύρος (Πίπης), γιος του Αχιλλέα και της Νικολέτας Μποζίκη, γεννήθηκε στους Λιαπάδες Κέρκυρας στις 20 Νοεμβρίου 1862 και διετέλεσε Βουλευτής της εκλογικής περιφέρειας Κέρκυρας για τρεις τετραετίες και συμμετείχε στην Ε΄Περίοδο από 7 Φεβρουαρίου 1899 μέχρι 19 Σεπτεμβρίου 1902, στην  ΙΣΤ΄Περίοδο από 17 Νοεμβρίου 1902 μέχρι 22 Δεκεμβρίου 1904, στην ΙΖ΄Περίοδο από 20 Φεβρουαρίου 1905 μέχρι 1 Φεβρουαρίου 1906 και στην ΙΗ΄ Περίοδο από 26 Μαρτίου 1906 μέχρι 25 Μαρτίου 1910.

Αϊβατίδης Ιωάννης

Γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1966, με πατρική γενεαλογική καταγωγή από τον ηρωικό Πόντο και μητρική από την όμορφη Αρίστη Ζαγορίου, αλλά και την ένδοξη Ιωνία. Ο πατέρας του ήταν παιδίατρος, γνωστός στα Ιωάννινα για την ιατρική και κοινωνική προσφορά του, την αγάπη του για το συνάνθρωπο και το Έθνος, αλλά και τη συμμετοχή του στα κοινά (διετέλεσε μεταξύ άλλων αντιδήμαρχος του Δήμου Ιωαννιτών), σε δύσκολες εποχές για τους έχοντες ενεργοποιημένη εθνική συνείδηση. Η οικογένειά Αϊβατίδη δομήθηκε με βάση τις παραδοσιακές Αξίες και Αρχές. Ο Aϊβατίδης Ιωάννης, έχει μία αδελφή και ένα αδελφό, που είναι επίσης ιατροί. Μαθήτευσε στη Ζωσιμαία Σχολή Ιωαννίνων και κατόπιν πανελληνίων εισαγωγικών εξετάσεων το 1985, φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, απ’ όπου αποφοίτησε το έτος 1991, με γενικό βαθμό 8. Το έτος 1992 κατετάγη στην Πολεμική Αεροπορία, όπου υπηρέτησε ως Έφεδρος Σμηνίας Ιατρός στην 124 Πτέρυγα Βασικής Εκπαιδεύσεως Τριπόλεως, (λαμβάνοντας τιμητική διάκριση-βράβευση καλύτερου Σμηνίτη), στην 131 Σμηναρχία Μάχης στο Άκτιον ως Ιατρός Μονάδος-Ιατρός Πτήσεων και στο 251 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας (251 Γ.Ν.Α.). Μετά την λήξη της στρατιωτικής του θητείας, εκπλήρωσε την υποχρέωση υπηρεσίας υπαίθρου (έτη 1994-1995), ως ιατρός στο Περιφερειακό Ιατρείο Ζίτσας Ιωαννίνων. Κατόπιν (1996-1998) εξειδικεύθηκε στην Ιατροδικαστική, στο Εργαστήριο Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, αποκτώντας τον τίτλο ειδικότητος. Στη συνέχεια, το 1999,  εργάστηκε με σύμβαση έργου-έμμισθη θέση, ως επιστημονικός συνεργάτης στο ίδιο ως άνω Εργαστήριο, επιφορτισμένος με καθήκοντα εκπαιδεύσεως των εκτοετών φοιτητών της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, στο γνωστικό αντικείμενο της Ιατροδικαστικής. Το έτος 2000 κρίθηκε διοριστέος σε δημόσιο διαγωνισμό του υπουργείου Δικαιοσύνης και έλαβε τον τίτλο του Ιατροδικαστή, αναλαμβάνοντας Υπηρεσία. Τοποθετήθηκε σε οργανική θέση στη νεοσύστατη τότε Ιατροδικαστική Υπηρεσία Πατρών (Ιατροδικαστής Πατρών), όπου υπηρέτησε έως και το έτος 2004, οπότε και μετατέθηκε στην Ιατροδικαστική Υπηρεσία Αθηνών (Ιατροδικαστής Αθηνών 2004-2010).  Το έτος 2010 ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της Υπηρεσίας και αποσπάσθηκε στην Ιατροδικαστική Υπηρεσία Κερκύρας, εθελούσια και κατόπιν αιτήσεώς του, προκειμένου να καλυφθούν άμεσες και επιτακτικές ανάγκες Ιατροδικαστού στην περιφέρεια του Εφετείου Κερκύρας (Ιατροδικαστής Κερκύρας, κατά τα τελευταία 5 έτη). Το ίδιο έτος οι συνάδελφοί του Ιατροδικαστές τον τίμησαν με την εμπιστοσύνη τους και εξελέγη πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενώσεως Ιατροδικαστών του υπουργείου Δικαιοσύνης, συνδικαλιστικού και επιστημονικού σωματείου των υπηρετούντων Ιατροδικαστών. Επιπροσθέτως, κατά τη 15ετή θητεία του στο υπουργείο Δικαιοσύνης, υπήρξε αιρετό μέλος στο Υπηρεσιακό Συμβούλιο Ιατροδικαστών του υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Χειρίστηκε μεγάλο αριθμό ιατροδικαστικών υποθέσεων που απασχόλησαν την κοινή γνώμη, τηρώντας τον Όρκο στο Ιερό Ευαγγέλιο, με στόχο προσήλωση στο καθήκον και αποκλειστικό γνώμονα την επιστημονική Αλήθεια. Γνωρίζει την αγγλική και ιταλική γλώσσα. Την τελευταία 5ετία κατοικεί μόνιμα στην Κέρκυρα, στο απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς, αλλά και πολιτιστικής κληρονομιάς Νησί των Φαιάκων, στις γραφικές Μπενίτσες. Είναι έγγαμος και έχει ένα γιο. Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Κέρκυρας, στις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου 2015, με τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Αλαμάνος Κωνσταντίνος

Ο Κωνσταντίνος Αλαμάνος, γιος του Πέτρου, σπούδασε νομικά και ήταν δικηγόρος. Εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας (επαρχία Μέσης) το 1902 στη θέση του Σπύρου Χυτήρη και συμμετείχε στην ΙΕ’ Περίοδο από 07/02/1899 μέχρι 19/09/1902 και το 1903, στη θέση του αποβιώσαντος πατέρα του Πέτρου Αλαμάνου, και συμμετείχε στην ΙΣΤ’ Περίοδο από 17/11/1902 μέχρι 22/12/1904. Σύμφωνα με έγγραφα του αρχείου του,  ήταν γραμματέας της Φιλαρμονικής Εταιρείας Κερκύρας (1898), ιδρυτής του Δραματικού Συλλόγου (1898), μέλος του Ωδικού Συλλόγου, μέλος της Ελληνικής Γεωργικής Εταιρίας (1902), σύμβουλος διοικήσεως του Φιλαθλητικού Συλλόγου (1904) και δημοτικός σύμβουλος Κέρκυρας (1917). Λάμβανε μέρος σε μουσικές εκδηλώσεις και ήταν φίλος και θερμός υποστηρικτής της Ουρανίας Νικόδημου Ζαβιτσιάνου, το γένος Σδριν.

Αλαμάνος Περικλής

Ο Αλαμάνος Περικλής του Αντωνίου ήταν επί πολλά χρόνια δήμαρχος Μεσοχωριτών. Πολιτικός φίλος του Θεοτόκη, εκλέχθηκε στη Βουλή το 1902. Είχε παντρευτεί την Ελένη Μιζότερα, κόρη του Σπυρίδωνος Νικολάου Μιζότερα με κτηματική περιουσία στην περιοχή Σιναράδες, με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά: τον Αντώνιο που παντρεύτηκε την Ερμηνία Ν. Φερεντίνου το 1907, τον Σπυρίδωνα, που γεννήθηκε το 1869 και ήταν συμβολαιογράφος Κέρκυρας, (υπηρέτησε ως έφεδρος ανθυπολοχαγός στην Αστυνομία Ιθάκης το 1897 και στο Σταθμό Διαμετακομίσεως Αγρινίου το 1912) και τον Κωνσταντίνο. Συμμετείχε στην ΙΣΤ’ Περίοδο από 17/11/1902 μέχρι 22/12/1904.

Απεβίωσε από συγκοπή καρδιάς στις 9 Ιουλίου 1903, μόλις είχε αποβιβαστεί από το ατμόπλοιο που τον μετέφερε μαζί με άλλους βουλευτές από τον Πειραιά στην Κέρκυρα.

Αλαμάνος Σπυρίδων

Ο Σπυρίδων Αλαμάνος Φέστας, γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας (επαρχία Μέσης) το 1881 και συμμετείχε στην Θ’ Περίοδο από 20/12/1881 μέχρι 11/02/1881, στην Ι΄Περίοδο από 07/04/1985 μέχρι 06/11/1886 και στην  ΙΑ’ Περίοδο από 04/01/1887 μέχρι 7/08/1890.

Αρβανιτάκης Κωνσταντίνος

Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1910 και συμμετείχε στην Β’ Αναθεωρητική Βουλή από 28 Νοεμβρίου 1910 μέχρι 20 Οκτωβρίου 1911.

Αρμένης Βράϊλας Πέτρος

Φιλόσοφος και πολιτικός, γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1812. Σπούδασε αρχικά στην Ιόνιο Ακαδημία και στη συνέχεια μετέβη στο Παρίσι, όπου ασχολήθηκε με τη Φιλοσοφία. Μετά από πολυετείς σπουδές επέστρεψε στην πατρίδα του το 1835 και διορίστηκε καθηγητής της Φιλοσοφίας στην Ιόνιο Ακαδημία. Αναμείχθηκε στην πολιτική ιδρύοντας το κόμμα των Συνταγματικών ή Μεταρρυθμιστών ως αντίπαλο κόμμα των Ριζοσποαστών, που και αυτό επεδίωσκε την Ένωση, αλλά με την πειθώ. Εξέδωσε την εφημερίδα “Πατρίς” στην οποία αρθρογραφούσε μεταξύ άλλων και ο γιατρός-ευεργέτης της Κέρκυρας Ναπολέων Ζαμπέλης. Χρημάτισε Πρόεδρος της Γερουσίας (1852-1856), καθηγητής φιλοσοφίας στην Ιόνιο Ακαδημία (1854), και από τους ιδρυτές της Αναγνωστικής Εταιρίας Κέρκυρας. Λίγο μετά την μεταπολίτευση του 1862 αναδείχτηκε καθηγητής της Φιλοσοφίας στο Εθνικό Πανεπιστήμιο. Κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Φίλιππο Ιωάννου, τον οποίο απάλλαξε η νέα κυβέρνηση επειδή τον θεωρούσε φιλοβασιλικό, αλλά δε δέχτηκε τη θέση. Τοποθετήθηκε σε διάφορες θέσεις του δημόσιου βίου, όπως δικαστής ανωτάτων δικαστηρίων Ζακύνθου φ. 492. 18/30.5.1840, Βουλευτής Κέρκυρας με 1179 ψήφους, στο 10ο Κοινοβούλιο, φ. 6. 26.1.1852, Πρόεδρος της Βουλής φ. 10. 23.2.1852, Γραμματέας της Γερουσίας  επί του Οικονομικού τμήματος, φ. 292. 27/9.5.1857 και Γραμματέας της Γερουσίας επί του Γενικού τμήματος φ. φ. 594. 4/16.8.1862. Ασχολήθηκε και πρωτύτερα με την πολιτική, αλλά από την Ένωση και μετά αφοσιώθηκε αποκλειστικά στον δημόσιο βίο. Έγινε βουλευτής στα Επτάνησα και μετά την Ένωση με την Ελλάδα υπήρξε πληρεξούσιος στην Εθνοσυνέλευση της Αθήνας το 1862. Στην Αθήνα έγινε υπουργός των Εξωτερικών και σύντομα διετέλεσε Πρεσβευτής της Ελλάδας στην Αγία Πετρούπολη, στο Παρίσι και στο Λονδίνο. Τέλη του έτους 1878 και αρχές του 1879, έγινε πληρεξούσιος της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη, για να διαπραγματευτεί τον καθορισμό της νέας μεθοριακής γραμμής. Έλαβε επίσης μέρος στη διάσκεψη των Μεγάλων Δυνάμεων του 1880 στο Βερολίνο, καθώς και υπουργός εξωτερικών στην κυβέρνηση Κουμουνδούρου. Συνέγραψε πολλά φιλοσοφικά, κοινωνιολογικά κ.ά έργα, όπως: “Περί των πρώτων ιδεών και αρχών” (1851), “Στοιχεία θεωρητικής και προκτικής φιλολογίας” (1862), “Η φιλοσοφία του Πλάτωνα κατά τον Φουιγιέ” (1872), “Περί ενότητος των λογικών στοιχείων” (1875), “Περί ψυχής, Θεού και ηθικού κόσμου διατριβή (1879) κ.ά. Το βιβλίο: “Αι απόρρητοι Επιστολαί του Πέτρου ΒράΪλα Αρμένη”,  με τη συγγραφή του Βουλευτή Κέρκυρας Νικολάου Βάρθη, κυκλοφόρησε στην Κέρκυρα το 1935 και τυπώθηκε “Εν Κερκύρα τη 12η Φεβρουαρίου 1935. Τύποις: ΦΟΙΝΙΞ”. Με το έργο του, που αποτελεί σύνθεση θεολογικών και φιλοσοφικών θεωριών, ο Πέτρος Βράϊλας Αρμένης προσπάθησε να συμφιλιώσει την πίστη με την λογική, έχοντας ως αξίωμα ότι: “ο ανώτατος βαθμός της λογικής πίστεως, είναι ο πρώτος βαθμός της θρησκευτικής”. Απεβίωσε στο Λονδίνο στις 10 Μαΐου 1884.

Αυλωνίτης Αλέξανδρος

Ο Αλέκος Αυλωνίτης γεννήθηκε στη Δάφνη Κέρκυρας το 1956 . Σπούδασε Νομικά στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και εργάζεται ως δικηγόρος  στη Κέρκυρα από το 1983 μέχρι και σήμερα. Στα Πανεπιστήμιο ήταν  Γραμματέας του Συλλόγου Φοιτητών της Νομικής Θράκης. Επί εννέα χρόνια ήταν μέλος του Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου Κέρκυρας
Από το 1995  μέχρι 2002 ήταν μέλος του Νομαρχιακού Συμβουλίου της Ν.Α. Κέρκυρας.
Πρόεδρος του Ενιαίου Κέντρου Επαγγελματικής Κατάρτισης της Ν.Α. Κέρκυρας από το 1999 έως 2002
Μέλος του Περιφερειακού Συμβουλίου των Ιονίων Νησιών από το 2003 έως το 2007
Από 1-1-2007 έως το 2010 ήταν  Δήμαρχος  του  Δήμου Εσπερίων Κέρκυρας.
Στις εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019 , εκλέχθηκε βουλευτής Κέρκυρας με τον ΣΥΡΙΖΑ με 5172 ψήφους.

Αυλωνίτου Ελένη

Η Ελένη Αυλωνίτου του Βασιλείου, με κερκυραϊκή καταγωγή, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 22 Οκτωβρίου 1958. Από ηλικία 10 ετών ασχολείται με τον αθλητισμό και για μία δεκαετία ήταν πρωταθλήτρια κολύμβησης με διεθνείς συμμετοχές και διακρίσεις. Συμμετείχε στούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972 στο Μόναχο. Εκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αμερική και πήρε διδακτορικό στην Εργοφυσιολογία από το Πανεπιστήμιο της Indiana.Υπήρξε ερευνήτρια στο EKAE (Εθνικό Κέντρο Αθλητικών Ερευνών) στο Ολυμπιακό Στάδιο, έχοντας κριθεί στο βαθμό της Ερευνήτριας Β”. Υπήρξε στο παρελθόν Λέκτωρ στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Έχει διατελέσει επιστημονική σύμβουλος ελληνικών και διεθνών αθλητικών Ομοσπονδιών.

Ασχολήθηκε  με την επιστημονική έρευνα, έχοντας σημαντικό ερευνητικό έργο με πλήθος δημοσιεύσεων, συμμετοχών σε διεθνή συνέδρια και άρθρων στον επιστημονικό και ημερήσιο τύπο. Ήταν  μέλος του Συνασπισμού από την ίδρυσή του, με συνεχή συμμετοχή στην Αθλητική Επιτροπή του Συνασπισμού, στον οποίο το 2000 εκλέχτηκε μέλος της Πολιτικής Επιτροπής. Είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ από την ίδρυσή του. Το 2006 και το 2010 ήταν υποψήφια Δήμαρχος Γαλατσίου με τη δημοτική κίνηση «Πολίτες σε Δράση» και εκλέχτηκε γιά δύο θητείες Δημοτική Σύμβουλος Γαλατσίου.

Είναι ακόμα, μέλος Δ.Σ. του Εθνικού Γυμναστικού Συλλόγου, επίτιμο μέλος της Πανελλήνιας Προώθησης Γυναικών στον Αθλητισμό και τα Σπορ, και μέλος της Ελληνικής Ενωσης Συμμετασχόντων σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Έχει γράψει δύο Επιστημονικά βιβλία: “Αθλητικές επιδόσεις στην κολύμβηση (1991-2000) και “Γυναίκα και Άθληση (1996), που διδάσκονται στο Πανεπιστήμιο. Στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου 2012 αναδείχτηκε πρώτη επιλαχούσα του ΣΥΡΙΖΑ στη Β’ εκλογική περιφέρεια της Αθήνας και τον Μάρτιο 2014  εξελέγη βουλευτής, μετά από την παραίτηση της Ρένας Δούρου γιά να διεκδικήσει την Περιφέρεια Αττικής. Στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου 2015, εκλέχθηκε Βουλευτής Β’ Αθηνών με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Βάκη Φωτεινή

Η Βάκη Φωτεινή του Γεωργίου, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971 και είναι επίκουρη καθηγήτρια της Φιλοσοφίας στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Αποφοίτησε από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Essex της Αγγλίας (Μ.Α και Ph.D). Είναι επίκουρη καθηγήτρια της Φιλοσοφίας στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και συγγραφέας μελετών και άρθρων σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά. Στρατευμένη στην Αριστερά από τα νεανικά της χρόνια, υπήρξε μέλος του Δ.Σ. του φοιτητικού Συλλόγου της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου (1990-1993). Διετέλεσε Γραμματέας του Συλλόγου Διδασκόντων του Ιονίου Πανεπιστημίου (2013-14) και είναι μέλος του Ινστιτούτου «Νίκος Πουλαντζάς». Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014 ήταν υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος Ιονίων Νήσων με τον συνδυασμό του Θεόδωρου Γαλιατσάτου ΑΝΑΣΑ. Εκλέχθηκε Βουλευτής Κέρκυρας στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015, με τον ΣΥΡΙΖΑ. Στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου 2015, επανεξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Βάρθης Νικόλαος

Ο Βάρθης Νικόλαος του Σπυρίδωνος και της Αμαλίας, (κόρης του Πέτρου Αρμένη Βράϊλα), γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 16 Μαΐου 1879. Σταδιοδρόμησε στις Ένοπλες Δυνάμεις  και το 1910 υπηρέτησε με το βαθμό του Υπολοχαγού στη βασιλική φρουρά. Το 1910 τον απομάκρυναν λόγω των πεποιθήσεών του και αυτό ήταν το έναυσμα της καθόδου στην πολιτική σκηνή. Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1910 και συμμετείχε στην Β΄Αναθεωρητική Βουλή από 28 Νοεμβρίου 1910 μέχρι 20 Δεκεμβρίου 1911. Αργότερα επανέκαμψε στο στράτευμα και έλαβε μέρος στην Μικρασιατική Εκστρατεία με το βαθμό του Συνταγματάρχη. Στη συνέχεια έλαβε μέρος και στους Ελληνοβαλκανικούς πολέμους. Από το υπουργείο Στρατιωτικών έλαβε για την συμμετοχή του στον Βόρειοηπειρωτικό Αγώνα του 1914, τον Σιδηρούν πολεμικό Σταυρό. Με εντολή της Αυτού Μεγαλειότητας του Βασιλέα Κωνσταντίνου, του απενεμήθηκαν από τον υπουργό Στρατιωτικών Ελευθέριο Βενιζέλο δύο μετάλλια, για την συμμετοχή του στην εκστρατεία κατά της Τουρκίας (1912-1913), για τις μάχες Πρεσπών και Ιωαννίνων και για την συμμετοχή του στην εκστρατεία κατά της Βουλγαρίας το 1913 στις μάχες Πρέσπες -Τζουμαγιάς – Νευροκοπίου, όπου τραυματίσθηκε στο Δραγουμί. Με ιδιαίτερο ζήλο ασχολήθηκε και με τη συγγραφή ιστορικών γεγονότων. Οι επιδόσεις του στον πνευματικό χώρο, συνοψίζονται σε δύο βιβλία ιστορικού περιεχομένου και σε μία συλλογή ποιημάτων.

• “Ιστορική Μελέτη Ν. Σ. ΒΑΡΘΗ”, περί της επιτυχίας του εν έτει 1923 στασιαστικού της πόλεώς μας κινήματος. “Τυπώθηκε εν Κερκύρα το 1930, Τύποις: ΦΟΙΝΙΞ”

• “Αι απόρρητοι Επιστολαί του Πέτρου Αρμένη Βράϊλα”, Ιστορική Μονογραφή. “Τυπώθηκε εν Κερκύρα στις 12 Φεβρουαρίου 1935, Τύποις: ΦΟΙΝΙΞ”.

•” Το ΚΡΑΤΣΑΛΟ”, ιστορική μελέτη Ν. Σ. ΒΑΡΘΗ, από την περίλαμπρον Βυζαντινήν Κέρκυραν. “Τυπώθηκε εν Κερκύρα το 1934, Τύποις: ΦΟΙΝΙΞ”.   

•” Παλμοί Πλάνητος”, Ποιητική συλλογή, “Τυπώθηκε εν Αθήναις το 1923”.

 Προς τιμήν του, μία οδός των Δουκάδων πήρε το όνομά του. Απεβίωσε στις 24 Μαρτίου 1956.

Βασιλάκης Ι.

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1920 και συμμετείχε στην  Γ΄Εθνοσυνέλευση του 1920 από 1 Νοεμβρίου 1920 μέχρι 9 Ιουλίου 1928.

Βασιλάκης Κωνσταντίνος

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Εξελέγη για πρώτη φορά Βουλευτής Κέρκυρας (επαρχία Μέσης) το 1873 και συμμετείχε στην Δ’ Περίοδο από 27 Ιανουαρίου 1873 μέχρι 29 Νοεμβρίου 1872, στην Ζ΄Περίοδο από 18 Ιουλίου 1875 μέχρι 17 Ιουλίου 1879, στην Θ’ Περίοδο από 20 Δεκεμβρίου 1881 μέχρι 11 Φεβρουαρίου 1885, στην Ι’ Περίοδο από 7 Απριλίου 1885 μέχρι 6 Νοεμβρίου 1886,  στην ΙΑ΄Περίοδο από 4 Ιανουαρίου 1887 μέχρι 17 Αυγούστου 1890 και στην ΙΔ Περίοδο από 16 Απριλίου 1895 μέχρι 9 Δεκεμβρίου 1898.

Στις επαναληπτικές εκογές που έγιναν το 1882 στην Αίγινα και την Κέρκυρα, ο Κωνσταντίνος Βασιλάκης εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας (επαρχία Μέσης) στις 20/05/1882 αντί του αποβιώσαντος Σπύρου Ζερβού.

Βασιλάκης Νικόλαος του Ηλία

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Εξελέγη το 1872 Βουλευτής Κέρκυρας για πρώτη φορά και συμμετείχε στην Δ’ Περίοδο από 26 Φεβρουαρίου 1872 μέχρι 29 Νοεμβρίου 1872, στην Ε΄Περίοδο από 27 Ιανουαρίου 1873 μέχρι 26 Απριλίου 1874, στην ΣΤ’ Περίοδο από 23 Ιουνίου 1874 μέχρι 19 Μαΐου 1875, στην Ζ΄Περίοδο από 18 Ιουλίου 1875 μέχρι 17 Ιουλίου 1879, στην Η’ Περίοδο από 23 Σεπτεμβρίου 1879 μέχρι 22 Οκτωβρίου 1881, στην Θ’ Περίοδο από 20 Δεκεμβρίου 1881 μέχρι 11 Φεβρουαρίου 1885, στην Ι΄Περίοδο από 7 Απριλίου 1885 μέχρι 6 Νοεμβρίου 1886 και στην ΙΑ΄Περίοδο από 4 Ιανουαρίου 1887 μέχρι 17 Αυγούστου 1890.

Βούλγαρης Κωνσταντίνος

Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1923 και συμμτείχε στην Δ΄Αναθεωρητική Βουλή από 16 Δεκεμβρίου 1923 μέχρι 30 Σεπτεμβρίου 1925.

Γαστεράτος Παναγιώτης

Ο Γαστεράτος Παναγιώτης του Κωνσταντίνου, γεννήθηκε στο χωριό Ριγκλάδες της Λευκίμμης στην Κέρκυρα το 1909 και ήταν δικηγόρος. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στην Κέρκυρα, σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και μετά την αποφοίτησή του άσκησε το δικηγορικό επάγγελμα στην Κέρκυρα. Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας στις 19 Ιουνίου 1951, στη θέση του παραιτηθέντος Γεωργίου Ανδριανόπουλου και συμμετείχε στην Α΄Περίοδο από 5 Μαρτίου 1950 μέχρι 30 Ιουλίου 1951, στη διάρκεια της οποίας (19/06/1951) κατέθεσε δήλωση ανεξάρτητου βουλευτού. Εξελέγη επίσης Βουλευτής Κέρκυρας στις εκλογές του 1956 με την ΕΡΕ και συμμετείχε στην Δ’ Περίοδο από 19 Φεβρουαρίου 1956 μέχρι 2 Απριλίου 1958. Με το τέλος της βουλευτικής του δραστηριότητας, συνέχισε να ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου. Υπήρξε Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Κέρκυρας. Απεβίωσε στις 15 Μαρτίου 1999.

Γενατάς Π.

Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1875 και συμμετείχε στην Ζ΄Περίοδο από 18 Ιουλίου 1875 μέχρι 17 Ιουλίου 1879, στις α, β και ε συνόδους.

Γεωργιάδης Νικόλαος του Γεράσιμου

Ο Νίκος Γεωργιάδης του Γεράσιμου γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1964. Αποφοίτησε από το Κολέγιο Αθηνών. Σπούδασε νομικά, οικονομικά και κοινωνιολογία, ενώ πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην οικονομική ανάπτυξη. Εργάστηκε επί πενταετία ως Σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Γενικές Διευθύνσεις Ανάπτυξης και Εξωτερικών Σχέσεων, όπου ασχολήθηκε με θέματα οικονομικής ανάπτυξης στις αναπτυσσόμενες χώρες, στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, καθώς και στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Από το 1996 εργάστηκε για ιδιωτικές εταιρείες ως σύμβουλος σε αναπτυξιακά προγράμματα για 35 αναπτυσσόμενες χώρες και οικονομίες μετάβασης, χρηματοδοτούμενα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Παγκόσμια Τράπεζα, τα Ηνωμένα Έθνη και άλλους οργανισμούς. Διετέλεσε διευθυντής της εταιρείας συμβούλων Planet Ernst & Young. Εξελέγη  βουλευτής Κέρκυρας με τη Νέα Δημοκρατία την περίοδο 2004-2007 και διετέλεσε μέλος της Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου και της Επιτροπής Έρευνας και Τεχνολογίας του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Τον Οκτώβριο του 2004 εξελέγη πρόεδρος του Κύκλου του Κύκλου των Βουλευτών της Μεσογείου για την Αειφόρο Ανάπτυξη (Compsud).

Γκερέκου Άντζελα του Ιωάννου

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 15 Απριλίου 1959. Έχει σπουδάσει αρχιτεκτονική στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης και ηθοποιία στην Ακαδημία Θεατρικών Σπουδών του Λονδίνου, ενώ εντάχθηκε και μαθήτευσε στην ομάδα του Ιταλού σκηνοθέτη Φεντερίκο Φελλίνι. Έχει ασχοληθεί με τον κινηματογράφο, την τηλεόραση και το θέατρο και έχει συνεργαστεί με πολλούς και σημαντικούς Έλληνες σκηνοθέτες. Πρωταγωνίστησε στην ελληνο-βρεταννική παραγωγή «Το κορίτσι της Μάνης», η οποία παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ των Καννών. Είναι παντρεμένη με τον Τόλη Βοσκόπουλο από τις 2 Αυγούστου 1996, με τον οποίο απέκτησε το 2001 μια κόρη, την Μαρία. Έχει εργασθεί ως αρχιτέκτονας στο Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. σε ειδικά προγράμματα για την ανάπλαση υποβαθμισμένων περιοχών της Αθήνας και έχει εκπονήσει μεγάλο αριθμό αρχιτεκτονικών μελετών για την ευρύτερη περιοχή της Κέρκυρας. To 1993 παρουσίασε την ελληνική εκπομπή  “Παιχνίδια χωρίς Σύνορα” που προβλήθηκε απο την ΕΤ1. Εξελέγη Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ το 2004 και επανεξελέγη το 2007, το 2009 και τον Ιούνιο 2012, ενώ στις 6 Οκτωβρίου του 2009 τοποθετήθηκε υφυπουργός Πολιτισμού με αρμοδιότητα τον Τουρισμό στην κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου, θέση από την οποία παραιτήθηκε για λόγους ευθιξίας, λόγω οικονομικών οφειλών του συζύγου της. Στις 8 Νοεμβρίου 2012 ο Ευάγγελος Βενιζέλος την διέγραψε από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, στην οποία τελικά επανεντάχθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2013. Το 2014 τοποθετήθηκε υφυπουργός Πολιτισμού στην κυβέρνηση Σαμαρά.

Γκίκας Στέφανος του Σωτηρίου

Ο Γκίκας Στέφανος του Σωτηρίου, γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1960. Είναι γιος του στρατηγού Σωτήρη Γκίκα, Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας εκλεγμένου τέσσερις φορές από τον Κερκυραϊκό λαό την περίοδο 1981 – 1993. Αποφοίτησε από τη Ζωσιμαία Σχολή Ιωαννίνων το 1977 και εισήλθε στην Σχολή Ναυτικών Δοκίμων και στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστήμιου Κρήτης,  αλλά επέλεξε την καριέρα του Αξιωματικού του Πολεμικού Ναυτικού, αποφοιτώντας το 1981 με βαθμό «Άριστα».  Είναι κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης Ηλεκτρολόγου Μηχανικού (Master of Science in Electrical Engineering) από το Πανεπιστήμιο Monterey των ΗΠΑ όπου φοίτησε με υποτροφία την περίοδο 1988-1990 καθώς επίσης Μεταπτυχιακού Διπλώματος στις Στρατηγικές & Αμυντικές Σπουδές (ΣΕΕΘΑ, 2005) και  Μεταπτυχιακού Διπλώματος στην Ναυτική Επιστήμη και Στρατηγική με βαθμό «Άριστα» (ΝΣΠ 1996). Είναι Απόφοιτος του Επιχειρησιακού Κέντρου Εκπαιδεύσεως του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού στο San Diego των ΗΠΑ. Πτυχιούχος Proficiency, έχει επάρκεια διδασκαλίας της Αγγλικής γλώσσας από το υπουργείο Παιδείας, μιλά επίσης Γαλλικά. Την περίοδο 1991-92 υπηρέτησε στη Φρεγάτα "ΛΗΜΝΟΣ" και έλαβε μέρος στην σημαντική αποστολή του πλοίου στον Περσικό κόλπο. Διετέλεσε Κυβερνήτης στην Πυραυλάκατο "ΑΝΝΙΝΟΣ", 1995-1996, συμμετέχοντας σε πληθώρα αποστολών υψηλής εθνικής σημαντικότητας (εποχή της κρίσης στα ΙΜΙΑ). Την περίοδο 2000-2003 επελέγη από το Υπ. Εθνικής Άμυνας να υπηρετήσει σε διπλωματική θέση στην Ελληνική Αντιπροσωπεία στο Στρατηγείο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες. Από την θέση του Εθνικού Εκπροσώπου σε Επιτροπές και Ομάδες Εργασίας διαπραγματεύτηκε με ιδιαίτερη επιτυχία πολλές υποθέσεις κυρίαρχου εθνικού ενδιαφέροντος, όπως το πλέγμα σχέσεων ΝΑΤΟ - Ευρωπαϊκής Ένωσης και την αντιμετώπιση της τουρκικής στάσης. Από τον Ιούλιο του 2003 έως το 2004 διετέλεσε Κυβερνήτης της Φρεγάτας "ΣΑΛΑΜΙΣ", Ναυαρχίδας του Ελληνικού Στόλου και υπό την Διοίκησή του το πλοίο έλαβε σημαντικές διακρίσεις τόσο σε Εθνικό, όσο και σε Συμμαχικό επίπεδο. Έχει τιμηθεί με τα ανώτατα παράσημα και διαμνημονεύσεις που προβλέπονται στον βαθμό του. Αποστρατεύτηκε ως Aρχιπλοίαρχος ε.α. του Πολεμικού Ναυτικού. Υπήρξε στενός συνεργάτης και υπεύθυνος επικοινωνίας δυο υπουργών Εθνικής Άμυνας στην Κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή, του κ. Σπήλιου Σπηλιωτόπουλου και του κ. Ευάγγελου Μεϊμαράκη, όντας εκπρόσωπος Τύπου και Διευθυντής Ενημέρωσης του ΥΠΕΘΑ την τριετία 2004-2007. Από την θέση αυτή χειρίσθηκε ευαίσθητα εθνικά θέματα και υποστήριξε τόσο στα ελληνικά όσο και στα διεθνή ΜΜΕ, το έργο της κυβέρνησης στον τομέα της Άμυνας, ενώ οργάνωσε τις υπηρεσίες της Διεύθυνσης Ενημέρωσης σε αποδοτικότερη βάση.  Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2007, κατήλθε ως υπ. Βουλευτής της Ν.Δ. στην Κέρκυρα. Έλαβε 8000 σταυρούς προτίμησης, αλλά απώλεσε την Βουλευτική έδρα λόγω του ισχύοντος Εκλογικού Νόμου, αφού η Ν.Δ. απώλεσε έδρα σε σχέση με τις Εκλογές του 2004. Στις Ευρωεκλογές του Ιουνίου του 2009 ήταν ο Εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος στην Κέρκυρα. Στις εκλογές του Οκτωβρίου 2009 ήταν ο Α’ επιλαχών Βουλευτής Κερκύρας. Από τον Μάρτιο 2010 έως τον Ιανουάριο του 2011 ήταν ο Ειδικός Σύμβουλος του Τομεάρχη Εθνικής Άμυνας της Ν.Δ. βουλευτή Σερρών Θεόφιλου Λεονταρίδη. Με απόφαση του Προέδρου του κόμματος Αντώνη Σαμαρά, την 11 Ιανουαρίου 2011, εισήλθε στη «Σκιώδη Κυβέρνηση» της Ν.Δ. ως Αναπληρωτής Τομεάρχης Εθνικής Άμυνας.  Στις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012, κατήλθε εκ νέου ως υποψήφιος Βουλευτής Κερκύρας, αλλά ουδέποτε απεδέχθη την απόφαση του Πρωτοδικείου Κέρκυρας, το οποίο ανακήρυξε Βουλευτή τον κ. Νίκο Δένδια με διαφορά 43 ψήφων, υποστηρίζοντας ότι ο ίδιος επροηγείτο κατά 64 ψήφους. Παρότι προσέφυγε στο Εκλογοδικείο, κατά περίεργο τρόπο, η ένστασή του δεν εξετάστηκε. Από το Καλοκαίρι του 2012, είναι Τομεάρχης Εθνικής Άμυνας της ΝΔ. Συνεχίζει να δραστηριοποιείται πολιτικά στην Αθήνα και την Κέρκυρα, διατηρώντας πολιτικά γραφεία τόσο στην Κέρκυρα όσο και στην Αθήνα. Αρθρογραφεί τακτικά στον Αθηναϊκό αλλά και στον τοπικό Κερκυραϊκό τύπο, καθώς και στα περιοδικά του ειδικού Αμυντικού και Διπλωματικού τύπου. Στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015, εκλέχθηκε Βουλευτής Κέρκυρας με τη Νέα Δημοκρατία. Ο Στέφανος Γκίκας έχει δύο κόρες.

Στις εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019, εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας με 1027 ψήφους.

Γκίκας Σωτήριος του Στεφάνου

Ο Αντιστράτηγος ε.α. Σωτήριος Γκίκας, γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1925, από Κερκυραίους γονείς και έζησε τα μαθητικά του χρόνια, βιώνοντας τις κακουχίες του πολέμου στην Κέρκυρα. Αμέσως μετά τον πόλεμο, το 1945, εισήχθη με εξετάσεις στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων όπου αποφοίτησε το 1947, ως Ανθυπολοχαγός Πεζικού. Επί μια τριετία το 1947-48-49, πολέμησε στον Εμφύλιο Πόλεμο, στο Γράμμο και στο Βίτσι, όπου μεταξύ των άλλων πολεμικών διακρίσεων έλαβε δύο Χρυσά Αριστεία Ανδρείας, και αντίστοιχες προαγωγές επ’ ανδραγαθία. Σταδιοδρόμησε με επιτυχία, επί τρεις δεκαετίες, στον Ελληνικό Στρατό. Ως υποστράτηγος διοίκησε την 7η και την 8η Μεραρχία Πεζικού. Αποστρατεύτηκε το 1977 με το βαθμό του Αντιστρατήγου, λαμβάνοντας τον τίτλο του Επίιτιμου και την ίδια χρονιά κατήλθε στις Εθνικές Εκλογές, ως υποψήφιος Βουλευτής Κερκύρας με την Νέα Δημοκρατία. Ανεδείχθη πρώτος επιλαχών και τοποθετήθηκε αρχικά ως επικεφαλής των ΠΣΕΑ και μετέπειτα ως Αρχηγός του Συντονιστικού Επιτελείου των Σωμάτων Ασφαλείας στο υπουργείο Δημοσίας Τάξης, όπου παρέμεινε μέχρι το 1981. Στις Εκλογές του Οκτωβρίου του 1981 εξελέγη Βουλευτής Κερκύρας με την Νέα Δημοκρατία. Επανεξελέγη στις εκλογές του Ιουνίου του 1985 και του Ιουνίου του 1989. Στις Εκλογές του Νοεμβρίου του 1989 και του Απριλίου του 1990, παρότι θα εκλέγετο Βουλευτής, ουσιαστικά παρέδωσε την βουλευτική του έδρα στον Γεώργιο Ράλλη, ο οποίος εξελέγη χωρίς σταυρούς προτίμησης, ως πρώην Πρωθυπουργός. Με την παραίτηση του Γεωργίου Ράλλη τον Μάρτιο του 1993, ορκίστηκε για τέταρτη φορά Βουλευτής Κερκύρας με την Νέα Δημοκρατία. Η κοινοβουλευτική του δράση ήταν έντονη με σωρεία παρεμβάσεων τόσο για τοπικά θέματα, όσο και για τα Εθνικά Θέματα μέσα από την Επιτροπή Εξωτερικών & Άμυνας της Βουλής των Ελλήνων. Διετέλεσε μέλος πολλών Επιτροπών της Βουλής και Εισηγητής της ΝΔ σε κρίσιμα νομοσχέδια. Έχει τιμηθεί από την Πολιτεία με όλα τα Παράσημα και τις Διαμνημονεύσεις που προβλέπονται για τον βαθμό του. Είναι παντρεμένος με την Κερκυραία Ζαϊρα Γκίκα και έχουν δύο γιούς, τον Στέφανο, βουλευτή τ. Αξιωματικό του Πολεμικού Ναυτικού και τον Σπύρο, χημικό μηχανικό - οικονομολόγο

Γουλής Κωνσταντίνος του Σπυρίδωνος

Ο Γουλής Κωνσταντίνος του Σπυρίδωνος, γεννήθηκε το 1886 στους Λιαπάδες Κέρκυρας. Σαν παιδίατρος, ήταν γνωστός σε όλη την Κέρκυρα και είχε δυνατά ερείσματα στον κερκυραϊκό λαό, απ' όπου αντλούσε δύναμη. Το 1935 μπήκε στην πολιτική σκηνή. Εκλέχτηκε δύο φορές Βουλευτής Κέρκυρας και συμμετείχε στην Ε' Εθνική Συνέλευση (9 Ιουνίου 1935 - 17 Δεκεμβρίου 1935), στην Δ’ Αναθεωρητική Συνέλευση (31 Μαρτίου 1946 - 8 Ιανουαρίου 1950) με το Λαϊκό Κόμμα, ενώ την 1/12/1949, προέβη σε Δήλωση Ανεξαρτήτου ‘Λαϊκού’., στην Β' Περίοδο (9 Σεπτεμβρίου 1951 - 10 Οκτωβρίου1952) με τον Ελληνικό Συναγερμό και στην Γ΄Περίοδο (16 Νοεμβρίου 1952 - 11 Ιανουαρίου 1956) με τον Ελληνικό Συναγερμό.

Δενδρινός Ανδρέας

Ο Ανδρέας Δενδρινός του Αναστασίου γεννήθηκε το 1868 στην Ζάκυνθο από Κερκυραίους γονείς, επειδή ο πατέρας του υπηρετούσε εκεί ως διευθυντής του Δημόσιου Ταμείου. Επιστρέφοντας στην Κέρκυρα ο νεαρός Ανδρέας Δενδρινός, παρά την κοινωνική θέση της οικογενείας του, τάχθηκε στην υπεράσπιση των δικαίων της αγροτικής τάξης, συνεχίζοντας το έργο του Πολυχρονίου Κωνσταντά. Το 1900 παντρεύτηκε την λόγια Ειρήνη Ζαβιτσιάνου, γνωστή πλέον ως Ειρήνη Δενδρινού, η οποία συνεργάσθηκε με τον Κωνσταντίνο Θεοτόκη, ερχόμενη σε επαφή με το σοσιαλισμό και τις ευρωπαϊκές φιλοσοφικές ιδέες της εποχής.  Αναμείχθηκε στην πολιτική στο κόμμα του Κωνσταντίνου Ζαβιτσιάνου και υπήρξε συνυποψήφιός του το 1899, χωρίς να εκλεγεί, κάτι που πέτυχε το 1910 ως ανεξάρτητος υποψήφιος. Αγωνίστηκε με αποφασιστικότητα για την απελευθέρωση των αγροτικών ακινήτων της Κέρκυρας και με την ψήφιση αλλεπάληλων νόμων, πέτυχε να λυθεί οριστικά το αγροτικό πρόβλημα της Κέρκυρας. Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1910 και συμμετείχε στην Α΄Αναθεωρητική Βουλή από τις 8 Αυγούστου 1910 μέχρι τις 12 Οκτωβρίου 1910 και στην Δ΄Εθνοσυνέλευση από τις 16 Δεκεμβρίου 1923 μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου 1925. Έλαβε μέρος στις εκλογές 1926 ως υποψήφιος  βουλευτής Κερκύρας με το Αγροτικό Κόμμα Ελλάδος και έλαβε ψήφους 693. Προς τιμήν του μία οδός της Κέρκυρας, φέρει το όνομά του. Απεβίωσε στις 8 Μαρτίου 1946.

Δενδρινός Ιωάννης

Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1936 και συμμετείχε στην Δ΄Περίοδο της Βουλής από 19/02/1956 μέχρι 02/04/1958.

Δεσύλλας Αλέξανδρος του Γεωργίου

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1941. Παντρεύτηκε το 1966, τη Μιμίκα Δεσύλλα το γένος Νικολάου Κεφαλά και απέκτησαν δύο παιδιά και 5 εγγόνια. Μετά την αποφοίτησή του από το Β’ Λύκειο Κέρκυρας, σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβα στην Ιταλία, με πρόσθετη ειδίκευση στην υδραυλική μηχανική. Επί σειρά ετών αντιπρόεδρος του συλλόγου Κερκυραίων φοιτητών και πρόεδρος των Ελλήνων φοιτητών του Πανεπιστημίου της Πάντοβα. Μετά το πέρας της στρατιωτικής του θητείας το 1970, εργάστηκε ως μελετητής έργων πολιτικού μηχανικού και υπεύθυνος εργοταξίων της «Εργοληπτικής Α.Ε.». Το 1972 προσλήφθηκε στο υπουργείο Δημοσίων Έργων, από όπου παραιτήθηκε το 1982. Μετά το 1974 τοποθετήθηκε, επί σειρά ετών στη θέση του προϊσταμένου, του τμήματος εκτέλεσης έργων και πολεοδομικών εφαρμογών (τ. Νομηχανικός) και κατά περιόδους του διευθυντού Τεχνικών Υπηρεσιών του Νομού Κερκύρας. Συμμετείχε σε διοικήσεις αθλητικών σωματείων, πολιτιστικών συλλόγων, κοινωνικών ιδρυμάτων κ.α. Μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου Κερκυραίων και της Δημαρχιακής Επιτροπής ως εκπρόσωπος της μειοψηφίας από το 1982 έως το 1990. Ειδικός σύμβουλος του υπουργού Τουρισμού το 1989. Εκλέχτηκε βουλευτής Κερκύρας με τη Ν.Δ το 1990 και επανεξελέγη το 1993. Μέλος της επιτροπής οικονομικών υποθέσεων της Βουλής, γραμματέας και αντιπρόεδρος του τριμελούς προεδρείου της, στην περίοδο της Κυβέρνησης Μητσοτάκη. Αντιπρόεδρος της Ο.Κ.Ε της Ν.Δ για το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε και τον Τουρισμό και εν συνεχεία πρόεδρος της Ο.Κ.Ε Τουρισμού. Από το 1998 έως το 2002 Νομαρχιακός σύμβουλος και εκπρόσωπος της μειοψηφίας στη Νομαρχιακή επιτροπή. Από το 2005 έως το 2010 διευθύνων σύμβουλος της Α,Ε «Οργανισμός Λιμένος Κέρκυρας», από όπου υπέβαλε την παραίτησή του στις 9 Οκτωβρίου του 2009, την επομένη ημέρα της ορκωμοσίας της Κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου. Το 2013 εξέδωσε βιβλίο με το τίτλο «Το δύσβατο μονοπάτι της μη υποκριτικής πολιτικής», με προλεγόμενα του δημοσιογράφου Χρήστου Πασαλάρη. Ακόμη έχει γράψει: “Το λιμάνι στις συμπληγάδες των σκοπιμοτήτων”, το οποίο προσφέρεται σε ηλεκτρονική μορφή στο site: www.desillas.gr.

Δεσύλλας Θεόδωρος του Αλεξάνδρου

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 28 Φεβρουαρίου 1891. Σπούδασε νομικά στη Σχολή Λανσί της Γενεύης, στην Ανωτάτη Εμπορική Ακαδημία της Γαλλίας και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πολέμησε στους Βαλκανικούς Πολέμους και από το 1921 ως το 1924 ήταν Πρόεδρος της επιτροπής του υπουργείου Στρατιωτικών στην Ιταλία.  Ανήκε στην οικογένεια Δεσύλλα η οποία είχε την ομώνυμη βιομηχανία στη Γαρίτσα που κατασκεύαζε προϊόντα κανάβεως, ιούτης και λίνου (σκοινιά, σφυρίδες, σακιά και παρεμφερή προϊόντα). Η βιομηχανία, αυτή ιδρύθηκε το 1871 και επεξεργαζόταν κάναβι, λινάρι και γιούτα που εισάγονταν από την Ινδία, το Πακιστάν και τις Φιλιππίνες. Πριν το Β΄παγκόσμιο πόλεμο γίνονταν επίσης εισαγωγές από την Ιταλία και την Αυστρία και παράγονταν σχοινιά και σακιά σε μεγάλες ποσότητες. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν στην κεντρική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια ανάλογης δραστηριότητας βιομηχανίες και έτσι έκανε σημαντικές εξαγωγές στις χώρες αυτές. Ιδρυτής του εργοστασίου ήταν ο πατέρας τιυ Αλέξανδρος Δεσύλλας (1851-1932). Μετά το θάνατο του πατέρα του, ανέλαβε τη διεύθυνση του εργοστασίου Η έναρξη των εργασιών της βιομηχανίας άρχισε με την κατασκευή των σχοινιών, για να επεκταθεί στη συνέχεια και στην κατασκευή σάκων. Ήταν πρωτοπόρος στην εκβιομηχάνιση της Κέρκυρας, δίνοντας θέσεις εργασίας και αναβαθμίζοντας συγχρόνως την ποιότητα ζωής στην Κέρκυρα. Εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας με το κόμμα Φιλελευθέρων το 1932 και συμμετείχε στην Γ΄Περίοδο από 25 Σεπτεμβρίου 1932 μέχρι 24 Ιανουαρίου 1933, στην Δ΄Περίοδο από 05 Μαρτίου 1933 μέχρι 01 Απριλίου 1935, ενώ εξελέγη επίσης βουλευτής το 1936 και το 1946. Στις 19 Σεπτεμβρίου 1947, όταν παραιτήθηκε ο βουλευτής Ροδόπουλος (Βορείου Ελλάδος),  διορίστηκε ο Θεόδωρος Δεσύλλας, ως υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας. Αργότερα επανέκαμψε στον πολιτικό στίβο και εξελέγη βουλευτής με την Ένωση Κέντρου το 1958, το 1961, το 1963 και το 1964, συμμετέχοντας στην Δ΄Αναθεωρητική Βουλή, στις Α, Ε, ΣΤ, Ζ και Η βουλευτικές Περιόδους. Ήταν παντρεμένος με την Ανασασία Βλυσμά. Διετέλεσε Πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Κέρκυρας και σύμβουλος σε τράπεζες. Προς τιμή του μία οδός της Κέρκυρας, φέρει το όνομά του. Απεβίωσε το 1968 και η κηδεία του έγινε στην Κέρκυρα δημοσία δαπάνη.

Δημουλίτσας Δονάτος

Ο Δονάτος Δημουλίτσας γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1826. Ήταν απόγονος Σουλιωτών, που έφτασαν στην Κέρκυρα μετά την κατάληψη του Σουλίου από τον Αλή Πασά. Ίδρυσε βιομηχανία παραφίνης και πάγου και τροφοδοτούσε όλη την Ελλάδα με παραφίνη, δημιουργώντας μια πολύ σημαντική περιουσία.

Ο Δημουλίτσας είχε έντονη συμμετοχή στην κοινωνική ζωή της Κέρκυρας, όπου έκανε διάφορες δωρεές. Με τη διαθήκη του, που συνέταξε το 1937, διέθεσε στο Δήμο Κερκυραίων 1.000.000 δρχ και όρισε την οικονομική ενίσχυση ενός άπορου κοριτσιού κάθε χρόνο με ποσό 40.000 δρχ. με τη μορφή προικοδότησης. Επίσης, άφησε 100.000 δρχ. στη Φιλαρμονική Εταιρεία Κερκύρας, 50.000 δρχ. στη Φιλαρμονική Εταιρεία «Μάντζαρος», 50.000 δρχ. στο Ωδείο Κερκύρας και 100.000 δρχ. στην Αναγνωστική Εταιρεία Κέρκυρας. Το 1929 εξελέγη Γερουσιαστής Κέρκυρας με το κόμμα Π.Ε. (Προοδευτική Ένωσις), για την περίοδο από 21/04/1929 μέχρι 01/04/1935 (θητεία 6 ετών). Πέθανε το 1947 και θάφτηκε στον οικογενειακό τάφο των Δημουλίτσα στο Δημοτικό Νεκροταφείο Γαρίτσας.

Δραγονέτης Ιωάννης του Λαυρεντίου

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1916 και ήταν Ιδιωτικός υπάλληλος. Ήταν μαχητικό στέλεχος της αριστεράς και για την αιτία αυτή συνελήφθη και φυλακίστηκε για τα φρονήματα και τη δράση του. Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1958 με την ΕΔΑ και συμμετείχε στην Ε΄Περίοδο από 11 Μαΐου 1958 μέχρι 20 Σεπτεμβρίου 1961.

Δρυς Γεώργιος του Γερασίμου

Ο Γεώργιος Δρυς είναι Έλληνας πολιτικός και φυσικός. Γεννήθηκε το 1944 στην Κέρκυρα. Σπούδασε Φυσική στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του με μεταπτυχιακό στην Αγγλία. Εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας με το ΠΑΣΟΚ το 1989 και επανεξελέγη το 1990, το 1996 και το 2000. Υπήρξε Δημοτικός Σύμβουλος στην Κέρκυρα, ο πρώτος Γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ Κέρκυρας, υπεύθυνος της νεολαίας ΠΑΣΟΚ, πρόεδρος της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Κέρκυρας (1982), μέλος του Δ.Σ. της Πανελλήνιας Συνομοσπονδίας Ενώσεων Αγροτικών Συνεταιρισμών (ΠΑΣΕΓΕΣ) (1993), Γενικός Γραμματέας του υπουργείου Γεωργίας, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ (1990), υφυπουργός Οικονομικών (1996-2001), υπουργός Γεωργίας (2001-2004).

Ζαβιτσιάνος Κωνσταντίνος

O Κωνσταντίνος Ζαβιτσιάνος ήταν Έλληνας Βουλευτής και Γερουσιαστής. Γεννήθηκε στην Κέρκυρα  το 1879 και σπούδασε νομικά στην Αθήνα, συμπληρώνοντας στη συνέχεια τις σπουδές του στην Ιταλία και τη Γαλλία. Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής  Κέρκυρας το 1910. Συμμετείχε στην Α΄Αναθεωρητική Βουλή από 08/08/1910 μέχρι 12/10/1910, στη διάρκεια της οποίας διορίστηκε γραμματέας της επιτροπής που προετοίμαζε το νέο σύνταγμα του 1910, στην Β΄Αναθεωρητική Βουλή από 28/11/1910 μέχρι 20/12/1911, στην ΙΘ’ Περίοδο από 11/03/1912 μέχρι 18/04/1915, στην Κ’ Περίοδο από 31/05/1915 μέχρι 29/10/1915 και από 12/07/1917 μέχρι 10/09/1920, στη διάρκεια της οποίας το 1917 χρημάτισε πρόεδρος της Βουλής και στην Δ΄Εθνοσυνέλευση από 16/12/1923 μέχρι 30/09/1925. Το 1925 αρνήθηκε την πρόταση του Πάγκαλου να διοριστεί πρωθυπουργός. Το 1928 έγινε υπουργός εσωτερικών στην κυβέρνηση Βενιζέλου, ενώ στη συνέχεια ίδρυσε το κόμμα «Πολιτική Προοδευτική Ένωση». Κατά τη δικτατορία του Ιωάννη Μεταξά διετέλεσε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός οικονομικών, αλλά γρήγορα διαφώνησε και παραιτήθηκε τον Ιανουάριο του 1937. Το 1941, μετά τον θάνατο του Ιωάννου Μεταξά, ανέλαβε πρωθυπουργός ο  Πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας Αλέξανδρος Κορυζής, χωρίς να παραιτηθεί από το αξίωμά του. Με απόφαση του Δ. Σ. της Τράπεζας της 26ης Φεβρουαρίου 1941, ορίσθηκε συνδιοικητής της Εθνικής Τράπεζας  ο Κωνσταντίνος Ζαβιτσιάνος και η απόφαση αυτή έπρεπε να εγκριθεί από την Γενική Συνέλευση των μετόχων η οποία επρόκειτο να γίνει στις 5 Μαρτίου 1941 και η οποία λόγω του πολέμου δεν έγινε ποτέ. Έτσι ο Κωνσταντίνος Ζαβιτζιάνος, παρέμεινε στη θέση του συνδιοικητή μέχρι το 1943, οπότε οι αρχές κατοχής τον απάλλαξαν των καθηκόντων του μαζί με όλη τη διοίκηση της Τράπεζας, τοποθετώντας στη θέση του Προέδρου τον Μερκούρη Γεώργιο του Σπυρίδωνος. Προς τιμήν του Κωνσταντίνου Ζαβιτσιάνου, υπάρχει μία οδός της Κέρκυρας με το όνομά του, ενώ η προτομή του υπάρχει στη Σπηλιά και μία φωτογραφία της προτομής του βρίσκεται τοποθετημένη, μαζί με τους άλλους Διοικητές της Τράπεζας, σε αίθουσα του Κεντρικού Καταστήματος της Εθνικής στην Αθήνα. Απεβίωσε το 1946.

Ζέρβας Ναπολέων

Γεννήθηκε στην Άρτα στις 17 Μαΐου του 1891, αλλά υπάρχει και δεύτερη εκδοχή ότι γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου 1891, ενώ θεωρείται πιθανότερη η δεύτερη εκδοχή. Τα Γ.Α.Κ. Νομού Άρτας τον βρίσκουν εγγεγραμμένο στο μητρώο αρρένων του 1891, χωρίς όμως ημερομηνία γέννησης. Καταγόταν από την ιστορική περιοχή του Σουλίου. Το σόι των σουλιωτών Ζερβαίων είχε βγάλει σπουδαίους πολεμιστές στο πρόσφατο παρελθόν. Μία χαρακτηριστική περίπτωση ήταν και ο πατέρας του Ζέρβα, ονόματι Νικόλαος, που κατέβηκε και πολέμησε στην Κρήτη στην επανάσταση του 1897, όπου και τραυματίστηκε. Η μητέρα του Ευανθία, πεθαίνει ενώ ήταν ακόμη παιδί και το μεγάλωμα του Ναπολέοντα Ζέρβα το αναλαμβάνει ένας θείος του από τα Γιάννενα. Παρόλο που είναι Ηπειρώτης, καταχωρείται στην έρευνα αυτή, επειδή εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας στις βουλευτικές εκλογές του 1946. Το 1907 τελειώνει το γυμνάσιο και το 1910 κατατάσσεται σαν εθελοντής στο στρατό. Συμμετέχει στους βαλκανικούς πολέμους του 1912-13 όπου και χάρη στις εξαιρετικές του επιδόσεις προάγεται συνεχώς μέχρι τον βαθμό του ανθυπασπιστή. Η λήξη των βαλκανικων πολέμων βρίσκει την ιδιαίτερη πατρίδα του την Ήπειρο ενωμένη με την υπόλοιπη Ελλάδα. Αυτό ήταν και το όνειρό του από μικρό παιδί. Ήταν θαυμαστής του Ελευθέριου Βενιζέλου και φυσικά δημοκρατικός και αντιβασιλικός. Το 1916 ως ανθυπολοχαγός πλέον, προσχωρεί στο Κίνημα της Εθνικής Αμύνης και για ένα μικρό διάστημα διετέλεσε υπασπιστής της τριανδρίας Βενιζέλου-Κουντουριώτη-Δαγκλή στην Θεσσαλονίκη. Συμμετείχε φυσικά και στον Α΄ Παγκόσμιο στο μακεδονικό μέτωπο κατά των Γερμανών και Βούλγαρων, κατά την διάρκεια του οποίου έφτασε στον βαθμό του λοχαγού. Τον Φεβρουάριο του 1920 προήχθη σε ταγματάρχη που ήταν και η τελευταία προαγωγή του σε εκείνη την χρονική περίοδο. Όταν το επόμενο έτος αποτάκτηκε από τον Στρατό, λόγω της επιστροφής του βασιλιά Κωνσταντίνου, ο Ζέρβας ακολούθησε άλλους αντιβασιλικούς αξιωματικούς (σημαντικότερος ήταν ο Γεώργιος Κονδύλης) στην Κωνσταντινούπολη όπου είχαν ιδρύσει την Εθνική Άμυνα Κωνσταντινούπολης. Μετά την μικρασιατική καταστροφή και την επανάσταση των Πλαστήρα-Γονατά, ο Ζέρβας επανέρχεται το 1922 στον Στρατό με τον βαθμό του ταγματάρχη. Αποφάσισε να πολιτευθεί, ίδρυσε το Εθνικό Κόμμα και στις εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946. Εξελέγη βουλευτής Ιωαννίνων, ενώ το κόμμα του κέρδισε συνολικά 25 έδρες. Στην κυβέρνηση Μαξίμου, ανέλαβε αρχικά υπουργείο άνευ Χαρτοφυλακίου και στη συνέχεια το υπουργείο Δημόσιας Τάξης (23 Φεβρουαρίου 1947), στο οποίο παρέμεινε μέχρι τις 29 Αυγούστου 1947. Αργότερα συγχώνευσε το κόμμα του με το Κόμμα των Φιλελευθέρων και ο ίδιος επανεξελέγη βουλευτής Ιωαννίνων. Στις 2 Σεπτεμβρίου 1950 ανέλαβε το υπουργείο Δημοσίων Έργων στην κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου. Στις επόμενες βουλευτικές εκλογές δεν κατόρθωσε να εκλεγεί βουλευτής και έκτοτε αποσύρθηκε από την ενεργό πολιτική. Απεβίωσε το 1957 στην Αθήνα.

Ζερβός Σ. Αλκίνοος

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα και ήταν δικηγόρος. Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1890 και συμμετείχε στην ΙΒ΄Περίοδο από 14 Οκτωβρίου 1890 μέχρι 12 Μαρτίου 1892, στην ΙΓ’ Περίοδο από 3 Μαΐου 1892 μέχρι 20 Φεβρουαρίου 1895, στην ΙΕ’ Περίοδο από 7 Φεβρουαρίου 1899 μέχρι 19 Σεπτεμβρίου 1902, στην ΙΣΤ’ Περίοδο από 17 Νοεμβρίου 1902 μέχρι 22 Δεκεμβρίου 1904, στην ΙΖ’ Περίοδο από 20 Φεβρουαρίου 1905 μέχρι 1 Φεβρουαρίου 1906, στην ΙΗ΄Περίοδο από 26 Μαρτίου 1906 μέχρι 25 Μαρτίου 1910 και στην Α΄Αναθεωρητική Βουλή από 8 Αυγούστου 1910 μέχρι 12 Οκτωβρίου 1910.

Ζερβός Θ. Σπυρίδων

Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας (επαρχία Μέσης) το 1872 και συμμετείχε στις Δ’, Ε’, ΣΤ’, Ζ’, Η’ και Θ’,  βουλευτικές περιόδους. Απεβίωσε τον Φεβρουάριο του 1882.

Ζερβός Θεόδωρος

Γεννήθηκε στο χωριό Άγιοι Θεόδωροι Λευκίμμης. Ασχολήθηκε με την πολιτική και συνεργάσθηκε το 1864 με το κόμμα του Πολυχρονίου Κωνσταντά, το οποίο διέπετο από φιλοαγρoτικές αρχές. Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας (επαρχία Μέσης) στις εκλογές του 1865 και συμμετείχε στην Α΄Περίοδο από14/05/1865 μέχρι 26 Ιανουαρίου 1868, στην Β΄Περίοδο από 21 Μαρτίου 1868 μέχρι 17 Μαρτίου 1869, στην Η’ Περίοδο από 23/09/1879 μέχρι 22/10/1881 και στην Θ’ Περίοδο από 20/12/1881 μέχρι 11/02/1885. Ήταν πληρεξούσιος των Ιονίων Νήσων στην Β΄Εθνοσυνέλευση του 1862.

Ζερβός Κωνσταντίνος

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας το 1915 και συμμετείχε στην ΚΑ’ Περίοδο από 6 Δεκεμβρίου 1915 μέχρι 30 Ιουνίου 1917.

Ζερβός Σπυρίδων

Ο Ζερβός Σπυρίδων του Θεοδώρου και της Στελούλας Βλάχου, γεννήθηκε στο χωριό Άγιοι Θεόδωροι στις 30 Ιουνίου 1845 και ήταν κτηματίας. Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1928 με το Κόμμα Φιλελευθέρων και συμμετείχε στην Δ΄Εθνοσυνέλευση από 16/12/1923 μέχρι 30/09/1925 και στην Β΄Περίοδο από 19 Αυγούστου 1928 μέχρι 18 Αυγούστου 1932.

Ζερβός Ζυμάρης Δημήτριος του Κωνσταντίνου

Ο Δημήτριος  Ζερβός-Ζυμάρης του Κωνσταντίνου, γεννήθηκε το 1895 στη Λευκίμμη. Αφού τελείωσε το Γυμνάσιο στην πόλη της Κέρκυρας, σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από οικογενειακή παράδοση εντάχθηκε στο Λαϊκό-Θεοτοκικό κόμμα, το οποίο στήριξε σε μια πολύ δύσκολη περίοδο, αμέσως μετά την εκτέλεση του Νικολάου Θεοτόκη (1922). Εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας το 1926 με το Λαίκό κόμμα λαμβάνοντας 2095 ψήψους, ουσιαστικά διαδεχόμενος τον πατέρα του στη βουλευτική έδρα. Όμως, γρήγορα διαφώνησε στα θέματα της αγροτικής πολιτικής, καθώς ο ίδιος αγωνίστηκε για τη διατήρηση του Αυτόνομου Οργανισμού Αγροτικής Πίστεως (Α.Ο.Α.Π.). τον οποίο το Λαϊκό κόμμα υπονόμευσε. Έτσι αποχώρησε από το Λαϊκό κόμμα και συνεργάστηκε με τον Κωνσταντίνο Ζαβιτσιάνο (1930-1935). Την περίοδο της Μεταξικής Δικτατορίας αποσύρθηκε στους Αυλιώτες, όπου είχε παντρευτεί από το 1926 με την Σοφία Σπυρίδωνος Μαρτινέγκου, με την οποίαν απέκτησε τέσσερα τέκνα (Κορίνα, Αναστάσιο, Κωνσταντίνο και Ελένη). Το 1940-41 υπηρέτησε ως έφεδρος λοχαγός, πρώτα ως Βασιλικός Επίτροπος στο Στρατοδικείο Ιωαννίνων και ύστερα ως Διευθυντής Δικαστικού της Στρατιωτικής Διοικήσεως Κερκύρας. Στα χρόνια της κατοχής, έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, αγωνιζόμενος για τη ισορροπία δυνάμεων και την αποφυγή της βίας μεταξύ Ελλήνων. Του προτάθηκε η πολιτική αρχηγία του Ε.Δ.Ε.Σ Κέρκυρας, την οποία αρνήθηκε[1], αφού πολιτικά στήριξε τις προοδευτικότερες δυνάμεις και συνδέθηκε με το ΕΑΜ. Συνελήφθη αρκετές φορές από τους κατακτητές Ιταλούς και Γερμανούς, όπως και από τους αντάρτες του Ζέρβα, μετά την απελευθέρωση, ενώ είχε διοριστεί και πάλι Βασιλικός Επίτροπος από τον εκπρόσωπο της νόμιμης ελληνικής κυβέρνησης στην Κέρκυρα, Λέοντα Μακκά. Στα χρόνια που ακολούθησαν, πολιτεύτηκε σταθερά προσηλωμένος στην υπεράσπιση των συμφερόντων των κερκυραίων αγροτών και στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης τους. Πίστεψε με πάθος στη συνεταιριστική ιδέα και εξελέγη επανειλημμένα πρόεδρος της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών, ενώ συνέβαλε ουσιαστικά στη γεωργική ανάπτυξη και τη βελτίωση της ελαιοκαλλιέργειας στην περιοχή του, εφαρμόζοντας σύγχρονες καλλιεργητικές μεθόδους. Έκλεισε την πολιτική του σταδιοδρομία ως πρόεδρος της Νομαρχιακής Επιτροπής της Ένωσης Κέντρου, θέση που διατήρησε έως το θάνατο του, στις 26 Μαρτίου 1967.

[1] Κ. Δαφνής, «Χρόνια Πολέμου και Κατοχής», Κερκυραϊκά Χρονικά, τ. 12, Κέρκυρα 1966, σελ. 274.

Ζερβός-Ζυμάρης Κωνσταντίνος του Δημητρίου

Κατάγονταν από εύρωστη οικογένεια γαιοκτημόνων των Αγίων Θεοδώρων Λευκίμμης[1], με σημαντική τοπική πολιτική δύναμη καθ’ όλη τη διάρκεια του 19ου αιώνα. Ήταν ο πρώτος που πρόσθεσε ως δεύτερο επίθετο, το έως τότε προσωνύμιο. Από πολύ νέος ασχολήθηκε με την πολιτική και ήδη στα 1892, σε ηλικία 28 ετών, ήταν για πρώτη φορά υποψήφιος βουλευτής, στο πλευρό του Χαρίλαου Τρικούπη. Λίγο αργότερα εξελέγη Δήμαρχος Λευκιμμαίων και διοίκησε το Δήμο αρκετά χρόνια, έως το 1912, μέχρις ότου δημοσιεύθηκε ο νόμος για την ίδρυση κοινοτήτων.[2] Εκλέχτηκε βουλευτής Κέρκυρας το 1920 με την Ηνωμένη Αντιπολίτευση, αλλά αποσύρθηκε από την ενεργό πολιτική, ασχολούμενος στη συνέχεια με την κτηματική περιουσία του. Ο Κωνσταντίνος Ζυμάρης, από τον πρώτο του γάμο απέκτησε μια κόρη την Μαρίνα, η οποία παντρεύτηκε με τον δάσκαλο Νικόλαο Πανδή, που έπεσε μαχόμενος στους Βαλκανικούς Πολέμους. Από το Νικόλαο και τη Μαρίνα γεννήθηκε ο λογοτέχνης Μπάμπης Ν. Πανδής. Ο Κωνσταντίνος Ζυμάρης έχασε την πρώτη του γυναίκα αμέσως μετά τη γέννηση της Μαρίνας. Έτσι, παντρεύτηκε δεύτερη φορά με την Κορίνα Σπ. Βρυάκου, με την οποία απέκτησαν πέντε παιδιά: τους Δημήτριο (1895), Σπυρίδωνα (1896), Νικόλαο (1898), την Αμαλία (1901) και τον Γεώργιο (1906). Και τα πέντε παιδιά τους έλαβαν επιμελημένη μόρφωση. Η μεν κόρη Αμαλία τελείωσε τη σχολή Μεταξά στην Αθήνα, ενώ μιλούσε Γερμανικά και Γαλλικά και παντρεύτηκε τον δικηγόρο και βουλευτή Κερκύρας Γιάννη Μοναστηριώτη (Πατρογιάννη). Όσο για τους τέσσερις γιους τους, προχώρησαν σε πανεπιστημιακές σπουδές. Ο Δημήτριος σπούδασε νομικά στην Αθήνα, κι ήταν ο μόνος που άφησε απογόνους, ο Σπυρίδων σπούδασε με το Μοντσενίγειο κληροδότημα, αρχικά στο κολέγιο της Γενεύης για γυμνασιακές σπουδές (1914), και ύστερα Ηλεκτρολόγος- Μηχανικός στην Πανεπιστημιακή Πολυτεχνική Σχολή του Μονάχου (1917). Εργάστηκε στην Ηλεκτρική Εταιρεία Αθηνών, εγκαθιστώντας Μονάδες παραγωγής Ηλεκτρικού Ρεύματος σε πολλές ελληνικές πόλεις. Αργότερα, όταν η Ηλεκτρική Εταιρεία ενσωματώθηκε στη Δ.Ε.Η., διετέλεσε για ένα σύντομο διάστημα Γενικός Διευθυντής της Δ.Ε.Η. (1956), ο Νικόλαος, σπούδασε χημικός στο πανεπιστήμιο του Grazz της Αυστρίας, με ειδίκευση στην οινολογία. Πέθανε νεότατος από νεφρική ανεπάρκεια (1935) και ο Γεώργιος σπούδασε επίσης Νομικά, στη Βόννη της Γερμανίας. Δικηγόρησε για λίγο στην Κέρκυρα και μεταπολεμικά στην Αθήνα. Πέθανε στην Αθήνα, 53 ετών (1959). Ο Κωνσταντίνος Ζυμάρης απεβίωσε στη Λευκίμμη όπου και ετάφη, τον Νοέμβριο του 1942.

[1] Γιώργος Προγουλάκης, Ανάμεσα στην τιμή και το χρήμα. Η Κέρκυρα στα χρόνια της Αγγλικής κυριαρχίας (1814-1864), Αθήνα 2003, σ. 273 κ.ε.

[1] Μπάμπης Ν. Πανδής, Το Βαϊλάτο του Αλεύχιμου και το Πεντάχωρο, Αθήνα 1986, σελ.95. Δυστυχώς, το Αρχείο του Δήμου Λευκιμμαίων έχει καεί, όπως και το Αρχείο της Νομαρχίας, ώστε δεν μπορούμε να έχουμε πολλές πρωτογενείς πληροφορίες.

[1] Γιώργος Προγουλάκης, Ανάμεσα στην τιμή και το χρήμα. Η Κέρκυρα στα χρόνια της Αγγλικής κυριαρχίας (1814-1864), Αθήνα 2003, σ. 273 κ.ε.

[2] Μπάμπης Ν. Πανδής, Το Βαϊλάτο του Αλεύχιμου και το Πεντάχωρο, Αθήνα 1986, σελ.95. Δυστυχώς, το Αρχείο του Δήμου Λευκιμμαίων έχει καεί, όπως και το Αρχείο της Νομαρχίας, ώστε δεν μπορούμε να έχουμε πολλές πρωτογενείς πληροφορίες.

Ζωχιός Γεράσιμος

Ο Γεράσιμος Ζωχιός γεννήθηκε στις 31 Αυγούστου 1811 στο χωριό Άγιοι Δέκα της Κέρκυρας.  Σπούδασε μαθηματικά και φιλολογία στην Ιόνιο Ακαδημία, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Παρίσι. Το 1828 έφυγε από την Κέρκυρα και διορίστηκε καθηγητής μαθηματικών στο ορφανοτροφείο της Αίγινας. Διέμενε στον Πόρο, όπου εβελτίωσε τον Ναύσταθμο και την πόλη. Δυσαρεστηθείς επειδή δεν εξελέγη βουλευτής Πόρου, μετέβη στην Σμύρνη όπου εγένετο διευθυντής της Ευαγγελικής Σχολής. Στις 10 Απριλίου 1836 κατατάσσεται στο Βασιλικό Ναυτικό και ονομάζεται σημαιοφόρος. Διακρίθηκε για τις ικανότητές του και σύντομα προτάθηκε ως Γραμματέας της “Επιτροπής του Ναυτικού Ασπομαχικού Ταμείου”, του οποίου αργότερα διετέλεσε Πρόεδρος, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1871. Αποστρατεύτηκε με αίτησή του το 1874 με τον βαθμό του πλοιάρχου. Μετά την Ένωση της Επτανήσου (1864), πολιτεύτηκε στην Κέρκυρα. Ασχολήθηκε με την πολιτική και συνεργάσθηκε με το κόμμα του Πολυχρονίου Κωνσταντά, το οποίο διέπετο από φιλοαγρoτικές αρχές. Eξελέγη βουλευτής Κέρκυρας (επαρχία Μέσης) και συμμετείχε στις Ε, ΣΤ και Ζ, εκλογικές περιόδους από 27 Ιανουαρίου 1873 μέχρι 17 Ιουλίου 1879. Υπηρέτησε ως υπουργός Ναυτικών στις κυβερνήσεις του Επαμεινώνδα Δεληγιώργη. Το συγγραφικό του έργο, συνοψίζεται στιςεκδόσεις: “Οι βιβλίου και νου δεόμενοι καθηγηταί” , “Το μωρόν άλας”, “Σειρά μαθηματικών αριθμητικής” και “περί εξοικονομητικής τραπέζης φειδούς Ναυτικού Απομαχικού Ταμείου”. Απεβίωσε το 1881. Η προτομή του βρίσκεται στην πλατεία του χωριού Άγιοι Δέκα.

Θεοτόκης Ιωάννης Βαπτιστής

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1778. Πατέρας του ήταν ο Αναστάσιος Θεοτόκης, στρατιωτικός στο επάγγελμα. Ο Ιωάννης σε ηλικία επτά ετών ακολούθησε τον πατέρα του που μετατέθηκε στην Βενετία. Μετά από τέσσερα χρόνια, ο πατέρας του τοποθετήθηκε σαν πολιτικός και στρατιωτικός διοικητής του Βουθρωτού, ο δε Ιωάννης  έλαβε διδασκαλία  από Λατίνους κληρικούς. Η εκπαίδευσή του αυτή διήρκησε τέσσερα χρόνια, οπότε σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών, δηλαδή το 1792, κατετάγη στον Βενετσιάνικο στρατό σαν ανθυπολοχαγός στο επίλεκτο σώμα των Δαλματών, συμπληρώνοντας ταυτόχρονα και την εκπαίδευσή του. Παρέμεινε στις τάξεις του Βενετσιάνικου στρατού μέχρι την κατάλυση της Βενετικής Πολιτείας από τους Δημοκρατικούς Γάλλους το 1797. Πολλοί από τους αξιωματικούς που υπηρέτησαν στο Βενετσιάνικο στρατό, κατετάγησαν στον Γαλλικό Στρατό. Μεταξύ των αξιωματικών που ακολούθησαν τον Στρατηγό Gentili, Διοικητή στα Επτάνησα, ήταν και ο νεαρός Ιωάννης Βαπτιστής Θεοτόκης, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε από τον διάδοχο του Gentili στρατηγό Chabot σαν διερμηνέας του, λόγω της γλωσσομάθειάς του. Το 1799 όταν οι Γάλλοι εκδιώχθηκαν από τους Ρωσσοτούρκους, του προτάθηκε να ακολουθήσει τον Γαλλικό Στρατό, αλλά εκείνος δεν θέλησε να εγκαταλείψει την γενέτειρά του. Με την ίδρυση της Επτανήσου Πολιτείας, οργανώθηκε τακτικός στρατός στον οποίον κατετάγη με τον βαθμό του υπολοχαγού. Στην συνέχεια έγινε υπασπιστής του Ηγεμόνα του Νέου Κράτους, Σπυρίδωνα Γεωργίου Θεοτόκη και απεστάλη μαζί με τον Γενικό Γραμματέα της Επικράτειας Ιωάννη Καποδίστρια στην Κεφαλονιά, για  την ειρήνευση του νησιού από τοπικές ταραχές. Με ειδική αποστολή, στάλθηκε στην  Μάλτα και το Παλέρμο, όπου παρέμεινε περίπου ένα έτος. Εκεί γνωρίσθηκε με επιφανείς εμπόρους. Όταν τα Επτάνησα έπεσαν στα χέρια του Αυτοκράτορα Ναπολέοντα, θέλησε να φύγει για την Ιταλία, προκειμένου να αναπτύξει εμπορική δραστηριότητα, ένεκα της σχέσης του με τους προαναφερόμενους εμπόρους. Ο πατέρας του όμως δεν συμφώνησε και τον πάντρεψε με μία πλούσια και ευγενούς  γένους νέα του Οίκου Μάρμορα, την Αγγελική, με την οποία απέκτησε πέντε παιδιά, τον Σπυρίδωνα, τον Νικόλαο, τον Ερρίκο και δύο θυγατέρες. Ο Ιωάννης Βαπτιστής ήταν επίλεκτο μέλος της Τεκτονικής Στοάς, όπου αξιώθηκε με υπέρτατους βαθμούς. Ήταν από τα πρώτα μέλη της Φιλικής Εταιρείας και λόγω της ιδιότητάς ως Τέκτονας οι σχέσεις του στο εξωτερικό με τους κορυφαίους της ελληνικής Επανάστασης ήταν συναδελφικές. Με την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης, σαν μέλος της Φιλικής Εταιρείας, ήρθε στην Ελλάδα για να αγωνιστεί στο πλευρό των επαναστατημένων Ελλήνων, συμμετέχοντας σε πολλούς αγώνες. Μετά την απελευθέρωση συνέβαλλε ενεργά και  για την ανασυγκρότηση του Κράτους. Βρίσκονταν σε στενή επαφή και συνεργασία με τον Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος του ανέθεσε και διάφορες αποστολές. Καταχωρείται σε αυτή την έρευνα ως κερκυραίος πολιτικός. Το 1824 διορίστηκε Υπουργός Δικαιοσύνης, το 1831 Διοικητής των Βορείων Σποράδων, το 1833 Σύμβουλος του Ελεγκτικού  Συνεδρίου, το 1838 Διοικητής Τήνου, το 1843 Σύμβουλος της Επικράτειας και τέλος το 1845 διορίστηκε Γερουσιαστής, όπου παρέμεινε μέχρι την μεταπολίτευση του 1862. Απεβίωσε το 1865.

Θεοτόκης Ν. Μιχαήλ

Ο Μιχαήλ Θεοτόκης ήταν γόνος ιστορικής οικογένειας της Κέρκυρας και αδελφός του πρωθυπουργού Γεωργίου Θεοτόκη. Πολιτεύθηκε για πολλά χρόνια και εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής το 1916. Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1842. Ο Μιχαήλ Θεοτόκης, ανήκε σε επιφανή οικογένεια της Κέρκυρας, η οποία προερχόμενη από την Κωνσταντινούπολη εγκαταστάθηκε στο νησί πριν από την Άλωση. Η οικογένεια των Θεοτόκη ήταν εγγεγραμμένη στο Λίμπρο Ντ’ Όρο, τη Χρυσή Βίβλο των ευγενών. Πολλά μέλη της διακρίθηκαν στην Εκκλησία, στα γράμματα και την πολιτική. Υπηρέτησε ως δήμαρχος Κέρκυρας στο διάστημα 1887-1895 και επί δημαρχίας του υλοποιήθηκε προγενέστερη απόφαση για την κατεδάφιση της Porta Reale το 1863. Εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας τέσσερις φορές συνεχώς από το 1899 έως το Μάρτιο του 1910. Στη συνέχεια υπήρξε μέλος της Α΄ Αναθεωρητικής Βουλής, η οποία λειτούργησε από τις 8 Αυγούστου 1910 έως τις 12 Οκτωβρίου του ιδίου έτους. Επανεξελέγη επίσης βουλευτής Κέρκυρας, κατά το διάστημα 1915-1917. Πρόεδρος της Βουλής αναδείχθηκε στις 22 Ιανουαρίου 1916, με το παλαιό πάντα ημερολόγιο. Η θητεία του διήρκεσε έως τις 8 Ιουνίου του ιδίου έτους. Η εκλογή του έγινε, ενώ εκείνος απουσίαζε από την Αθήνα. Επί 293 ψηφισάντων βουλευτών, ο Μιχαήλ Θεοτόκης είχε λάβει 275 ψήφους. Η εκλογή του πάντως έγινε, με την παρουσία Βορειοηπειρωτών αντιπροσώπων, οι οποίοι έλαβαν μέρος και στην ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου, επευφημούμενοι. Όπως είναι γνωστό η Ελλάδα το 1912 είχε απελευθερώσει τη Βόρεια Ήπειρο, αλλά κατά τη Διάσκεψη της Φλωρεντίας στα τέλη του 1913, η περιοχή αυτή περιλήφθηκε στο νέο κράτος της Αλβανίας. Οι Βορειοηπειρώτες διαφώνησαν, είχαν κηρύξει την αυτονομία της περιοχής, υπό την ηγεσία του Χρηστάκη Ζωγράφου και εξέλεξαν αντιπροσώπους για την Ελληνική Βουλή. Πράγματι, ο Θεοτόκης ήρθε στην Αθήνα, ορκίσθηκε και ανέλαβε τα καθήκοντά του στις 2 Μαΐου 1916. Μέχρι τότε τον αντικαθιστούσε ο Α΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής Αντώνιος Κατζουράκης, βουλευτής Χανίων. Η απουσία του οφειλόταν βασικά στο θάνατο του αδελφού του Γεωργίου Θεοτόκη, πρώην πρωθυπουργού. Η Βουλή εκείνη είχε προέλθει από τις εκλογές της 6ης Δεκεμβρίου 1915 και έζησε τα ταραχώδη γεγονότα του Διχασμού, που οδήγησαν στην εκθρόνιση του Βασιλέως Κωνσταντίνου. Η Β΄ Σύνοδός της μάλιστα αναβλήθηκε για τις 30 Οκτωβρίου 1916, αλλά η Βουλή δεν συνήλθε ποτέ. Ο Μιχαήλ Θεοτόκης, πέθανε στην Κέρκυρα από εξανθηματικό τύφο στις 6 Αυγούστου του 1916, ενώ τυπικά διατηρούσε ακόμα τον τίτλο του Προέδρου της Βουλής. Προς τιμήν του μία οδός της Κέρκυρας, φέρει το όνομά του.

Θεοτόκης Νικόλαος

Γεννήθηκε στην Kέρκυρα το 1878. Ήταν Έλληνας πολιτικός, διπλωμάτης και βουλευτής Κέρκυρας. Καταγόταν από την αρχοντική κερκυραϊκή οικογένεια Θεοτόκη (κλάδος Νταβάτζιο-Πολιτικών). Ήταν πρωτότοκος γιος του πρωθυπουργού Γεωργίου Θεοτόκη και αδελφός του επίσης πρωθυπουργού Ιωάννη Θεοτόκη και της Ζαΐρας Θεοτόκη, μητέρας του πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη. Σπούδασε στην Αθήνα, στο Παρίσι και στο Βερολίνο, ενώ διετέλεσε πρέσβης της Ελλάδας στο Βερολίνο. Το 1920 εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας και χρημάτισε υπουργός Δικαιοσύνης και Στρατιωτικών. Καταδικάστηκε σε θάνατο στη δίκη των έξι και τουφεκίστηκε στο Γουδί στις 15 Νοεμβρίου του 1922. Το 2010, μετά από αίτηση του Μιχάλη Πρωτοπαπαδάκη από το 2008, εγγονού του πρώην πρωθυπουργού Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη, παύθηκε οριστικά από τον Άρειο Πάγο η δίωξη των έξι (ανάμεσά τους και του Νικόλαου Θεοτόκη) λόγω παραγραφής.

Θεοτόκης Σπυρίδων

Ή όπως έγινε γνωτός, Κόντες Σπυρέτος Θεοτόκης. Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1908 και ήταν γιος του πρωθυπουργού Ιωάννη Θεοτόκη. Καταγόταν από την παλιά αρχοντική οικογένεια Θετόκη και ήταν εγγονός του πρωθυπουργού Γεωργίου Θεοτόκη, ανιψιός του Νικολάου Θεοτόκη και πρώτος ξάδερφος του πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συμπλήρωσε τις σπουδές του στη Λωζάνη και στο Παρίσι. Κατά τη διάρκεια της κατοχής συμμετείχε σε αντιστασιακές οργανώσεις, αναγκάστηκε όμως να διαφύγει στην Μέση Ανατολή, όπου έλαβε μέρος ως αντιπρόσωπος του Λαϊκού Κόμματος στο συνέδριο του Λιβάνου. Σε ηλικία 26 ετών εξελέγη γαι πρώτη φορά βουλευτής Κέρκυρας το 1934. Επανεξελέγη το 1935, το 1936, το 1946 με το Λαϊκό κόμμα, το 1951 και το 1952 με τον Ελληνικό Συναγερμό, το 1956, το 1958, το 1961, το 1963 και το 1964 με την Ε.Ρ.Ε. της οποίας και διετέλεσε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος. Με το ξέσπασμα της  Χούντας των Συνταγματαρχών, συνελήφθη για να απελευθερωθεί αργότερα με αμνηστία οπότε και εγκατέλειψε την Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια της Χούντας αποτέλεσε έναν από τους βασικούς συνδετικούς κρίκους μεταξύ του Βασιλιά Κωνσταντίνου και του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Το 1974 εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας με την Νέα Δημοκρατία, αξίωμα από το οποίο παραιτήθηκε υπερασπιζόμενος τον βασιλικό θεσμό. Στη συνέχεια μαζί με τον Στέφανο Στεφανόπουλο ίδρυσε την Εθνική Παράταξη, η οποία στις εκλογές του 1977 συγκέντρωσε 7%, με αποτέλεσμα να εκλεγεί βουλευτής. Με την άνοδο στην αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας του ξαδέλφου του Γεωργίου Ράλλη, επέστρεψε στη Νέα Δημοκρατία και εντάχθηκε στην τρίτη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας, με το οποίο και εξελέγη για τελευταία φορά βουλευτής το 1981. Είχε διατελέσει υπουργός δημόσιας τάξης το 1946 στην κυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη, υπουργός Εξωτερικών την περίοδο 1955-1956 στην κυβέρνηση Καραμανλή, θέση από την οποία αναγκάστηκε να παραιτηθεί λόγω αντιδράσεων ως προς την πολιτική που ακολουθούσε στο Κυπριακό, υπουργός Γεωργίας το1957 στην κυβέρνηση Καραμανλή, θέση από την οποία παραιτήθηκε λόγω άρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή να χρηματοδοτήσει ένα σχέδιό του για το ελαιόλαδο, υπουργός Οικονομικών το 1961 στην Κυβέρνηση Καραμανλή καθώς και υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Κανελλόπουλου. Το 1952 διορίστηκε υπουργός Παιδείας στην κυβέρνηση Παπάγου, διορισμό όμως τον οποίο δεν αποδέχθηκε. Στις 09/12/1946 υπέβαλλε δήλωση προσχώρησης στην “Κοιν. Ομάδα Σπύρου Μαρκεζίνη”, ενώ στις 10/02/1947 υπέβαλλε δήλωση  προσχώρησης στο “Νέο Κόμμα”.  Απεβίωσε και κηδεύτηκε στην Κέρκυρα στις 10 Σεπτεμβρίου 1988.

Θεοτόκης Σπυρίδων Γεώργιος

Ο Σπυρίδων Γεώργιος Θεοτόκης ήταν Έλληνας πολιτικός και λόγιος. Γεννήθηκε στη Κέρκυρα το 1722 και ήταν γόνος της ιστορικής οικογένειας των Θεοτόκηδων. Κατά τη κατάληψη της Κέρκυρας από τον Γάλλο στρατηγό Ζαντιλύ εκλέχθηκε πρόεδρος της Κυβέρνησης. Όταν καταλύθηκε αυτή, ανέλαβε πρόεδρος της Κεντρικής Διοίκησης, θέση που διατήρησε μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου του 1799, όταν έφυγαν οι Γάλλοι από την Κέρκυρα. Στη συνέχεια αναδείχθηκε πρόεδρος της Επτανησιακής Γερουσίας όπου και επεδίωξε δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις. Ο Σπυρίδων Γεώργιος Θεοτόκης δημοσίευσε διάφορες πραγματείες και ποιήματα στην ιταλική και λατινική γλώσσα. Απεβίωσε το 1803.

Καββαδία Αννέτα

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966 και κατάγεται από το χωριό Χλωμός της Κέρκυρας. Πρώην πολιτική συντάκτρια στην ΕΡΤ και μετά το κλείσιμό της, πολιτική ρεπόρτερ στον τηλεοπτικό σταθμό STAR,  επιφορτισμένη με το ρεπορτάζ του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ με συνδικαλιστική δράση, έχει επίσης εργαστεί στα περιοδικά Αντί και Επίκαιρα, στον ραδιοφωνικό σταθμό Planet και στο Έθνος της Κυριακής. Εκλέχθηκε βουλευτής για πρώτη φορά στις 25 Ιανουαρίου 2015 στη Β’ Αθηνών με τον ΣΥΡΙΖΑ. Στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου 2015, επανεξελέγη Βουλευτής Β’ Αθηνών με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Καλοσγούρος Νικόλαος

Ο Νικόλαος Καλοσγούρος γεννήθηκε στην Κέρκυρα και ήταν δικηγόρος. Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1899 και συμμετείχε στην ΙΕ΄Περίοδο από 07 Φεβρουαρίου 1899 μέχρι 19 Σεπτεμβρίου 1902.

Καλούδης Δημήτριος του Σπυρίδωνος

Γεννήθηκε στον Αρίλλα της Κέρκυρας στις 27 Ιουλίου 1929. Οι γονείς του ήταν κτηματίες αγρότες με καταγωγή από την Κέρκυρα. Τελειώνοντας τη βασική και μέση παιδεία στην Κέρκυρα μετέβει στην Αθήνα όπου και εργαζόμενος σε διάφορες δουλειές λόγω των οικονομικών δυσχερειών της εποχής, κατάφερε και τελείωσε την Νομική σχολή Αθηνών και στη συνέχεια το οικονομικό τμήμα της ίδιας σχολής. Παντρεύτηκε το 1964 την Ειρήνη Κουτσούρη του Ιωάννου με την οποία απέκτησε δύο γιούς τον Σπύρο και τον Γιάννη Καλούδη. Διορίστηκε Δικηγόρος στον Σύλλογο Αθηνών και προήχθηκε σε Δικηγόρο Αρείου Πάγου το 1969. Μετά την μεταπολίτευση στην Ελλάδα, εκλέχθηκε Βουλευτής Κέρκυρας το 1974 με τη Νέα Δημοκρατία και το ίδιο συνέβη το 1977. Συμμετείχε στην Ε΄Περίοδο της Αναθεωρητικής Βουλής από 17/11/1974 μέχρι 09/06/1975, στην Α΄Περίοδο της Προεδρευομένης Δημοκρατίας, που συνεχίζεται. Στη Βουλή των Ελλήνων υπήρξε εισηγητής δεκάδων νομοσχεδίων αλλά και πρώτος σε αριθμό ομιλιών από τους Βουλευτές της Ν.Δ. τα πρώτα πέντε χρόνια της θητείας του. Το 1981 ήλθε δεύτερος σε σταυρούς προτίμησης και δεν προσέφυγε στο εκλογοδικείο για να ακυρώσει την εκλογή του πρώτου που εκλέχθηκε, λόγω κωλύματος εκλογιμότητας ως προϊσταμένου του του συντονιστικού Επιτελείου του υπουργείου Δημόσιας Τάξεως (θέση που επηρέαζε σε σταυρό προτίμησης τα σώματα ασφαλείας). Υπήρξε ένας εκ των λίγων πολιτικών που έφυγε φτωχότερος εξερχόμενος από την πολιτική ζωή του τόπου. Επέστρεψε στην Δικηγορία που με συνέπεια υπηρέτησε μέχρι και την συνταξιοδότησή του το 1997, μετά από 45 χρόνια ασφάλισης στο Ταμείο Νομικών. Τα τελευταία χρόνια ζούσε στον Αρίλλα της βορειοδυτικής Κέρκυρας, γράφοντας και δημοσιεύοντας άρθρα κατά βάση πολιτικού περιεχομένου σε διάφορες εφημερίδες, πνευματικά δραστήριος και στοχαζόμενος σε θέματα πολιτικής, φιλοσοφίας και πραγματικής ζωής. Απεβίωσε στις 8 Δεκεμβρίου 2016.

Καλούδης Σπυρίδων του Γερασίμου

Γεννήθηκε το 1936 στους Αργυράδες Κέρκυρας. Σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία της Αθήνας και στη Νομική Σχολή από την οποία αποφοίτησε δικηγόρος. Άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου επί 30 χρόνια στην Αθήνα, αναπτύσσοντας άριστες σχέσεις με τους συλλόγους των Επτανησίων. Συμμετείχε στους δημοκρατικούς αγώνες της εποχής με τα συνθήματα “15% για την Παιδεία” και “114”. Ήταν Γραμματέας στον τομέα συνδικαλισμού του ΠΑΣΟΚ και στην επιτροπή διαφώτισης. Κατήλθε στην πολιτική σκηνή και εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας με το ΠΑΣΟΚ το 1981 (Γ΄Περίοδος 18/10/1981), το 1985 (ΣΤ Αναθεωρητική Βουλή 2/6/1985), το 1989 (Ε΄Περίοδος 5/11/1989), το 1990 (Ζ’ Περίοδος 8/4/1990) και το 1993 (ΣΤ’ Περίοδος 10/10/1993). Υπηρέτησε ως υφυπουργός Οικονομικών από τον Φεβρουάριο του 1987 μέχρι τον Ιούνιο του 1988 και με την ιδιότητά του αυτή ήταν εισηγητής πολλών νομοσχεδίων, τριών εκ των οποίων αφορούσαν τον προϋπολογισμό. Κατόρθωσε να εντάξει στο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, την ανοικοδόμηση της Ιονίου Βουλής στην Κέρκυρα, η οποία είχε καταστραφεί από πυρκαγιά. Ανέκαθεν ήταν αγαπητός στον κερκυραϊκό λαό και η αγάπη του αυτή ήταν αμοιβαία, όπως δείχνουν και οι επί σειράν ετών επιτυχίες στην πολιτική του σταδιοδρομία.

Έχει δημοσιεύσει άρθρα και μελέτες πολιτικού, οικονομικού και ιστορικού περιεχομένου, όπως “Ελληνοαλβανικές σχέσεις: Ιστορία και Προοπτικές”, “Η καταστροφή της Κέρκυρας από τους Γερμανούς το 1943”, “Η Ένωση της Επτανήσου, σταθμός της εθνικής ολοκλήρωσης”, “το επτανησιακό σύνταγμα του Μαίντλαντ το 1815”, “Η θέση της Ελλάδας και οι διεθνείς σχέσεις στον πόλεμο 1940-1941”, “1946-1996: Πενήντα χρόνια εκλογές στην Ελλάδα”.

Κάντας Γεώργιος του Ιωάννου

Ο Κάντας Γεώργιος του Ιωάννου, γεννήθηκε στα Μελίκια Λευκίμμης στην Κέρκυρα το 1902. Ήταν γιατρός και υπηρέτησε ως αξιωματικός του Π.Δ. Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1952 και το 1956 με τον Ελληνικό Συναγερμό. Συμμετείχε στην Ε’ Περίοδο από 16/11/1956 μέχρι 02/04/1961.

Καποδίστριας Αντώνιος

Ο Αντώνιος Καποδίστριας του Γεωργίου, γεννήθηκε στην Κέρκυρα και καταγόταν από παλιά  επώνυμη οικογένεια της Κέρκυρας. Παππούς του ήταν ο Αντώνιος Μαρία Καποδίστριας και θείος του Ιωάννου Καποδίστρια. Σπούδασε νομικά στην Ιόνιο Ακαδημία και ασχολήθηκε με τα κοινά. Υπήρξε Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου στον Δήμο Κερκυραίων επί δημαρχίας Ιωάννου Μάνεση, από 16 Απριλίου 1866 μέχρι 15 Απριλίου 1870, Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου στον Δήμο Κερκυραίων επί δημαρχίας Μ. Κυριάκη από 16 Απριλίου 1870 μέχρι 15 Απριλίου 1874, Πάρεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου στον Δήμο Κερκυραίων επί δημαρχίας Ιωάννου Θεοτόκη από 7 Μαΐου 1879 μέχρι 30 Σεπτεμβρίου 1883. Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1887 και συμμετείχε στην ΙΑ΄Περίοδο από 04 Ιανουαρίου 1887 μέχρι 17 Αυγούστου 1890 και στην ΙΒ΄Περίοδο, από 14 Οκτωβρίου 1890 μέχρι 12 Μαρτίου 1892. Ήταν επίσης πληρεξούσιος της Κέρκυρας στην Β' Εθνοσυνέλευση του 1862. Ήταν παντρεμένος με την Μαρία Θηρεσία Αρλιώτη και είχαν αποκτήσει πέντε παιδιά. Δισέγγονή του ήταν η Μαρία Δεσύλλα - Καποδίστρια, Δήμαρχος Κέρκυρας το 1956, που ήταν και η πρώτη εκλεγμένη Ελληνίδα Δήμαρχος.

Καποδίστριας Αυγουστίνος

Ο Κόμης Αυγουστίνος Καποδίστριας (1778-1857), ήταν ο μικρότερος αδερφός του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια. Γεννήθηκε το 1778 στην Κέρκυρα και πέθανε το 1857 στην Αγία Πετρούπολη. Το πλήρες όνομά το είναι Αυγουστίνος Αντώνιος Μαρία Καποδίστριας. Η Ε’ Εθνοσυνέλευση που έγινε στο Ναύπλιο στις 7 Δεκεμβρίου 1931 με Πρόεδρο τον Δημήτριο Τσαμαδό, του εμπιστέυθηκε τον τίτλο του Προέδρου της Ελληνικής Κυβέρνησης, για την νομοτελειακή εξουσία του κράτους. Ήταν συγκυβερνήτης της Ελληνικής Πολιτείας, ως Πρόεδρος της Ελληνικής Κυβέρνησης, για το διάστημα από 8 Δεκεμβρίου 1831, μέχρι τις 23 Μαρτίου 1832, μαζί με τους Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και Ιωάννη Κωλέττη. Τον διαδέχθηκε ο Σπυρίδων Τρικούπης. Απεβίωσε το 1857.

​

Καποδίστριας Γεώργιος

Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1895 και συμμετείχε στην ΙΔ΄Περίοδο από 16 Απριλίου 1895 μέχρι 9 Δεκεμβρίου 1898.  μέχρι 17 Αυγούστου 1890.

Καποδίστριας Σ.

Είναι εγγεγραμμένος με αριθμό 628 στο μητρώο βουλευτών της Βουλής των Ελλήνων και δραστηριοποιήθηκε βουλευτής Κέρκυρας την περίοδο από 1910-1935.

Καρύδης Νικόλαος

Ο Καρύδης Νικόλαος του Ιωάννου και της Αικατερίνης, γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 20 Ιουλίου 1848. Εξελέγη για πρώτη φορά Βουλευτής Κέρκυρας στις εκλογές του 1865. Συμμετείχε στην Α΄Περίοδο από 14 Μαΐου 1865 μέχρι 26 Ιανουαρίου 1868, στην Β’ Περίοδο από 21 Μαρτίου1868 μέχρι 17 Μαρτίου 1869, στην Γ’ Περίοδο από 16 Μαΐου 1869 μέχρι 28 Δεκεμβρίου 1871, στην Η’ Περίοδο από 23 Σεπτεμβρίου 1879 μέχρι 22 Οκτωβρίου1881, στην Θ’ Περίοδο από 20 Δεκεμβρίου 1881 μέχρι 11 Φεβρουαρίου 1885 και στην ΙΓ’ Περίοδο από 03 Μαΐου 1892 μέχρι 20 Φεβρουαρίου 1895.

Κασσίμης Π. Θεόδωρος

Ο Θεόδωρος Π. Κασσίμης γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Ο πατέρας του κατάγεται από τη Μάνη, ενώ η μητέρα του από τα Σφακιά Χανίων. Είναι παντρεμένος με τη Ρωξάνη Βασιλειάδου και έχει τρία παιδιά, την Αλεξάνδρα, τον Kωνσταντίνο και την Κατερίνα. Σπούδασε Οικονομικά και Δημοσιογραφία στην Αθήνα. Επαγγελματίας δημοσιογράφος και μέλος της ΕΣΗΕΑ, υπήρξε επί σειρά ετών εκλεγμένο μέλος του μεικτού Συμβουλίου της Ενώσεως. Εργάσθηκε σε ημερήσιες εφημερίδες και περιοδικά (Καθημερινή, Εξπρές, Βραδυνή, ΕΝΑ κ.λπ.), καθώς επίσης στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση της ΕΡΤ. Υπήρξε εκδότης του περιοδικού “Τρόφιμα και Ποτά” και πρωτοστάτησε στη δημιουργία του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών Τροφίμων (ΣΕΒΤ). Υπήρξε πρόσκοπος με το βαθμό του υπαρχηγού και είναι μέλος της Ένωσης Kοινοβουλευτικών Προσκόπων και εκπροσωπεί το Κοινοβούλιο στις συνελέυσεις της Διεθνούς Ένωσης. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος  της  ΑΕΚ (Ένωση 1924), ιδρυτικό μέλος του συλλόγου “Φίλοι του Άλσους Συγγρού”, ιδρυτικό μέλος και μέλος του Δ.Σ των “Φίλων του μικρού ήρωα”, ιδρυτικό μέλος του “Κέντρου Επιστημονικής Προστασίας και Ενημέρωσης των Καταναλωτών”.

Στην πολιτική ασχολήθηκε με την είσοδό του στην ΟΝΝΕΔ, όπου κατά την τριετία 1975-1978 ήταν υπεύθυνος έκδοσης της νεολαιίστικης εφημερίδας “Δημοκρατική Πρωτοπορία”. Από το 1984 μέχρι το 1989 είναι εκπρόσωπος τύπου της Νέας Δημοκρατίας και ορίστηκε με απόφαση του Προέδρου της ΝΔ Κώστα Καραμανλή, μέλος της Επιτροπής  Εκλογικού Αγώνα το 2004.

Εξελέγη βουλευτής στη Β’ Αθηνών για πρώτη φορά το 1989. Από το 1995 εκλέγεται μέλος της  Κ.Ε. της Ν.Δ. Διετέλεσε υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας, αρμόδιος για θέματα τουρισμού και Εξωτερικού Εμπορίου, από τον Δεκέμβριο του 1992 μέχρι τον Σεπτέμβριο του1993. Το 1989 γίνεται μέλος της Διαρκούς επτροπής Οικονομικών Υποθέσεων του Κοινοβουλίου. Τον Ιούνιο του 1995 μετέχει ως τακτικό μέλος στην Κοινοβουλευτική  Συνέλευση του Οργανισμού οικονομικής συνεργασίας του Ευξείνου Πόντου. Τον Σεπτέμβριο του 1995 εξελέγη –μεταξύ των βουλευτών 11 χωρών-  αντιπρόεδρος της οικονομικής επιτροπής και από το 1997 εκλέγεται πρόεδρος του ΟΣΕΠ επί τρεις συνεχείς διετίες. Με την ιδιότητά του αυτή εκπροσωπεί τις 11 χώρες του Οργανισμού στο Συμβούλιο της Ευρώπης, την ευρωπαϊκή Ένωση και λοιπούς διεθνείς οργανισμούς. Μέλος της Διαρκούς  Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων και Πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων. Εχοντας εκλεγεί επί 8 συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις στη Β΄ Αθηνών από το 1989 μέχρι και το 2009 και έχοντας ουσιαστικά βιώσει σημαντικές στιγμές της σύγχρονης ελληνικής κοινοβουλευτικής ιστορίας, αποφάσισε να κάνει στροφή προς κάτι που πολλοί συνάδελφοί του θα φοβούνταν ακόμα και να το σκεφτούν. Από τα βουλευτικά έδρανα, μεταφέρθηκε στη Νεστάνη Αρκαδίας και από υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας και Εξωτερικών, έγινε σαλιγκαροτρόφος. Ο Θεόδωρος Κασσίμης, έχοντας εγκαταλείψει την ενεργό πολιτική ζωή της χώρας, έχει συστήσει μία σύγχρονη μονάδα εκτροφής, αναπαραγωγής και εμπορίας σαλιγκαριών, τα οποία εξάγονται ως γκουρμέ προϊόντα σε όλο τον κόσμο. Με αρκετή προσωπική εργασία μάλιστα, έχει αποδείξει ότι δεν θέλει και πολύ ένα μέχρι πρότινος έμπειρο κυβερνητικό και κοινοβουλευτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, να αλλάξει ρότα και να ασχοληθεί με τον πρωτογενή τομέα παραγωγής

Κεφαλληνός Ανδρέας

Ο Κεφαλληνός Ανδρέας του Νικολάου, γεννήθηκε το 1856 στις Νυμφές της Κέρκυρας. Σπούδασε ινδική φιλοσοφία και φιλολογία στη Φλωρεντία και στο Μόναχο και ειδικεύτηκε στην ινδική φιλολογία και τα σανσκριτικά. Ενόσω ακόμα σπούδαζε ασχολήθηκε με τη μετάφραση και το 1880 τύπωσε στην Ιταλία αποσπάσματα από τα Οσσιανικά ποιήματα του Μακφέρσον. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1886 διορίστηκε καθηγητής στο πρακτικό Λύκειο της Αθήνας και αμέσως μετά εκλέχθηκε Υφηγητής ινδικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Η απουσία ενδιαφέροντος εκ μέρους των φοιτητών τον ανάγκασε να επιστρέψει στην Κέρκυρα το 1889 για να διδάξει στην Μέση Εκπαίδευση. Φίλος του Λορέντζου Μαβίλη, του Ντίνου Θεοτόκη και του Νικοκάβουρα, υπήρξε από τους πρωτεργάτες του δημοτικισμού έχοντας πρότυπο τον Ιάκωβο Πολυλά. Ασχολήθηκε με την λογοτεχνία, την ποίηση και την μετάφραση από τα ιταλικά και τα σανσκριτικά, ενώ το 1910 και 1912 εκλέχθηκε βουλευτής Κέρκυρας. Ο απροσδόκητος θάνατος του γιού του το 1916 ανάγκασε τον λόγιο κερκυραίο με την αγέρωχη κορμοστασιά να αποσυρθεί από το προσκήνιο της πνευματικής ζωής της Κέρκυρας. Το 1910 ήταν Γυμνασιάρχης στην Κέρκυρα. Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1910 και συμμετείχε στην Β’ Αναθεωρητική Βουλή από 28 Νοεμβρίου 1910 μέχρι 20 Δεκεμβρίου 1911 και στην ΙΘ΄Περίοδο από 11 Μαρτίου 1912 μέχρι 18 Απριλίου 1915. Όμως η εκλογή του ακυρώθηκε επειδή ήταν δημόσιος υπάλληλος. Στις εκλογές της 11ης Μαρτίου 1912 εισχώρησε σε μία ομάδα μαζί με τους Λίνο Κογεβίνα, Βασίλη Πουλιάση και τον Λευκαδίτη Πέτρο Φίλλιππα Πανάγο και συνεργάστηκαν με τον Κωνσταντίνο Ζαβιτζιάνο, σε μία προσπάθεια ανανέωσης του φιλελεύθερου πολιτικού δυναμικού της Κέρκυρας, αντιπαραθέτοντας φιλοαγροτική πολιτική, έναντι του κόμματος των Θεοτόκηδων. Μετάφρασε ξένους ποιητές ιδίως από τα ινδικά. Εξέδωσε επίσης τη διατριβή “Αι Ελληνίδες εταίραι εν τω ινδικώ δράματι”. Απεβίωσε το 1943.

Κογεβίνας Λίνος (Σπυρίδων Ναπολέων)

Γεννήθηκε στους Αγίους Θεοδώρους Κέρκυρας το 1886 και το επάγγελμά του ήταν πολιτικός μηχανικός. Ήταν γόνος μιας από τις πλέον αριστοκρατικές οικογένειες της Κέρκυρας, και το σπίτι του, βρίσκεται ακόμη και σήμερα (2015) ερειπωμένο αλά εντυπωσιακό. Σε ηλικία 21 ετών υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία στο Παλαιό Φρούριο Κέρκυρας.

Είχε πλούσια καριέρα στο ελληνικό κοινοβούλιο. Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Κέρκυρας το 1911 με κόμμα των Φιλελευθέρων του Ελ. Βενιζέλου, ενώ επανεξελέγη το 1912, το 1915, το 1928, το 1932 οπότε και τοποθετήθηκε υφυπουργός Συγκοινωνιών και το 1936. Μετά τη δικτατορία του Μεταξά, διέκοψε την πολιτική του καριέρα, για να επανέλθει και να αποσυρθεί εντελώς μετά τις εκλογές του 1952, όπου εκλέχτηκε για τελευταία φορά βουλευτής Κέρκυρας. Αξίζει να σημειώσουμε ότι όταν άρχισε την πολιτική του καριέρα ήταν πλούσιος και από ότι λέγεται από τους πλουσιότερους Κερκυραίους, για να καταλήξει στο τέλος ένας φτωχός αλλά καταξιωμένος έντιμος άνθρωπος. Μετά την πoλιτική και μέχρι το 1958, οπότε πέθανε, άσκησε το επάγγελμα του πολιτικού μηχανικού. Προς τιμήν του Λίνου Κογεβίνα, μία οδός της Κέρκυρας πήρε το όνομά του.

Απεβίωσε το 1958.

Κοκκινώρης Κωνσταντίνος

Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας (επαρχία Μέσης) το 1869 και συμμετείχε στην Γ΄Περίοδο από 16 Μαΐου 1869 μέχρι 28 Δεκεμβρίου 1871.

Κόλλας Δημήτριος

Ο Κόλλας Δημήτριος του Δανιήλ και της Ξάνθως Αλμπανά, γεννήθηκε στην Κέρκυρα τον Φεβρουάριο του 1859. Διετέλεσε Δήμαρχος Κέρκυρας για τρεις διαδοχικές τετραετίες, από το 1903 μέχρι 1911. Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας στις 26 Αυγούστου 1915 και συμμετείχε στην Κ’ Περίοδο (από 31 Μαΐου 1915 μέχρι 29 Οκτωβρίου 1915 και από 12 Ιουλίου 1917 μέχρι 10 Σεπτεμβρίου 1920), στην ΚΑ΄Περίοδο από 6 Δεκεμβρίου 1915 μέχρι 30 Ιουνίου 1917 και στην Γ΄Εθνοσυνέλευση από 1 Νοεμβρίου 1920 μέχρι 21 Σεπτεμβρίου 1922. Απεβίωσε το 1945. Προς τιμήν του, η οδός της Κέρκυρας που περνάει έξω από το Δημαρχείο, φέρει το όνομά του.

Κοντομάρης Ευτύχιος του Σπυρίδωνος

Γεννήθηκε στη Λευκίμμη Κέρκυρας στις 7.8.1947. Είναι παντρεμένος με την Αλεξάνδρα Κουλούρη και έχει δύο γιους. Εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας με το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 1996 και του 2000. Ήταν πρόεδρος στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Αποτίμησης Τεχνολογίας, της Βουλής. Μετείχε στη Διαρκή Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης, Δικαιοσύνης. Κατά το διάστημα 1996-2000 υπήρξε μέλος της Διαρκούς Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων και της Επιτροπής Ορθοδοξίας. Μετά την απόλυσή του από το Στρατό το 1974, σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και ασκεί το επάγγελμα του πολιτικού μηχανικού. Είναι μέλος του Συλλόγου πολιτικών μηχανικών Ελλάδας. Συμμετείχε σε πολλές ομάδες εργασίας τόσο του ανωτέρω Συλλόγου, όσο και του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας. Το 1974 οργανώθηκε στο ΠΑΣΟΚ. Εξελέγη Α΄ γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ (1979-1981). Το 1982 διορίζεται Νομάρχης Εύβοιας και στην περίοδο της Οικουμενικής Κυβέρνησης, τοποθετείται Νομάρχης Αθήνας. Ως Νομάρχης Θεσσαλονίκης διεκπεραίωσε τις πρώτες εκλογές για τη νομαρχιακή αυτοδιοίκηση. Στην περίοδο 1990-1994 υπήρξε επιστημονικός συνεργάτης στην Τοπική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων Αττικής και επιστημονικός σύμβουλος της Εθνικής Κτηματικής Τράπεζας. Στην τετραετία 1996-2000 ήταν εισηγητής του Κ.Τ.Ε. ΠΑΣΟΚ για θέματα Δημόσιας Διοίκησης και Μορφωτικών υποθέσεων. Μιλάει Αγγλικά.

Κοντομάρης Σπυρίδων του Αναστασίου

Ο Σπυρίδων Αναστασίου Κοντομάρης, γενννήθηκε στην Κέρκυρα το 1916. Ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός. Σπούδασε Νομικά και άσκησε το δικηγορικό επάγγελμα. Ανέπτυξε επίσης συνδικαλιστική δράση. Εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας στις εκλογές του 1963 και του 1964 με την Ένωση Κέντρου. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έμενε στην Αθήνα. Στις 16 Νοεμβρίου 1973, ενώ βρισκόταν στη διασταύρωση των οδών Γεωργίου Σταύρου & Σταδίου στην Ομόνοια, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία εναντίον των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Έγινε έτσι ο πρώτος επιβεβαιωμένος νεκρός του Πολυτεχνείου. Απεβίωσε στις 16 Νοεμβρίου 1973. Σήμερα το όνομά του φέρει μία οδός στην Κέρκυρα.

Κουλούρης Κίμων

Ο Κίμων Κουλούρης γεννήθηκε την 1η Νοεμβρίου 1940 στην Λευκίμμη της Κέρκυρας. Από τα μαθητικά του χρόνια είχε ενδιαφέρον και ανησυχία για τα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα στον τόπο μας. Η αφορμή για τη συμμετοχή του στις μαθητικές κινητοποιήσεις των ημερών, ήταν το Κυπριακό. Εντάχθηκε στο μαθητικό κίνημα θεωρώντας πως οι συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου για την Κύπρο δεν θα έδιναν προοπτική λύσης του μεγάλου εθνικού ζητήματος αλλά θα περιέπλεκαν ακόμα περισσότερο το Κυπριακό. Από τότε επέδειξε τα πρώτα πολιτικά σκιρτήματα που ήταν η αρχή των ανησυχιών του για την πολιτική και τους πολιτικούς αγώνες. Εισήχθη στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών όπου, παράλληλα με τις σπουδές του, ανέπτυξε έντονη συνδικαλιστική και πολιτική δράση. Πρωταγωνίστησε στην ανάπτυξη του φοιτητικού κινήματος της δεκαετίας του '60, εκλεγόμενος συνεχώς μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Σχολής του. Ήταν μέλος όλων των τότε Πανσπουδαστικών Συνεδρίων και έλαβε ενεργά μέρος στους αγώνες του 114. Τη συνδικαλιστική και πολιτική του αυτή δράση πλήρωσε με αποβολή ενός χρόνου από το Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα όπου φοιτούσε. Εντάχθηκε στην οργάνωση νέων της Ένωσης Κέντρου (ΟΝΕΚ) και αργότερα έγινε στέλεχος της ΕΔΗΝ της νεολαίας της Ένωσης Κέντρου υπό την ηγεσία του Γεωργίου Παπανδρέου. Εκείνη την περίοδο, γνώρισε τον Ανδρέα Παπανδρέου, εκτιμήθηκε, αγαπήθηκε από εκείνον και συνδέθηκε μαζί του με στενή σχέση η οποία διατηρήθηκε ανέφελα μέχρι το θάνατο του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. Είχε έντονη αντιδικτατορική δράση, στην οποία αναδείχθηκε ως ένα από τα ηγετικά στελέχη του Πανελλήνιου Απελευθερωτικού Κινήματος (ΠΑΚ). Το 1985 εκλέγεται για πρώτη φορά Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στη Β' Περιφέρεια Αθηνών και από τότε επανεκλέγεται στις εκλογές του Ιουνίου 1989, του Νοεμβρίου 1989, του Απριλίου 1990 με θητεία υφυουργού Εσωτερικών, του Οκτωβρίου 1993, του Σεπτεμβρίου 1996 και του Απριλίου 2000. Αναλαμβάνει υφυπουργός Εσωτερικών το 1988-1989 και τοποθετείται ξανά στην ίδια θέση τον Ιούλιο 1994 έως το Σεπτέμβριο 1995. Στη δεύτερη αυτή θητεία του ως υφυπουργός Εσωτερικών, αρμόδιος, μεταξύ άλλων, για τις Ιθαγένειες, ακύρωσε με γενναίες αποφάσεις το καθεστώς ατολμίας που υπήρχε μέχρι τότε στην ελληνική πολιτεία στην χορήγηση της ελληνικής ιθαγένειας. Ιστορική ήταν η απόφαση να χορηγήσει την ελληνική ιθαγένεια σε εκατοντάδες Έλληνες από την Κωνσταντινούπολη που μέχρι τότε την είχαν επί δεκαετίες στερηθεί, υποκείμενοι σ' ένα καθεστώς ιδιότυπης ομηρίας. Το Σεπτέμβριο του 1995 τοποθετήθηκε Αναπληρωτής Υπουργός Μεταφορών μέχρι τον Ιανουάριο του 1996. Είναι ένα από τα επτά τακτικά μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης και της Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης που εκπροσωπούν το εθνικό μας Κοινοβούλιο στους κορυφαίους αυτούς οργανισμούς της Ευρώπης. Μέλος πολλών Επιτροπών του Συμβουλίου της Ευρώπης και Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Προϋπολογισμού του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Είναι παντρεμένος με τη Ρούλα Καπετανάκη και έχουν τρεις κόρες και ένα γιο.

Κουρής Σωκράτης του Δημητρίου

Γεννήθηκε στη Λευκίμμη της Νότιας Κέρκυρας, αλλά διέμενε στην πόλη της Κέρκυρας. Ήταν γιος μεγαλοαστού εμπόρου της πόλης της Κέρκυρας και από την πλευρά της μητέρας του καταγόταν από τους ευπατρίδες Λαβράνου. Ο Σωκράτης Κουρής σπούδασε νομικά και ασχολήθηκε με τη μαχόμενη δικηγορία. Εκλέχτηκε εισαγγελέας Ζακύνθου και από τη θέση αυτή παρείχε κάλυψη και βοήθεια σε πολλούς Επτανήσιους. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Πίζας. Έκανε καριέρα στο δικαστικό Σώμα, το οποίο με συνέπεια υπηρέτησε σε ανώτατες θέσεις στα Επτάνησα.

Ως δικαστικός υπηρέτησε ως

-εισαγγελέας Λευκάδος, φ. 477. 3/15.2.1840,

-εισαγγελέας Λευκάδος, φ. 619. 29/5.11.1842,

-εισαγγελέας Ζακύνθου, φ. 656. 10/22.7.1843,

-εισαγγελέας Ζακύνθου, φ. 47. 11/23.11.1844.

Ιδρυτικό μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Κέρκυρας και μέλος της συντακτικής επιτροπής  (Ίδρυση Δ.Σ.Κ. 1/125/1863, σελίδα 10)

Ως πολιτικός είχε επανειλημένα εκλεγεί Βουλευτής Κέρκυρας στην προ της Ένωσης περίοδο, όπως, με ακρίβεια δίνει πληροφορίες η επίσημη εφημερίδα Gazzetta.

-Βουλευτής Κέρκυρας, με 1099 ψήφους στο 9ο Κοινοβούλιο φ. 63. 04/16.3.1850,

-Βουλευτής Κέρκυρας με 1242 ψήφους στο 10ο  Κοινοβούλιο φ. 6. 26.1.1852,

-Βουλευτής Κερκύρας φ. 277. 19/31.1.1857,

-Βουλευτής Κέρκυρας  στο 12ο Κοινοβούλιο φ. 562. 20/1.2.1862,

-Βουλευτής Κέρκυρας με 1895 ψήφους στο 13ο Κοινοβούλιο φ. 652. 31/12.9.1863.

Στη Βουλή των Ελλήνων, εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1865 και συμμετείχε ατην Α΄Περίοδο από 14 Μαΐου 1865 μέχρι τις 26 Ιανουαρίου 1868. Απεβίωσε το 1869.

Κουρκουμέλης Δημήτριος

Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1910 και συμμετείχε στην Β’ Περίοδο της Βουλής από 28 Νοεμβρίου 1910 μέχρι 20 Δεκεμβρίου 1911 και στην ΙΘ΄Περίοδο από 11 Μαρτίου 1912 μέχρι 18 Απριλίου 1915. Τιμήθηκε με τον μεγαλόσταυρο των Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου. Απεβίωσε το 1956.

Κρητικός Ανδρέας

Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1910 στη Β’ Αναθεωρητική Βουλή από 28 Νοεμβρίου 1910 μέχρι 20 Δεκεμβρίου 1911.

Κυρίτσης Κυριάκος

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Ήταν δικηγόρος και πολιτικός με καταγωγή από τη Βόρειο Ήπειρο. Υποστήριξε οικονομικά την τοπική ελληνική εξέγερση του 1878 εναντίον της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Εξαιτίας αυτής της συμμετοχής του τα υπάρχοντά του στο Βουρθωτό και στους Αγίους Σαράντα, κατασχέθηκαν.  Υπήρξε Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου στον Δήμο Κερκυραίων επί δημαρχίας Άγγελου Ψωρούλα, από 01 Δεκεμβρίου 1895 μέχρι 30 Νοεμβρίου 1899. Όταν η Βόρειος Ήπειρος τέθηκε υπό ελληνική κατοχή (Οκτώβριος 1914-Σεπτέμβριος 1916), εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1915 και συμμετείχε στην ΚΑ’ Περίοδο από 6 Δεκεμβρίου 1915 μέχρι 30 Ιουνίου 1917.

Κωνσταντάς Πολυχρόνης του Βικεντίου

Γεννήθηκε στους Αγραφούς Κέρκυρας και σπούδασε φιλολογία στην Ιόνιο Ακαδημία. Τελικά τον κέρδισε η πολιτική, καθώς είχε αποκτήσει σημαντική επιρροή στους αγρότες της επαρχίας Όρους της Κέρκυρας, τους οποίους υπηρέτησε με πίστη μέσα και εξω από τη Βουλή. Εμβληματική φυσιογνωμία για τα ααγροτικά ζητήματα του τόπου στα τέλη του 19ου αιώνα, υποστήριξε με άρθρα του και στη Βουλή τα συμφέροντα του αγροτικού πληθυσμού και την επίλυση του αγροτικού ζητήματος, που από πολλά χρόναι απασχολούσε την Κέρκυρα. Επεδίωκε την απαλλοτρίωση των τιμαριωτικών κτημάτων, την παραχώρησή τους στους καλλιεργητές τους και την απαλλαγή των αγροτών από ατ αγροτικά βάρη. Με δικές του ενέργειες καταργήθηκε η προσωποκράτηση χρεωστών αγροληπτών. Πολέμησε μέχρι τον θάνατό του τους εκπροσώπους της φεουδαρχίας, επιδιώκοντας συγχρόνως τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των κατοίκων της υπαίθρου και τα δίκαιά τους. Αλλά η λύση του  πολύπλοκου αυτού ζητήματος, διακανονίστηκε αργότερα, με βάση όμως τις αρχές που αυτός έιχε θέσει. Το 1862 ήταν υποψήφιος βουλευτής για το 12ο κοινοβούλιο της Ιονίου Βουλής (Gazzetta φ 562.20/1.2.1862). Εξελέγη επανειλλημένα Βουλευτής Κέρκυρας ( επαρχία ‘Ορους) και συμμετείχε στις Α, ΙΑ, ΙΒ, Β, Γ, Ε, Ζ, Η, Θ και Ι Περιόδους). Στην Θ’ Περίοδο συμμετείχε από 20/12/1881 μέχρι 11/02/1885 και από 23/02/1884 αντί του Θεοδώρου Ρωμαίου. Υπηρέτησε υπουργός Γεωργίας.  Ήταν πληρεξούσιος στην Β΄Εθνοσυνέλευση του 1862. Δημιούργησε δικό του κόμμα με φιλοαγροτικό πνεύμα και στην πολιτική του δράση το 1864 - αμέσως μετά την Ένωση- είχε ισχυρές συμμαχίες με εξέχοντα μέλη της κερκυραϊκης κοινωνίας. Στο πρώτο ψηφοδέλτιό του (1864),αναφέρονται (αλφαβητικά) οι:  Γιαννούσης Ευστάθιος (Επίσκεψη), Γουλιαρμής Ιωάννης (Καλαφατιώνες),  Ζερβός Θεόδωρος (Άγιοι Θεόδωροι), Ζωχιός Γεράσιμος (Άγιοι Δέκα),  Καποδίστριας Αντώνιος, Καρύδης Ανδρέας (Κουσπάδες), Κόντης Δημήτριος (Μαντούκι),  Κόντης Κωνσταντίνος (Μαντούκι), Κοντός Αντώνιος (Μαντούκι),  Κοντός Αρσένιος (Γαστούρι), Κουβαράς Σπυρίδων  (Περουλάδες), Κωνσταντάς Πολυχρόνης (Αγραφοί), Λούβρος Νικόλαος (Σκριπερό), Μεταλληνός Βασίλειος (Κορακιάνα),  Νικοκάβουρας Αντώνιος (Σφακερά), Παγιατάκης Δημήτριος (Πάγοι), Παγκράτης Νικόλαος (Καστελλάνοι Μέσης), Πανδής Παύλος (Μελίκια),  Ποφάντης Χριστόδουλος (Μαντούκι),  Προβατάς Δημήτριος (Αγραφοί),  Ράλλης Αρσένιος (Γαρούνα),   Χειμαριός Σπυρίδων (Ποταμός) και Χονδρογιάννης Γεώργιος (Σωκράκι). Η συγγραφέας κα. Όλγα Παχή, έχει συνθέσει μια βιογραφία και πολιτική ιστορία του βουλευτή Κερκύρας Πολυχρόνη Κωνσταντά, μιας εμβληματικής φυσιογνωμίας του αγροτικού κόμματος τα τέλη του 19ου  αιώνα, στην Κέρκυρα. Παρά το γεγονός ότι το όνομά του είναι συνδεδεμένο με τη μεταρρύθμιση της αγροτικής και γαιοκτηματικής πολιτικής στα Επτάνησα, οι μαρτυρίες για τη ζωή του είναι ελάχιστες. Απεβίωσε το 1899.

Λάσκαρης Σπυρίδων

Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας (επαρχία Όρους) το 1885 και συμμετείχε στην Ι’ Περίοδο από 7 Απριλίου 1885 μέρι 6 Νοεμβρίου 1886, στην ΙΓ’ Περίοδο από 3 Μαΐου 1892 μέχρι 20 Φεβρουαρίου 1895 και στην Β’ Αναθεωρητική Βουλή από 28 Νοεμβρίου 1910 μέχρι 20 Δεκεμβρίου 1911. Ήταν πληρεξούσιος στην Β΄Εθνοσυνέλευση του 1862.

Λοράνδος Δημ.

Εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας το 1872 και συμμετείχε στην Δ’ Περίοδο από 26 Φεβρουαρίου 1872 μέχρι 29 Νοεμβρίου 1892 και στην Ε’ Περίοδο από 27 Ιανουαρίου 1873 μέχρι 26 Απριλίου 1874.

Λούβρος Νικόλαος

Γεννήθηκε στο χωριό Σκριπερό της Κέρκυρας. Ασχολήθηκε με την πολιτική και συνεργάσθηκε το 1864 με το κόμμα του Πολυχρονίου Κωνσταντά, το οποίο διέπετο από φιλοαγρoτικές αρχές. Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας (επαρχία Όρους) το 1865 και συμμετείχε στην Α’ Περίοδο από από 14/05/1865 μέχρι 26/01/1868, στην Β’ Περίοδο από 21/03/1868 μέχρι 17/03/1869 και στην Γ’ Περίοδο από 16/05/1869 μέχρι 28/12/1871. Ήταν ακόμη πληρεξούσιος στην Β΄Εθνοσυνέλευση του 1862.

Μαβίλης Λορέντζος

Γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1860, όπου ο ισπανικής καταγωγής πατέρας του, Παύλος Μαβίλης, υπηρετούσε ως δικαστικός. Η μητέρα του, Ιωάννα Σούφη, ήταν ανηψιά του κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια. Στην πνευματική του διαμόρφωση, συνετέλεσε πολύ ο Ιωάννης Ρωμανός, ο οποίος τον σύστησε στην Αναγνωστική Εταιρία Κέρκυρας, όπου γνωρίστηκε με πνευματικούς ανθρώπους και ιδιαίτερα με τον Ιάκωβο Πολυλά και και τον Γεράσιμο Μαρκορά. Ο Μαβίλης τελείωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στην Κέρκυρα και φοίτησε για ένα χρόνο (1877-1878) στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνέχισε τις σπουδές του στα πανεπιστήμια Μονάχου και Φράιμπουργκ (1878-1890), όπου παρακολούθησε μαθήματα κλασικής φιλολογίας, αρχαιολογίας και σανσκριτικών, ενώ μελέτησε τα φιλοσοφικά συστήματα των μεγάλων Γερμανών φιλοσόφων Καντ, Φίχτε και Σοπεγχάουερ. Το 1890 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ φιλοσοφίας από το Πανεπιστήμιο του Ερλάνγκεν με τη διατριβή «Δύο βιεννέζικα χειρόγραφα του Ιωάννη Σκυλίτζη». Το 1910 εκλέχθηκε βουλευτής Κέρκυρας με το κόμμα των Φιλελευθέρων του Ελευθερίου Βενιζέλου και συμμετείχε στη Β' Αναθεωρητική Βουλή από 23 Νοεμβρίου 1910 μέχρι 11 Μαρτίου 1912. Το 1911 καταψήφισε το άρθρο του συντάγματος που αναγνώριζε την καθαρεύουσα ως επίσημη γλώσσα του κράτους. Ήταν λογοτέχνης, μαχόμενος υπέρμαχος της δημοτικής γλώσσας, Μιλώντας στη συνεδρίαση της 16ης Φεβρουαρίου 1911, για την υπεράσπιση της δημοτικής γλώσσας όταν συζητιόταν το άρθρο 107 του Συντάγματος, όπως δημοσιεύεται στα «Άπαντά» του,  κατέληξε λέγοντας «..Χυδαία γλώσσα δεν υπάρχει. Υπάρχουσι χυδαίοι άνθρωποι, και υπάρχουσι πολλοί χυδαίοι άνθρωποι ομιλούντες την καθαρεύουσαν». Η ομιλία του κατέληγε, «Αφέτε, κύριοι, ελευθερίαν, μόνον ελευθερίαν ζητούμεν, εις τα διάφορα ρεύματα ιδεών. Εκ της συγκρούσεως αυτών θέλει γεννηθεί ο σπινθήρ, ο οποίος βαθμηδόν μεγενθυνόμενος θα είναι ο ποιητής της φυλής, ο συναινών εν εαυτώ πάσαν την θερμότητα και όλον το φως του παρελθόντος της φυλής. Και δι’ αυτής της θερμότητος και δι’ αυτού του φωτός θα καταυγάσει και θα θερμάνη την φυλής εις τον δρόμον της προς τον πανύψιστον προορισμόν της». Στις επόμενες εκλογές δεν επανεξελέγη, καθώς έμεινε συνεπής στις ηθικές του αρχές, όπως τις είχε περιγράψει σε επιστολή που έστειλε προς τον Ανδρέα Κεφαλληνό, «..Ό,τι κατορθώσω εις την ζωή μου, θα το κατορθώσω μένοντας συνεπής, χωρίς ν’ απαρνηθώ ούτε μια μόνο πράξη, ούτε μια μόνο στιγμή της περασμένης μου ζωής, ή αλλιώς δεν θα κατορθώσω τίποτε». Ήδη από το 1911 σε επιστολή του στο Σπύρο Θεοτόκη έγραφε, «..Έχεις δίκιο εις όσα γράφεις, μα η πολιτική του Βενιζέλου είναι εθνική, για τούτο πρέπει να παραβλέψουμε τις αδυναμίες ή τις ασυνέπειες που παρουσιάζει. Όσο για με, αποφάσισα να μην πολιτευθώ άλλο. Θα αποτραβηχθώ απ’ την πολιτική και θα περιμένω. Όταν σημάνει η σάλπιγγα θα πάω και εγώ να αφήσω τα ελεεινά μου κότζια σε μια ρεματιά της ονειρεμένης μας Ηπείρου». Η επιμονή του Σωτηριάδη να τον διορίσει Γυμνασιάρχη στη Θεσσαλονίκη, μετά την απελευθέρωση της τον Οκτώβριο του 1912, και όχι δημοδιδάσκαλο σε χωριό της Μακεδονίας, όπως ζητούσε ο Μαβίλης, στάθηκε αιτία να διακόψουν τις φιλικές τους σχέσεις. Η υπερτάτη θυσία του προς την πατρίδα, έγινε στις 23 Νοεμβρίου του 1912 (παλαιό ημερολόγιο), κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων. Ο Λορέντζος Μαβίλης, συμμετέχοντας ως εθελοντής στο σώμα των Γαριβαλδινών, έπεσε ηρωικά μαχόμενος κατά των Τούρκων στο βουνό Δρίσκος της Ηπείρου. Ήταν μόλις 52 ετών, πάνω στην κορύφωση της πνευματικής του δημιουργίας. Έγραψε 51 σονέτα, μερικά από τα οποία (“Λήθη”, “Ελιά”, “Καρδάκι” κ.ά.) είναι από τα αρτιότερα λυρικά ποιήματα και ως μορφή, άψογα. Ως προς την τεχνοτροπία του, επηρρεάστηκε από του Γάλλους παρνασσικούς, που στην εποχή της νεότητάς του, είχαν καλλιεργήσει το σονέτο. Τα σονέτα του, αρκετά από τα οποία δημοσιεύθηκαν και στην Κερκυραϊκή Ανθολογία, τον κατατάσσουν στην κορυφή των ποιητών του είδους. Υπήρξε μέλος της “Συντροφιάς των Εννιά”. Η πλατεία Μαβίλη στην Αθήνα, στην οποία έχει τοποθετηθεί η προτομή του, είναι ένα μικρό δείγμα ανγνώρισης του έργου και της θυσίας του.

Μαρκέτης Σ. Νικόλαος

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα και ήταν δικηγόρος. Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1902 και συμμετείχε στην ΙΣΤ΄ Περίοδο από 17 Νοεμβρίου 1902 μέχρι 22 Δεκεμβρίου 1904, στην  ΙΖ΄ Περίοδο από 20 Φεβρουαρίου 1905 μέχρι 1 Φεβρουαρίου 1906, στην ΙΗ΄ Περίοδο από 26 Μαρτίου 1906 μέχρι 25 Μαρτίου 1910 και στην Α’ Αναθεωρητική βουλή από 8 Αυγούστου 1910 μέχρι 12 Οκτωβρίου 1910.

Μαρκοράς Γεώργιος

Ο Γεώργιος Μαρκοράς, δρ., ιππότης, σιρ, γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Ασχολήθηκε κυρίως με τα νομικά και από το 1825 ως το 1833 διετέλεσε δικηγόρος του Δημοσίου στην Κεφαλλονιά. Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1840 στο 7ο κοινοβούλιο και μέχρι τότε ήταν γραμματέας της Γερουσίας επί του τμήματος των Οικονομικών. Τοποθετήθηκε σε πολλές δημόσιες θέσεις:

-Εξ απορρήτων της Βουλής εις το διαμέρισμα προσόδων, 115. 25/9.3.1833,

-Εξ απορρήτων της Βουλής εις το διαμέρισμα προσόδων, φ. 183. 16/28.6.1834,

-Προσωρινό μέλος  της επί της δημοσίας εκπαιδεύσεως γενικής επιτροπής, φ. 242. 3/15.8.1835,

-Εξ απορρήτων της Γερουσίας  επί του διαμερίσματος των προσόδων, στο 6ο Κοινοβούλιο, φ. 427. 18/2.3.1839,

-Ύπαρχος Κέρκυρας, φ. 447. 8/20.7.1839,

-Υποψήφιος βουλευτής Κέρκυρας, φ. 470. 16/28.12.1839,

-Bουλευτής Κέρκυρας, με 470 ψήφους, φ. 476. 27/8.2.1840,

-Μέλος καταρκτικού συμβουλίου, φ. 479. 17/29.2.1840,

-Μέλος Συμβουλίου δικαιοσύνης, φ. 509. 14/26.9.1840,

-Ύπαρχος Κερκύρας φ. 492. 18/30.5.1840,

-Μέλος Υπερτάτου Συμβουλίου Δικαιοσύνης, φ. 65. 18/30.3.1850),

-Πρόεδρος Υπερτάτου Συμβουλίου Δικαιοσύνης, φ. 119. 31/12.4.1851),

-Μέλος Ανωτάτου Συμβουλίου Δικαιοσύνης, φ. 11. 1.3.1852,

-Μέλος Ανωτάτου Συμβουλίου Δικαιοσύνης φ. 284. 2/14.3.1857),

-Πρόεδρος Ανωτάτου Συμβουλίου Δικαιοσύνης φ. 286. 16/28.3.1857,

-Πρόεδρος Ανωτάτου Συμβουλίου Δικαιοσύνης φ. 424. 1/13.8.1859.

-Έπαρχος Κέρκυρας για δύο περιόδους,

-Μέλος της επιτροπής επί της σύνταξης των Ιονίων Κωδίκων και

-Μέλος του ανώτατου συμβουλίου της δικαιοσύνης από το 1840 ως το 1862.  Τιμήθηκε με το παράσημο των Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου.

-Εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας το 1865 και συμμετείχε στην Α΄Περίοδο από 14/05/1865 μέχρι 26/01/1868. Παραιτήθηκε στις 23/11/1866. Προς τιμήν του μία οδός της Κέρκυρας, φέρει το όνομά του.

Μαρτσούκος Σπυρίδων

Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας (επαρχία Όρους) το 1874 και συμμετείχε στην ΣΤ’ Περίοδο από 1874-1875 και στην Ζ’ Περίοδο από 1875-1879.

Μαυροκορδάτος Νικόλαος

Ο Νικόλαος Μαυροκορδάτος ήταν βουλευτής και υπουργός. Γεννήθηκε στην Τεργέστη το 1837 και ήταν γιος του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου και της Χαρίκλειας Αργυροπούλου. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και στο Παρίσι και τον Αύγουστο του 1858 διορίστηκε β΄γραμματέας της Ελληνικής πρεσβείας στην Κωνσταντινούπολη. Το 1866 διορίστηκε Νομάρχης Κέρκυρας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1869. Στη συνέχεια εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας το 1866 με το κόμμα του Χαριλάου Τρικούπη, ενώ χρημάτισε υπουργός Εκκλησιαστικών και Δημόσιας Εκπαίδευσης στην κυβέρνηση  του Χαριλάου Τρικούπη, και στην κυβέρνηση του 1880. Διετέλεσε πρεσβευτής της Ελλάδας στο Παρίσι (1882-1885), στην Αγία Πετρούπολη (1886-1889) και στην Κωνσταντινούπολη (1889-1902). Το 1895 συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις συμβιβασμού στο Λονδίνο ενώ το 1897 υπέγραψε ως πληρεξούσιος της Ελλάδας την συνθήκη ειρήνης στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Το 1902 παραιτήθηκε από τη θέση του πρεσβευτή για να ξαναεκλεγεί βουλευτής. Σε περίπτωση παραίτησης του Αλεξάνδρου Ζαΐμη, θεωρείτο ως επικρατέστερος διάδοχος του για την αρχηγία του Τρικουπικού κόμματος. Επίσης είχε χρηματίσει πρόεδρος του συλλόγου «προς διάδοσιν των ελληνικών γραμμάτων» την περίοδο 1871-1882. Απεβίωσε ξαφνικά στην Αθήνα στις 31 Ιανουαρίου του 1903. Ήταν παντρεμένος με την ρουμάνικης καταγωγής Ελένη Μπαλς και είχε τέσσερα παιδιά, τον Αλέξανδρο, την Σοφία, μετέπειτα σύζυγο του στρατηγού Αλέξανδρου Σούτσου, με τον οποίο απέκτησε μεταξύ άλλων την Ελένη, σύζυγο του Βασιλείου Μελά, την Χαρίκλεια, μετέπειτα σύζυγο του Γεωργίου Μπαλτατζή και τον Γεώργιο.

Μεταλληνός Βασίλειος

Ο Μεταλληνός Βασίλειος του Σπυρίδωνος, γεννήθηκε το 1829 στην Κορακιάνα Κέρκυρας. Ασχολήθηκε με την πολιτική και συνεργάσθηκε το 1864 με το κόμμα του Πολυχρονίου Κωνσταντά, το οποίο διέπετο από φιλοαγρoτικές αρχές. Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας (επαρχία Όρους) το 1881 και συμμετείχε στην Θ΄Περίοδο από 20 Δεκεμβρίου 1881 μέχρι 11 Φεβρουαρίου 1885. Ήταν πληρεξούσιος στην Β΄Εθνοσυνέλευση του 1862.

Μοναστηριώτης Θεόδωρος

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1893. Ήταν δικηγόρος και εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας το 1936 με το Λαϊκό Κόμμα. Συμμετείχε στην Δ΄Περίοδο της Βουλής από 19/02/1956 μέχρι 02/04/1958.

Μοναστηριώτης Ιωάννης

Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1910 και συμμετείχε στην Α΄Αναθεωρητική Βουλή από 8 Αυγούστου 1910, στην Β΄Αναθεωρητική Βουλή από 28 Νοεμβρίου 1910 μέχρι 20 Δεκεμβρίου 1911 και στην Δ΄Περίοδο από 16 Δεκεμβρίου 1923 μέχρι 30 Σεπτεμβρίου 1925.

Μοναστηριώτης Ιωάννης του Γεωργίου

Ο Ιωάννης Μοναστηριώτης γεννήθηκε στη Λευκίμμη της Κέρκυρας το 1893. Ήταν μοναχογιός του ιερέα Γεωργίου Μοναστηριώτη (Πατρογιάννη) και της Βασιλικής το γένος Λιόπουλου. Φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο Αγίων Θεοδώρων Λευκίμμης και στη συνέχεια στο Γυμνάσιο της πόλης της Κέρκυρας. Σπούδασε στη  Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ’ όπου πήρε το δίπλωμά του, με άριστα το 1917. Το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου τον βρήκε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών, απ’ όπου αποφοίτησε ως έφεδρος αξιωματικός της στρατιωτικής δικαιοσύνης και υπηρέτησε στο στρατοδικείο Αθηνών. Μετά το τέλος του Μικρασιατικού Πολέμου επέστρεψε στην Κέρκυρα, όπου ξεκίνησε την δικηγορία. Το 1924 παντρεύτηκε την Αμαλία Ζυμάρη, κόρη του για πολλά χρόνια Δημάρχου Λευκιμμαίων και αργότερα βουλευτή, Κωνσταντίνου Ζερβού-Ζυμάρη και της Κορίνας Ζυμάρη, το γένος Σπυρίδωνος Βρυάκου. Με την Αμαλία απέκτησε δύο τέκνα: Τον Γεώργιο Μοναστηριώτη που σπούδασε μηχανολόγος ηλεκτρολόγος στο Μόναχο και υπηρέτησε στη ΔΕΗ, και την Βασιλική Μοναστηριώτη, σύζυγο του ιατρού Ιωάννη Ερ. Μωραΐτη. Το 1933 εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας με το Λαϊκό Κόμμα και συμμετείχε στην Δ΄ Περίοδο της Βουλής από 05 Μαρτίου 1933 μέχρι 01 Απριλίου 1935. Επανεξελέγη το 1935 και συμμετείχε στην Ε΄ Εθνική Συνέλευση από 09 Ιουνίου 1935 μέχρι 17 Δεκεμβρίου 1935. Ύστερα από την επιβολή της Δικτατορίας Μεταξά, συνέχισε να ασκεί την δικηγορία στην Κέρκυρα και παράλληλα ασχολήθηκε του με τα χτήματά του στη Λευκίμμη. Κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου συμμετείχε ως πολιτικός δικαστής στο στρατοδικείο της Κέρκυρας, ενώ μετά την κατάρρευση του μετώπου εγκαθίσταται με την οικογένειά του στη Λευκίμμη, παρότι σε όλη τη διάρκεια της Ιταλικής Κατοχής, το σπίτι του είχε επιταχθεί από Ιταλούς αξιωματικούς. Από το 1942 εντάχθηκε στην Εθνική Αντίσταση, φιλικά προσκείμενος στον ΕΔΕΣ. Κατά το διάστημα από 18 Νοεμβρίου έως 31 Δεκεμβρίου 1943, πρωταγωνίστησε στη διάσωση δέκα Αμερικανών Αεροπόρων που έπεσαν αναγκαστικά με το αεροπλάνο τους στις Αλυκές Λευκίμμης. Παρά τον κίνδυνο που διέτρεχε ο ίδιος και η οικογένειά του, φρόντισε για την ασφαλή φιλοξενία των συμμάχων, αλλά και χειρίστηκε ψύχραιμα το μπλόκο που έκαναν οι Γερμανοί στη Λευκίμμη, στις 16 Δεκεμβρίου του ’43, οι οποίοι αναζητούσαν, ύστερα από προδοσία, το Αμερικανικό πλήρωμα. Κατόρθωσε να δράσει συμφιλιωτικά με τις αντίπαλες αντιστασιακές οργανώσεις του νησιού με αποτέλεσμα να φυγαδευτούν οι Αμερικανοί στην Ήπειρο και αργότερα να φτάσουν σώοι στην πατρίδα τους. Μετά την απελευθέρωση, κατηγορήθηκε από ορισμένα μέλη του ΕΔΕΣ, επειδή συνεργάστηκε με τον ΕΛΛΑΣ. Οι σωματικές κακουχίες και η απογοήτευσή του από την συμπεριφορά κάποιων πρώην συναγωνιστών του, οι οποίοι τον οδήγησαν σε περιπέτειες, κλόνισαν σοβαρά την υγεία του, με αποτέλεσμα να υποστεί θανατηφόρο εγκεφαλικό επεισόδιο, τον Οκτώβριο του 1948, σε ηλικία μόλις 55 ετών.

Πηγή: “Λευκίμμη 1943 Μέρες Κατοχής και Αντίστασης. Το χρονικό μιας διάσωσης. Έκδοση Δήμου Λευκιμαίων, Κέρκυρα 1997”.

Μπαλτάς Αριστείδης

Ο Αριστείδης Μπαλτάς γεννήθηκε το 1943 στην Κέρκυρα. Είναι κατιών συγγενής του βουλευτή Κέρκυρας Αριστείδη χαλικιόπουλου Πιέρη, ο οποίος εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας στις εκλογές της 7ης Νοεμβρίου 1926. Είναι ομότιμος καθηγητής Φιλοσοφίας των Επιστημών του τμήματος Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών (πρ. Γενικού Τμήματος) του ΕΜΠ. Μετά τις βασικές σπουδές μηχανολόγου-ηλεκτρολόγου στο ΕΜΠ (1962-67), έκανε μεταπτυχιακά και διδακτορικό στη Θεωρητική Φυσική στο Πανεπιστήμιο Παρισίων XI (1972). Το 1982 εκλέχθηκε λέκτορας στον Τομέα Φυσικής του ΕΜΠ, το 1984 επίκουρος καθηγητής φιλοσοφίας και μεθοδολογίας της φυσικής στο ίδιο Τμήμα/Τομέα, το 1992 αναπληρωτής καθηγητής και το 2002 καθηγητής φιλοσοφίας των επιστημών. Στο πλαίσιο των ερευνητικών ενδιαφερόντων του ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την επιστημολογία του Λουί Αλτουσέρ, ως απόρροια της λεγόμενης Γαλλικής Σχολής Επιστημολογίας (Μπασελάρ, Canguilhem, Κοϋρέ, Cavailles), καθώς και με την αγγλοσαξονική φιλοσοφία της επιστήμης, με βάση τη σκέψη των K. Popper, T.S. Kuhn, I. Lakatos, P. Feyerabend, L. Laudan, κ.ά. Ενδιαφέρθηκε, επίσης, για τη φιλοσοφία της επιστήμης στο πλαίσιο μιας γενικότερης φιλοσοφικής θεώρησης του κόσμου και της γνώσης, με βάση το έργο των Βιτγκενστάιν, Νίτσε, Σπινόζα, Ντεριντά, McDowell, Μπένγιαμιν, κ.ά. Το 2002 τιμήθηκε με Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής για το βιβλίο του "Αντικείμενα και όψεις εαυτού" (εκδ. Εστία). Τον Δεκέμβριο του 2010 του απονεμήθηκε το Βραβείο Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας στη μνήμη των Βασίλη Ξανθόπουλου-Στέφανου Πνευματικού. Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ -υπήρξε μεταξύ εκείνων οι οποίοι υπέγραψαν την ιδρυτική διακήρυξη δημιουργίας του κόμματος- και πρόεδρος του Ινστιτούτου "Νίκος Πουλαντζάς". Μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 ανέλαβε ως εξωκοινοβουλευτικό στέλεχος, τα καθήκοντά του ως υπουργός Παιδείας - Πολιτισμού και Θρησκευμάτων στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Στις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου 2015, εξελέγη για πρώτη φορά, βουλευτής Αττικής με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Μπαρτσούκος Σπυρίδων

Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας (επαρχία Όρους) το 1872 και συμμετείχε στην Δ’ Περίοδο από 26/02/1872 μέχρι 29/11/1872.

Μπιάγκης Δημήτριος

Απόφοιτος της νομικής σχολής του Εθνικού και Καποδιστρικού Πανεπιστημίου Αθηνών, δικηγόρος, μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Κέρκυρας. Διετέλεσε για δύο τριετίες από το 2002 έως το 2010  δημοτικός σύμβουλος στον καποδιστριακό δήμο Θιναλίων. Το 2014 ήταν υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης Κέρκυρας με τον αυτοδιοικητικό συνδυασμό "Μεγάλο Ιόνιο", με τον οποίον εξελέγη περιφερειακός σύμβουλος. Το 2016 εξελέγη ομόφωνα γραμματέας του περιφερειακού συμβουλίου Ιονίων Νήσων. Κατά τη διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων ασχολήθηκε ενεργά με τα φοιτητικά ζητήματα, μέσα από την ΠΑΣΠ και τη νεολαία του ΠΑΣΟΚ.  Το 2013 εξελέγη μέλος της Ν.Ε του ΠΑΣΟΚ Κέρκυρας και στη συνέχεια Γραμματέας-Συντονιστής. 

• Στις εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019, εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας με το ΚΙΝΑΛ, λαμβάνοντας 1019 ψήφους.

Νικοκάβουρας Αθαν. Αναστάσιος ...

Γεννήθηκε στα Σφακερά της Κέρκυρας και εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας (επαρχία Όρους) το 1872 με το Αγροτικό Κϊνημα Κέρκυρας του Πολυχρονίου Κωνσταντά.

Συμμετείχε στην ΣΤ’ Περίοδο από 23 Ιουνίου 1874 μέχρι 19 Μαΐου 1875, στην Η΄Περίοδο από 23 Σεπτεμβρίου 1879 μέχρι 22 Οκτωβρίου 1881 και στην Θ’ Περίοδο από 20 Δεκεμβρίου 1881 μέχρι 11 Φεβρουαρίου 1885.

Παγκράτης Νικόλαος

Ο Παγκράτης Νικόλαος του Στάμου και της Ελένης, γεννήθηκε στους Καστελάνους (Μέσης) της Κέρκυρας. Ο πατέρας του Στάμος Παγκράτης, παντρεύτηκε την Ελένη Αλαμάνου, από την οποία απέκτησε τρία παιδιά, την Αλεξάνδρα, τον Νικόλαο -ο οποίος εξελέγη βουλευτής της Ιονίου Βουλής- και τον Κωνσταντίνο. Ήταν μεγαλοκτηματίας, με κτήματα σε πολλά χωριά της κεντρικής Κέρκυρας. Ήταν αδελφός του Κωνσταντίνου Παγκράτη, ο οποίος ήταν Δήμαρχος Μεσοχωριτών.  Ασχολήθηκε με την πολιτική και συνεργάσθηκε το 1864 με το κόμμα του Πολυχρονίου Κωνσταντά, το οποίο διέπετο από φιλοαγρoτικές αρχές. Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Κέρκυρας (επαρχία Μέσης), στις εκλογές του 1865 και συμμετείχε στις Α, Β’, Γ’, Δ’, Ε΄και ΣΤ΄Περιόδους της Βουλής, για ένα δεκαετές συνεχόμενο διάστημα, από 14 Μαΐου 1865 μέχρι 19 Μαΐου1875. Παντρεύτηκε την Jackson, κόρη του ύπατου Αρμοστή, από την οποία απέκτησε τρία παιδιά.

Παγκράτης Σπυρίδων του Κωνσταντίνου

Ο Σπυρίδων Παγκράτης του Κωνσταντίνου και της Ελένης Αλαμάνου, γεννήθηκε στους Καστελάνους Μέσης της Κέρκυρας. Ήταν κτηματίας, κάτοχος μεγάλων εκτάσεων στην κεντρική Κέρκυρα. Παντρεύτηκε την κοντέσα Αικατερίνη Ρίκκη, από την οποία απέκτησε πέντε παιδιά: τον Κωνσταντίνο που ήταν κτηματίας, την Μελπομένη, τον Δημήτριο που ήταν ιατρός, την Μαρία και τον Γαβριήλ που ήταν στρατιωτικός. Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας (επαρχία Μέσης), το 1873 και συμμετείχε στην E’ Περίοδο από 27 Ιανουαρίου 1873 μέχρι 26 Απριλίου 1874 και στην Ι’ Περίοδο από 7 Απριλίου 1885 μέχρι 6 Νοεμβρίου 1886.

Παδοβάς Ιωάννης

Ο Ιωάννης Παδοβάς γεννήθηκε στην Κέρκυρα και ήταν γιατρός. Σπούδασε σε ιταλικό πανεπιστήμιο και ανακυρήχθηκε διδάκτωρ της ιατρικής, με εξειδίκευση στην οφθαλμολογία. Εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας στις εκλογές του 1887 και συμμετείχε στην Ι΄Περίοδο από 7 Απριλίου 1885 μέχρι 6 Νοεμβρίου 1886 (στις α, β, γ και ε συνόδους).

Παδοβάς Στέφανος

Ο Στέφανος Παδοβάς ήταν Έλληνας νομομαθής και πολιτικός του 19ου αιώνα. Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1807. Σπούδασε νομικά στην Ιόνιο Ακαδημία και εν συνεχεία στην Πάδοβα και το Παρίσι και αναγορεύτηκε διδάκτωρ. Εξάσκησε το δικαστικό και δικηγορικό επάγγελμα στην Κέρκυρα. Υπήρξε πολέμιος των μεταρρυθμίσεων που είχε προτείνει ο Βρετανός φιλέλληνας και κατοπινός πρωθυπουργός Ουίλιαμ Γλάδστων. Αγωνίστηκε σθεναρά κατά της μετατροπής της Κέρκυρας σε αγγλική αποικία και υπέρ της Ένωσης των Επτανήσων με την Ελλάδα. Στην πολιτική ήταν μέλος του Κόμματος των Ριζοσπαστών και εκλέχτηκε αντιπρόσωπος της Κέρκυρας για πολλά χρόνια. Διετέλεσε βουλευτής στο δωδέκατο κοινοβούλιο και Πρόεδρος της δέκατης τρίτης και τελευταίας Βουλής της Ιονίου Πολιτείας, η οποία ψήφισε την Ένωση των Επτανήσων με την κυρίως Ελλάδα (5 Οκτωβρίου 1863). Ήταν δικαστής, Εισαγγελέας Κερκύρας, Βουλευτής Κερκύρας (1850-1868), Άρχων της Δημόσιας Εκπαιδεύσεως (1852), Πρόεδρος της Ιονίου Βουλής (1863), ενώ διετέλεσε για σύντομο χρονικό διάστημα, σύμβουλος της Επικρατείας (1865). Το 1865 εξελέγη βουλευτής Κερκύρας στη Βουλή των Ελλήνων. Απεβίωσε το 1872.

Παϊπέτης Σπυρίδων του Aνδρέα

Γεννήθηκε το 1871 στην Κέρκυρα. Μέλος της δραστήριας οικογένειας Παϊπέτη, ευδόκησε να συνδέσει το όνομά του –και της οικογένειας φυσικά- με την ανάπτυξη του τόπου. Ήδη από τα μέσα του προηγούμενου αιώνα, η οικογένεια Παϊπέτη δραστηριοποιείται επιχειρηματικά στους Κυνοπιάστες, λίγο έξω από την πόλη της Κέρκυρας. Ένα πλούσιο γεννεαλογικό δέντρο, με εφόδια την επιχειρηματικότητα και τα αγαθά που προσφέρει το δημοκρατικό πολίτευμα, διείσδυσε σε όλους τους κοινωνικούς τομείς, αναβαθμίζοντας την ευρύτερη περιοχή, παρέχοντας ευκαιρίες εργασίας και κίνητρα ανάπτυξης, υπηρετώντας τα γράμματα και τις τέχνες, προσφέροντας στο κοινωνικό σύνολο τις απαραίτητες υπηρεσίες, τις οποίες και το κράτος ακόμη αδυνατούσε να προσφέρει. Σπούδασε νομικά και ανακυρήχθηκε διδάκτωρ της νομικής, μέχρι την κάθοδό του στον πολιτικό στίβο. Εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας με το κόμμα των Θεοτόκηδων, το 1905, το 1906, το 1910, το 1920, το 1926 και το 1933. Ήταν ένας αγροτικός βουλευτής που πάλεψε για τα συμφέροντα των αγροτών, της πλέον αδύναμης αγροτικής τάξης. Πρωτοστάτησε για την επαναφορά του νόμου  “ περί τιμαρίων και δικαιούχων”, όταν διεπίστωσε ότι αρκετά χρόνια μετά την ψήφισή του, πολλοί απόγονοι των δυστυχών κολήγων της φεουδαρχίας, δεν είχαν αποκτήσει τις περιουσίες τους. Η υποστήριξή του προς το αγροτικό κίνημα, δημιούργησε στενούς δεσμούς με τη βάση των αγροτών στην ύπαιθρο Κέρκυρα, την οποίαν με πίστη υπηρέτησε στην πολυετή βουλευτική του θητεία. Απεβίωσε αιφνιδίως στην Αθήνα το 1934. Την έδρα του στη Βουλή κατέλαβε στις 22/07/1934, ο Σπυρίδων Ιωάννου Θεοτόκης.

Παλατιανός Αντώνιος-Στυλιανός του Κωνσταντίνου

Ο Αντώνιος Παλατιανός είναι γιος του Κωνσταντίνου και της κοντέσας Αικατερίνης Πετρετή. Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 12 Μαρτίου 1833. Στο βαπτιστικό του έγγραφο,  αναφέρεται ότι νονός του ήταν ο Βουλευτής της Ιονίου Βουλής δρ. Στυλιανός Μαράτος. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Πϊζας, από το οποίο πήρε το πτυχίο ιατροχειρουργίας  στις 30 Ιουνίου 1857. Το 1861 προσκλήθηκε στον ιταλικό στρατό ως αξιωματικός υγειονομικού και έλαβε μέρος στους υπέρ της ανεξαρτησίας της Ιταλίας πολέμους κατά το 1859-1861 και το 1866, όπου και βραβεύτηκε με το μετάλλιο της στρατιωτικής ανδρείας στις 13 Φεβρουαρίου 1861. Το 1868 συμμετείχε πάλι στο ιταλικό στράτευμα, όπου ο βασιλιάς της Ιταλίας Βίκτωρ Εμμανουήλ, τον ανέδειξε ιππότη του τάγματος του στέμματος στις 24 Μαΐου 1868. Το 1886 τιμήθηκε στην Ελλάδα, με τον Αργυρό  Σταυρό του Σωτήρος. Διετέλεσε Διευθυντής του σοφρωνιστηρίου Κέρκυρας, Πρόεδρος της Αναγνωστικής Εταιρίας, Έφορος της σχολής απόρων και απροστάτευτων παίδων και Πρόεδρος της φιλεκπαιδευτικής Εταιρίας (Αρσάκειο Αθηνών). Έχασε την όρασή του και έγραψε πολλές διατριβές για τους τυφλούς, ενώ μετέφρασε από τα γαλλικά το σύστημα ανάγλυφης ανάγνωσης Μπράιγ, προσθέτοντας και ελληνικά σημεία στίξης. Ως εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης, έλαβε μέρος στα διεθνή συνέδρια αομμάτων στην Φλωρεντία και το Άμστερνταμ. Με ιδιόχειρη διαθήκη του, άφησε 40 μετοχές της Ιονικής Τράπεζας για την εκπαίδευση τυφλών παιδιών σε ευρωπαϊκά ιδρύματα, μέχρι να ιδρυθεί παρόμοιο ίδρυμα στην Ελλάδα. Εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας το 1879 και συμμετείχε στην Η’ Περίοδο από 23 Σεπτεμβρίου 1879 μέχρι 22 Οκτωβρίου 1881. Απεβίωσε στις 13 Φεβρουαρίου 1893. Στην κηδεία του, που έγινε στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος, αποδόθηκαν στρατιωτικές τιμές για τον Αργυρό Σταυρό του Σωτήρος, απονεμηθέντα υπό της ελληνικής κυβέρνησης την 1η Δεκεμβρίου 1886 για τις προς την πατρίδα υπηρεσίες του. Τιμές προς τον νεκρό αποδόθηκαν και από την ιταλική κυβέρνηση, η οποία τον εβράβευσε στις 4 Δεκεμβρίου 1891 ως αξιωματικόν του ιταλικού Στέμματος.

Παπαδάτος Ανδρέας

O Δρ. Ανδρέας Παπαδάτος-Κοτσιμάνας του Αρσενίου, γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1837. Ήταν γαιοκτήμονας, νομικός και πολιτικός. Υπηρέτησε ως Ειρηνοδίκης της Επαρχίας Μέσης του Νομού Κερκύρας. Παντρεύτηκε την Αγγελική Κουρή, κόρη του Σωκράτη Κουρή που ήταν Γενικός Εισαγγελέας του Ηνωμένου Κράτους Ιονίων Νήσων. Απέκτησαν έναν γιο, τον Αριστοκλή Παπαδάτο (1864-1936), ο οποίος διετέλεσε Νομάρχης Λευκάδος. Εξελέγη βουλευτής στο Ιόνιο Κοινοβούλιο. Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας και στη Βουλή των Ελλήνων το 1868 και συμμετείχε στην Β’ Περίοδο από 21 Μαρτίου 1868 μέχρι 17 Μαρτίου 1869 και στην Γ’ Περίοδο από 16 Μαΐου 1869 μέχρι 28 Δεκεμβρίου 1871. Απεβίωσε το 1889.

Παραμυθιώτης Αθανάσιος

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα και ήταν Αντεισαγγελέας Κέρκυρας. Εξελέγη βουλευτής στο Νομό Κέρκυρας το 1868 και συμμετείχε στην Β’ Περίοδο από 21 Μαρτίου 1868 μέχρι 17 Μαρτίου 1869, στην Ε΄ Περίοδο από 27 Ιανουαρίου 1873 μέχρι 26 Απριλίου 1874 και στην Ζ’ Περίοδο από 18/07/1875 μέχρι 17/07/1879 στη διάρκεια της οποίας συμμετείχε στις συνόδους γ, δ, και ε, αντί του Π. Γεννατά, και στην ΙΔ’ Περίοδο από 16 Απειλίου 1895 μέχρι 9 Δεκεμβρίου 1898.

Παυλίδης Κωνσταντίνος του Κωνσταντίνου

Γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα με καταγωγή από τη Ρόδο. Σπούδασε στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΑΣΟΕΕ). Έχει διατελέσει μέλος του κεντρικού Συμβουλίου της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Ελλάδας την περίοδο 1985-1990, πρόεδρος της Αναπτυξιακής Επιχείρησης του Δήμου Θιναλίων, την περίοδο 2003-2006., θήτευσε ως Αντιδήμαρχος Τεχνικών Έργων, Διοίκησης και Οικονομικών, καθώς και Αναπληρωτής Δημάρχου, διαδοχικά,  στην τετραετία 2007-2010, μέλος της Δημοτικής Επιτροπής Παιδείας 2012-2013, πρόεδρος της κοινότητας Αχαράβης-Αγίου Παντελεήμονα από το 2011, στο Νομαρχιακό συντονιστικό και στις γραμματείες του ΣΥΡΙΖΑ Κέρκυρας, από το 2002, μέλος της Ν.Ε. Κέρκυρας και της γραμματείας στη οργάνωση του Βορρά, ελεύθερος επαγγελματιας στην Κέρκυρα από το 1992. Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Κέρκυρας, στις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου 2015, με τo ΣΥΡΙΖΑ.

Πιέρης - Χαλικιόπουλος Αριστείδης

Ο Αριστείδης Χαλικιόπουλος - Πιέρης, γιός του Χριστόδουλου Χαλικιόπουλου Πιέρη, γεννήθηκε στους Κουραμάδες της Κέρκυρας το 1875 και ήταν δικηγόρος. Για μεγάλο χρονικό διάστημα βρισκόταν στις υπηρεσίες του Πρωθυπουργού Γεωργίου Θεοτόκη, του οποίου υπήρξε ιδιαίτερος γραμματέας. Μαζί με τον αδελφό του Βελισσάριο, είχαν στην κατοχή τους το νησί Βίδο, το οποίο τους αφαιρέθηκε από του Γάλλους του Ναπολέοντα. Τα δύο αδέλφια προσέφυγαν στις 06.12.1953 στο τριμελές Πρωτοδικείο Κέρκυρας, στην προσπάθειά τους για επανάκτηση του νησιού. Όμως, παρόλο που είχαν επίσημους τίτλους ιδιοκτησίας, η υπόθεσή τους δεν διακαιώθηκε. Αργότερα πήραν σαν αποζημίωση από το κράτος, ορισμένες εκτάσεις σε διάφορα μέρη της Κέρκυρας. Εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας στις εκλογές της 7ης Νοεμβρίου του 1926 με το Λαϊκό Κόμμα. Τελευταίος κατιών συγγενής του, είναι ο κ. Αριστείδης Μπαλτάς βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.

Πλασκοβίτης Σπύρος

Ο Σπύρος Πλασκοβίτης ήταν Έλληνας πεζογράφος και πολιτικός. Γεννήθηκε στην Κέρκυρα και το πραγματικό του επώνυμο ήταν Πλασκασοβίτης. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηών. Εργάστηκε αρχικά στο υπουργείο Συγκοινωνιών και από το 1951 στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, απομακρύνθηκε από τη θέση του, συνελήφθη και εξορίστηκε και φυλακίστηκε για τη συμμετοχή του στη «Δημοκρατική Άμυνα».

Το 1977 εκλέχθηκε βουλευτής επικρατείας με το ΠΑΣΟΚ και ευρωβουλευτής το 1981 και το 1984. Το λογοτεχνικό του έργο που άφησε, δείχνει ένα δημιουργικό συγγραφέα. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1948 μέσα από το περιοδικό “Νέα Εστία”. Τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο διηγήματος, με το Α΄ Κρατικό Βραβείο μυθιστορήματος και με άλλες διακρίσεις. Συνεργάστηκε με τα λογοτεχνικά περιοδικά “Η Λέξη”, “Το Δέντρο” κ.ά.. Διετέλεσε πρόεδρος της Εταιρείας Συγγραφέων την περίοδο 1994-1996. Τα έργα του που μας άφησε παρακαταθήκη, είναι: “Το γυμνό δέντρο” (1952), “Η θύελλα και το φανάρι” (1955), “Το φράγμα” (1960), “Οι γονατισμένοι” (1964), “Το συρματόπλεγμα” (1974), “Η Πόλη” (1979), “Το τρελό επεισόδιο” (1984), “Η πεζογραφία του ήθους” (1986), “Η κυρία της βιτρίνας” (1990), “Το πουκάμισο του καθηγητή” (1993), “Η άλλη καρδιά (1995), “Γραφές και συναντήσεις” (1998) και “Το μοντέλο” (1999).  Απεβίωσε στις 7 Οκτωβρίου 2000. Γιος του είναι ο οικονομολόγος Ηλίας Πλασκοβίτης.

Πολίτης Α. Ηλίας

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1902 και συμμετείχε στην ΙΣΤ’ Περίοδο από 17 Νοεμβρίου 1902 μέχρι 22 Δεκεμβρίου 1904. Εξελέγη δημοτικός Σύβουλος επί τρεις συνεχείς τετραετίες στο Δήμου Κερκυραίων το 1903, το 1907 και το 1911, όπου διετέλεσε Πρόεδρος του Δημοτικού συμβουλίου, επί Δημάρχου Δημητρίου Κόλλα.

Πολίτης Νικόλαος

Γεννήθηκε το 1982 στην Κέρκυρα και ήταν διπλωμάτης, διεθνολόγος. Διακρίθηκε στις πολιτικές επιστήμες στη Γαλλία και δίδαξε Διεθνές Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο του Αιξ (1898), στο Πανεπιστήμιο του Πουατιέ (1903) και στο Πανεπιστήμιο των Παρισίων (1910-1914). Διετέλεσε γενικός διευθυντής του υπουργείου Εξωτερικών (1914-1916), υπουργός Εξωτερικών της προσωρινής κυβέρνησης Θεσσαλονίκης (1916-1917) και στη συνέχεια της κυβέρνησης Βενιζέλου στην Αθήνα (1917-1920 και 1922). Διετέλεσε επίσης πρώτος αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην Κοινωνία των Εθνών και πρεσβευτής στο Παρίσι (1924-1925, 1927,1930-1931). Αντιπροσώπευσε κατ΄επανάληψη τη χώρα μας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης .Το 1932 διετέλεσε πρόεδρος της Κοινωνίας των Εθνών και το 1937 Πρόεδρος του Ινστιτούτου Διεθνούς Δικαίου. Ήταν ειρηνιστής και υποστηρικτής της ισότητας των λαών και της ειρηνικής τους συμβίωσης. Το πρωτόκολλο της Γενεύης βασίζεται στην τριλογία που διατύπωσε: “Διαιτησία, Ασφάλεια, Αφοπλισμός”. Το έργο του διατυπωμένο σε πλήθος εργασίες περί το διεθνές δίκαιο, σε βιβλία και επιστημονικά περιοδικά του εξωτερικού στόχευε πάντα στην εμπέδωση της ειρήνης και στην ισότητα των λαών. Η τελευταία του μελέτη εκδόθηκε στην Ελβετία κατά τον Β΄παγκόσμιο πόλεμο με τον τίτλο: “Η διεθνής ηθική”. Το όραμα του Νικόλαου Πολίτη συνοψιζόταν στη φράση: “Δεν είναι δυνατόν να ζει κανείς για τον ευατό του, παρά με την προϋπόθεση να ζει για τους άλλους”. Απεβίωσε το 1942.

Πολυλάς Ιάκωβος

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 13 Οκτωβρίου 1825, από ευγενή οικογένεια με ρίζες από την Κωνσταντινούπολη. Έλαβε εξαιρετική μόρφωση, όπως άρμοζε σε έναν ευγενή, αλλά το πιο αποφασιστικό γεγονός για την εξέλιξή του, ήταν η γνωριμία του με τον Διονύσιο Σολωμό. Ο ποιητής επισκεπτόταν συχνά το σπίτι του Πολυλά, μέχρι τον θάνατο της μητέρας του τελευταίου το 1841. Από τότε ως το 1847 οι σχέσεις του Πολυλά με τον Σολωμό διακόπηκαν προσωρινά, κυρίως λόγω των υποχρεώσεων του Πολυλά για θέματα της πατρικής του περιουσίας. Από το 1847 επανασυνδέεται με τον Σολωμό και αποτελεί μέλος του λογοτεχνικού κύκλου που συγκροτείται στην Κέρκυρα γύρω από τον εθνικό ποιητή, μαζί με τους Στέλιο και Γεράσιμο Μαρκορά, Ιούλιο Τυπάλδο, Κάρολο Μάνεση και άλλους, που αποτελούν την ομάδα των "σολωμικών ποιητών" της Επτανησιακής Σχολής. Την ίδια χρονιά παντρεύεται την Αιμιλία Σορδίνα, η οποία σύντομα αρρωσταίνει και το 1851 μεταβαίνουν στην Ιταλία για θεραπεία. Εκεί ο Πολυλάς συνεχίζει τη μελέτη του (ξένες φιλολογίες και αρχαιοελληνικά κείμενα). Το 1853 επιστρέφει για λίγο καιρό στην Κέρκυρα και ο  Σολωμός - ιδιόρρυθμος και μονήρης τύπος- τον αντιμετωπίζει με ψυχρότητα, κάτι που πικραίνει τον Πολυλά. ΤΟ 1854 η σύζυγός του πεθαίνει και εκείνος επιστρέφει οριστικά στην Ελλάδα. Όταν το 1857 ο Σολωμός πεθαίνει, ο Πολυλάς εκφωνεί τον επικήδειο λόγο. Από τότε ως το 1859 αφοσιώνεται στη συγκέντρωση και έκδοση των χειρογράφων του "δασκάλου", έργο ιδιαίτερα δύσκολο. Ο Πολυλάς ήταν υποστηρικτής της ένωσης των Επτανήσων με την Ελλάδα. Το 1862 ίδρυσε τον πολιτικό σύλλογο “Αναγέννησις” και εξέδιδε ομώνυμη εφημερίδα. Από το 1869 ως το 1879 εξελέγη τέσσερις φορές βουλευτής Κέρκυρας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, με την Ριζοσπαστική παράταξη του Χαριλάου Τρικούπη. Το 1884 στράφηκε για λίγο προς την παράταξη του Δηλιγιάννη, αλλά το 1890 προσέγγισε ξανά την τρικουπική ριζοσπαστική παράταξη. Το 1892 εγκατέλειψε οριστικά την πολιτική. Ο Ιάκωβος Πολυλάς ήταν Επτανήσιος συγγραφέας και κριτικός, διάσημος μαθητής και εκδότης του έργου του Σολωμού. Το λογοτεχνικό του έργο (ποιητικό και πεζογραφικό) είναι μικρής έκτασης. Έκανε επίσης μεταφράσεις αλλά είναι πιο γνωστός για τα κριτικά του έργα. Πέθανε στις 5 Αυγούστου του 1896.

Πουλιάσης Βασίλειος

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Το 1929 εξελέγη Γερουσιαστής Κέρκυρας με το κόμμα Π.Ε. (Προδευτική Ένωσις) για το διάστημα από 21 Απριλίου 1929 μέχρι 1 Απριλίου του 1935 (θητεία 6 ετών). στην Β’ Αναθεωρητική Βουλή από 28 Νοεμβρίου 1910 μέχρι 20 Δεκεμβρίου 1911 και στην ΙΘ’ Περίοδο από 11 Μαρτίου 1912 μέχρι 18 Απριλίου 1915.

Πρίφτης Γεράσιμος του Ηλία

Ο Γεράσιμος Πρίφτης ήταν Έλληνας δημοσιογράφος και πολιτικός από την Κέρκυρα. Ο Γεράσιμος Πρίφτης υπήρξε στην οργανωμένη δράση και την αντίσταση, ένα από τα πιο πολύτιμα στελέχη στελέχη του ΕΛΑΣ και του ΚΚΕ και παρέμεινε ως το τέλος τίμιος, αγνός και γενναίος αγωνιστής. Στον ΕΛΑΣ εντάχθηκε από το 1943 ως έφεδρος υπολοχαγός. Αργότερα έλαβε το βαθμό του Υπασπιστή στην 8η Μεραρχία του ΕΛΑΣ που έδρευε στη Ρούμελη και τέθηκε διευθυντής του κρυπτογραφικού τμήματος. ​Με την ιδιότητα του τηλεγραφητή, προσέφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες στον κρυπτογραφικό μηχανισμό του ΕΛΑΣ, συμμετείχε σε μάχες εναντίον των κατακτητών στην Ήπειρο και στην μάχη της Αμφιλοχίας​ και αργότερα διετέλεσε, μεταξύ άλλων, αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Αντιστασιακών (FIR). Χρησιμοποίησε συνωμοτικά και λογοτεχνικά ψευδώνυμα, όπως Καστρινός και Χορμοβίτης. Στο σθένος του, αλλά και στο πηγαίο και ασίγαστο επτανησιακό χιούμορ του, έχει αναφερθεί για τη Μακρόνησο, ο συνδεσμώτης του λογοτέχνης Μενέλαος Λουντέμης.

Στο χωριό Πάγοι της Κέρκυρας, όπου έμεινε για ένα διάστημα μετά την απελευθέρωσή του από τη Μακρόνησο, τον θυμούνται μεταξύ άλλων, και για τα πρωτοποριακά καλλιτεχνικά δρώμενα που οργάνωσε.

Στην κηδεία του το 1985 που έγινε στην Αθήνα, παραβρέθηκαν περισσότεροι από 2000 πολίτες, μαζί με αντιπροσωπείες του ΚΚΕ, του ΚΚΕ εσωτερικού και της ΕΔΑ.

Εξελέγη βουλευτής στις εκλογές του 1956 και του 1958 με την ΕΔΑ στην εκλογική περιφέρεια Κέρκυρας. Μετέφρασε μεταξύ άλλων, το έργο του Φιντέλ Κάστρο "Η επανάσταση της Κούβας".  Απεβίωσε το Δεκέμβριο του 1985. Το όνομά του δόθηκε τιμητικά σε μία οδό στην Κέρκυρα.

Προβατάς Δημήτριος

Γεννήθηκε στους Αγραφούς.  Εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας το 1864 με το κόμμα του Πολυχρονίου Κωνσταντά.

Προβατάς Θεόφιλος του Παναγιώτου

Ο Προβατάς Θεόφιλος του Παναγιώτου, γεννήθηκε στο χωριό Αγραφοί της Κέρκυρας. Δραστηριοποιήθηκε πολιτικά με το κόμμα του συντοπίτη του Πολυχρονίου Κωνσταντά στην επαρχία Όρους. Υπήρξε υποψήφιος βουλευτής Κερκύρας στο 12ο Κοινοβούλιο της Ιονίου Βουλής, (εφημερίδα Gazzetta φ. 562. 20/1.2.1862). Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1887 και συμμετείχε στην ΙΑ’ Περίοδο από 04 Ιανουαρίου 1887 μέχρι 07 Αυγούστου 1890.

Ράλλης Σπυρίδων του Ιωάννου

Ο Σπυρίδων Ιωάννου Ράλλης γεννήθηκε το 1930 στην Άνω Γαρούνα της Κέρκυρας. Σπούδασε ιατρική και εξελέγη Διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης, με εξειδίκευση στην ρευματολογία. Παντρεύτηκε την Χαρίκλεια Χαρτοφύλακα με την οποία απέκτησε δύο κόρες.

Για πρώτη φορά εξελέγη βουλευτής το 1963 με την Ένωση Κέντρου, στην κυβέρνηση της οποίας διετέλεσε υπουργός Μεταφορών.

Μετά την μεταπολίτευση, εξελέγη βουλευτής στις 20/ 4/1975 σε επαναληπτική εκλογή, στη θέση του παραιτηθέντος Σπύρου Θεοτόκη.

Ακολούθως, εξελέγη τέσσερις φορές βουλευτής του ΠΑΣΟΚ:

1. Από 17/11/1974 μέχρι 22/10/1977 στην Α’ Αθήνας

2. Από 20/11/1977 μέχρι 19/09/1981 στην Α’ Αθήνας

3. Από 18/10/1981 μέχρι 07/05/1985 στην Α’ Αθήνας

4. Από 02/06/1985 μέχρι 02/06/1989 στην Α’ Αθήνας.

​Απεβίωσε στις 15 Οκτωβρίου 2016.

Ράπτη Αναστασία Συλβάνα

Η Συλβάνα Ράπτη γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 10 Νοεμβρίου 1958. Στην Κέρκυρα τέλειωσε τις εγκύκλιες σπουδές της. Σπούδασε Οικονομικά στο Τμήμα Οικονομικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάτηκε για αρκετά χρόνια ως δημοσιογράφος σε διάφορες εφημερίδες, ως αρχισυντάκτρια ένθετου περιοδικού εφημερίδας και παρουσιάστρια ειδήσεων της Ελληνικής Τηλεόρασης 2. Το 1998 έλαβε βραβείο Μπότση από το Ίδρυμα Προαγωγής Δημοσιογραφίας Αθανασίου Βασιλείου Μπότση, για την προσφορά της στα θέματα παιδείας και έρευνας. Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Α' Αθηνών το 2004 με το ΠΑΣΟΚ. Κατά την περίοδο 2004 έως 2006 διετέλεσε συντονίστρια του Κοινοβουλευτικού Τομέα Παιδείας, υπεύθυνη Υγείας του Κοινοβουλευτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, υπεύθυνη του Τομέα Γυναικών του Κινήματος και υπεύθυνη της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Από το 2004 έως και σήμερα είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του "Ινστιτούτου Πολιτικής Επιμόρφωσης". Το 2007 επανεξελέγη βουλευτής στην Α' Περιφέρεια της Αθήνας. Το 2009 παραιτείται από την έδρα της για να συμμετέχει στην 2η θέση του ψηφοδελτίου του ΠΑΣΟΚ για τις Ευρωεκλογές του 2009. Το 2009 εξελέγη Ευρωβουλευτής. Από τότε μετέχει στην Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων, ενώ είναι αναπληρωματικό μέλος της Επιτροπής Εσωτερικής Αγοράς και Προστασίας των Καταναλωτών καθώς και της Επιτροπής Αναφορών. Το 2014, τοποθετήθηκε στο ευρωψηφοδέλτιο της Ελιάς Δημοκρατικής Παράταξης, στην οποία εντάχηκε μαζί με το ΠΑΣΟΚ, χωρίς να καταφέρει να εκλεγεί ευρωβουλευτής λαμβάνοντας 96.411 σταυρούς προτίμησης.

Ρωμαίος Γεώργιος του Θεοδώρου

Ο Γεώργιος Ρωμαίος, είναι Έλληνας δημοσιογράφος, συγγραφέας και πολιτικός, έχοντας διατελέσει υπουργός και ευρωβουλευτής. Γεννήθηκε στους Πάγους της Κέρκυρας στις 14 Απριλίου του 1934. Ολοκληρώνοντας τις εγκύκλιες σπουδές του, το 1952 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών (ΑΣΟΕ). Αποφοιτώντας ακολούθησε επαγγελματικά τη δημοσιογραφία στην εφημερίδα“Το Βήμα” (1959) στην οποία και ανέλαβε εξελικτικά συντάκτης Βουλής, πολιτικός συντάκτης, διευθυντής σύνταξης και διευθυντής μέχρι το 1981. Επί δικτατορίας το 1971, συνελήφθη και κρατήθηκε ένα μήνα στο ΕΑΤ-ΕΣΑ και 6 μήνες στις Φυλακές Κορυδαλλού για τη συμμετοχή του στο ΠΑΚ. Παρά ταύτα το επόμενο έτος (1972) ταξίδεψε επανειλημμένα σε αποστολές στην Κύπρο, καθώς και στην Ινδία, Ταϊλάνδη, και Χονγκ-Κονγκ. Μετά την μεταπολίτευση ταξίδεψε στην Ανατολική Γερμανία (1977), τη Σοβιετική Ένωση (1977) και στο Λίβανο (1978). Παράλληλα κατά την περίοδο 1976 - 1978 υπήρξε αντιπρόεδρος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ). Στη δεκαετία του 1980, ασχολήθηκε με την πολιτική συντασσόμενος με το ΠΑΣΟΚ. Το 1981 με την εκλογή του ΠΑΣΟΚ, διορίστηκε γενικός διευθυντής της ΕΡΤ, θέση που διατήρησε μέχρι το 1984 όταν ανέλαβε Ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο έτος ανέλαβε Πρόεδρος της πρώτης Διοικούσας Επιτροπής του Ιονίου Πανεπιστημίου (1984). Την περίοδο 1987 - 1989 ανέλαβε αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, θέση που διατήρησε μέχρι το 1992 και ως Ευρωβουλευτής. Ακολούθως ανέλαβε εξωκοινοβουλευτικά διάφορους υπουργικούς θώκους στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, όπως υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας (13 Οκτωβρίου 1993 - 4 Μαΐου 1994) και στη συνέχεια αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Οικονομίας (4 Μαΐου 1994 - 15 Σεπτεμβρίου 1995). Το 1994 κατά το 3ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ και τo 1995 ανέλαβε αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών ως το 1996. Στις εκλογές του 1996 εξελέγη βουλευτής Α΄ Περιφέρειας Αθήνας, αναλαμβάνοντας αμέσως υπουργός Δημόσιας Τάξης (25 Σεπτεμβρίου 1996) θέση που διατήρησε μέχρι το 1998 όπου και επέστρεψε στη δημοσιογραφία. Ο Γεώργιος Ρωμαίος έχει τιμηθεί με το μετάλλιο Διεθνούς Οργάνωσης Δημοσιογράφων (στη Πράγα το 1971), καθώς και με το χρυσό μετάλλιο του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. Ο Γεώργιος Ρωμαίος είναι έγγαμος με την Μαρία Χατζοπούλου, ομιλεί επίσης αγγλικά και είναι μόνιμος κάτοικος Αθήνας (Φιλοθέη). Το συγγραφικό του έργο είναι αξιόλογο και περιλαμβάνει τους εξής τίτλους: "Όταν τα έβλεπα απ΄ έξω" Εκδ. Καστανιώτη (1997), "Η περιπέτεια του κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα" Εκδ. Πατάκη (2011). "Η Ελλάδα των δανείων και των χρεοκοπιών" Εκδ. Πατάκη (2012). "Από τον ανήλικο Όθωνα στη καγκελάριο Μέρκελ" Εκδ. Πατάκη (2012), “Η  Ευρώπη και η Ελλάδα-Από την κρίση στην ελπίδα” Εκδ. Πατάκη (2014). Ο Γεώργιος Ρωμαίος έγινε διάσημος με την υπόθεση δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη, όταν τότε ως απεσταλμένος δημοσιογράφος των εφημερίδων “Το Βήμα” και “τα ΝΕΑ” στη Θεσσαλονίκη, έκανε πολύ σημαντικές έρευνες που βοήθησαν στο ξεσκέπασμα του παρακράτους και του Γιοσμά που δρούσε στη συμπρωτεύουσα. Ως υπουργός Δημόσιας Τάξης αρχικά είχε επιτυχίες, αλλά η θητεία του έληξε με άσχημο τρόπο λόγω της υπόθεσης Σορίν Ματέι.

Ρωμαίος Θ. Κωνσταντίνος

Ο Ρωμαίος Κωνσταντίνος του θεοδώρου, γεννήθηκε στο χωριό Πάγοι της Κέρκυρας, περίπου το 1840 και είναι ο πρωτότοκος γιος του βουλευτή Θεοδώρου Ρωμαίου. Σπούδασε νομικά στην Ιόνιο Ακαδημία και άσκησε το δικηγορικό επάγγελμα στους Πάγους και εργάσθηκε για πολλά χρόνια μαζί με τον πατέρα του. Είχε εκλεγεί επανειλημμένα Δήμαρχος του Δήμου Ιστωναίων. Παντρεύτηκε την Άννα Κωστελέτου, με την οποία απέκτησε τρεις κόρες και ενα γιο. Στη συνέχεια πολιτεύτηκε και εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας (επαρχία Όρους) το 1892 και συμμετείχε στην IΓ’ Περίοδο από 3 Μαΐου 1892 μέχρι 20 Φεβρουαρίου 1895. Δεν έθεσε για δεύτερη φορά υποψηφιότητα στις εκλογές, αλλά επανεξελέγη Δήμαρχος Ιστωναίων. Απεβίωσε περίπου το 1930.

Ρωμαίος Θεόδωρος

O Ρωμαίος Θεόδωρος του Αλίβου, γεννήθηκε το 1820 στο χωριό Πάγοι της Κέρκυρας. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του, σπούδασε νομικά στην Ιόνιο Ακαδημία και άσκησε το δικηγορικό επάγγελμα στους Πάγους, καλύπτοντας με την δραστηριότητά του το βόρειο συγκρότημα της Κέρκυρας. Παντρεύτηκε την Μαρία Φιλίτση Παγιατάκη και έκανε 4 γιους (Κωνσταντίνο, Λεωνίδα, Θεμιστοκλή και Ευστάθιο) και 3 κόρες (Μαρία Βοντετσιάνου, Ελένη Πιθαμίτση και Πουλχερία  Ρουβά (επώνυμα συζύγων).

Εισήλθε στην πολιτική σκηνή και εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας (επαρχία Όρους), για πρώτη φορά στις 17 Μαΐου 1865 και συμμετείχε στην A’ Περίοδο. Η συνέπειά του στην διαχείριση των κοινών τον έκανε αγαπητό στο εκλογικό σώμα, με αποτέλεσμα να εκλέγεται Βουλευτής Κέρκυρας επί 20 συνεχή έτη, με τη συμμετοχή του στις Α (1865-1868), Β (1868), Γ (1869-1871), Ε (1873-1874), Ζ (1875-1879) και Θ (1882-1885) περιόδους της Βουλής. Ανήκε στο κόμμα των αληθινών ριζοσπαστών και συνεργάστηκε με το κόμμα των αγροτικών. Είχε συνεργασία με τον Πολυχρόνη Κωνσταντά, υπήρχαν όμως και θέματα στα οποία είχαν εκ διαμέρου αντίθετες απόψεις. Από το 1867 εκδίδει το φυλλάδιο «Οι εν Κερκύρα λησταί» στηρίζοντας λύση του αγροτικού προβλήματος. Τμήματα του φυλλαδίου χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα 130 χρόνια μετά το θάνατο του σε επιφυλίδες και αφίσες στην Κέρκυρα. Για την συμμετοχή και τους αγώνες του στην επίλυση του αγροτικού ζητήματος, πήρε στην ευρεία περιοχή το προσωνύμιο “Νομοθέτης”. Το συνημμένο πορτρέτο του είναι φτιαγμένο στη Βιέννη. Μία πινακίδα στην πίσω όψη του, αναφέρει τις λέξεις:“Parisi – VIENN” . Εικάζεται, ότι πιθανόν νά είναι έργο του Ιταλού ιστορικού ζωγράφου Nicola Parisi, που βρισκόταν στη Βιέννη το 1872-1873. Απεβίωσε το 1885, όντας εν ενεργεία βουλευτής.

Ρωμάνος Θ.

Εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας στις εκλογές του 1865.

Σαμοΐλης Βασίλειος

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1873 και συμμετείχε στην E’ Περίοδο από 27 Ιανουαρίου 1873 μέχρι 26 Απριλίου 1874, στην ΣT’ Περίοδο από 23 Ιουνίου 1874 μέχρι 19 Μαΐου 1875 και στην H’ Περίοδο από 23 Σεπτεμβρίου 1879 μέχρι 22 Οκτωβρίου 1881.

Σαμοΐλης Στέφανος

Ο Σαμοΐλης Στέφανος του Κωνσταντίνου-Νικολάου, γεννήθηκε το 1955 στη Λευκίμμη Κέρκυρας. Σπούδασε αρχιτέκτων μηχανικός, στην  Αρχιτεκτονική σχολή του Πανεπιστημίου της Γένοβας. Είναι παντρεμένος και έχει δύο κόρες οι οποίες φοιτούν στο Πανεπιστήμιο. Εργάζεται από το 1983 ως ελεύθερος επαγγελματίας στην Κέρκυρα, έχοντας τεχνικό γραφείο στην Πόλη της Κέρκυρας. Tο 1998 εργάστηκε στην διαχείριση των Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων. Είναι μέλος του Πανελλήνιου Συλλόγου εργαζομένων στην ΜΟΔ ΑΕ (Μονάδα Οργάνωσης της Διαχείρισης Αναπτυξιακών Προγραμμάτων). Από το 1983 είναι μέλος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Κέρκυρας και ενεργός συνδικαλιστής στο χώρο των μηχανικών με την παράταξη «Αριστερή Πρωτοβουλία». Από το 2011 είναι εκλεγμένος Δημοτικός Σύμβουλος Κέρκυρας, επικεφαλής της παράταξης "ΕΜΠΡΟΣ μ' εσένα για την Κέρκυρα" καθώς και Αναπληρωτής Πρόεδρος της Δημοτικής Επιτροπής Ένταξης Μεταναστών του Δήμου Κέρκυρας. Ήταν μέλος της Γραμματείας της Νομαρχιακής Επιτροπής Κέρκυρας του ΣΥΡΙΖΑ. Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Κέρκυρας με τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιουνίου 2012. Στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015, επανεξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Σαρακηνός Κωνσταντίνος

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα και ήταν δικηγόρος. Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1928 με το Κόμμα Φιλελευθέρων και συμμετείχε στην Β’ Περίοδο από 19 Αυγούστου 1928 μέχρι 18 Αυγούστου 1932.

Σέχος Ιωάννης

Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1892 και συμμετείχε στην ΙΒ΄Περίοδο από 14 Οκτωβρίου 1890 μέχρι 12 Μαρτίου 1892 και στην ΙΔ΄Περίοδο από 16 Απριλίου 1895 μέχρι 9 Δεκεμβρίου 1898.

Σίδερης Δ. Αριστοτέλης

Ο Σίδερης Αριστοτέλης του Δημητρίου και της Μαρίας το γένος Κωνσταντίνου Σολδάτου, γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 31 Μαρτίου 1889. Σπούδασε νομικά και ήταν δικηγόρος στην Κέρκυρα μεταξύ των ετών 1912-1920. Ήταν ενταγμένος στο Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας (ΣΕΚΕ) και συμμετείχε ως αντιπρόσωπος στο 1ο ελληνικό επαναστατικό κόμμα που ιδρύθηκε το 1918 και το οποίο στο 3ο έκτακτο συνέδριο που έγινε στον Πειραιά, μετονομάστηκε σε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ). Διετέλεσε καθηγητής της Ανωτάτης Εμπορικής Σχολής (Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών), του οποίου υπήρξε Πρύτανης τη διετία 1950-1951, Καθηγητής Δικαίου και Πολιτικής Οικονομίας στην Ανωτάτη Γεωπονική Σχολή Αθηνών (1927) και καθηγητής Γεωργικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1937). Εξελέγη δύο φορές βουλευτής θεσσαλονίκης (1915,1917) όπου συμμετείχε στην Κ’ Περίοδο από 31 Μαΐου 1915 μέχρι 29 Οκτωβρίου 1915 και από 12 Ιουλίου 1917 μέχρι 10 Σεπτεμβρίου 1920 και Γερουσιαστής (1934). Διετέλεσε υφυπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Α. Παπαναστασίου (1932). Εξέδωσε μελέτες σχετικές με τη γεωργική φορολογία, το γεωργικό δίκαιο, την ιστορία του οικονομικού βίου, την ιστορία των οικονομικών θεωριών κ.ά. Μετέφρασε μεταξύ άλλων το κομμουνιστικό μανιφέστο των Μαρξ, Έγκελς, Θόμσον, Γκόρκυ και Ντεβίλ Λόρια. Συνέβαλε στην ίδρυση του ΙΚΑ και υπήρξε Διοικητής της Αγροτικής Τράπεζας (Οκτώβριος 1945-Μάιος 1946).. Στην Κέρκυρα πρωτοστάτησε σε εργατικούς αγώνες, όπου ήταν πολλές φορές ο κύριος ομιλητής. Απεβίωσε το 1976.

Σκάρπας Γουλιέλμος του Ιωάννου

Ο Σκάρπας Γουλιέλμος του Ιωάννου γεννήθηκε στην Κέρκυρα και ήταν δικηγόρος.

Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1887 και συμμετείχε στην ΙΑ΄Περίοδο από 5 Δεκεμβρίου 1989 μέχρι 17 Αυγούστου 1890, σε αντικατάσταση του Ιωάννου Παδοβά.

Σοκόλης Κωνσταντίνος

Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1912 και συμμετείχε στην ΙΘ΄ Περίοδο από 11 Μαρτίου 1912 μέχρι 18 Απριλίου 1915, στην Κ’ Περίοδο από 31 Μαΐου 1915 μέχρι 29 Οκτωβρίου 1915 και από 12 Ιουλίου 1917 μέχρι 10 Σεπτεμβρίου 1920 και στην ΚΑ΄Περίοδο από 6 Δεκεμβρίου 1915 μέχρι 30 Ιουνίου 1917.

Σπίγγος Δημ.

Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1923 και συμμετείχε στην Δ΄Εθνοσυνέλευση από 16 Δεκεμβρίου 1923 μέχρι 30 Σεπτεμβρίου 1925.

Σπύρου Σπύρος του Πέτρου

Ο Σπύρος Σπύρου γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Είναι γιατρός και εξελέγη Περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων το 2011. Νωρίτερα υπηρέτησε ως βουλευτής Κέρκυρας. Έκανε σπουδές Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, του οποίου αναγορεύτηκε διδάκτωρ και ειδικεύτηκε στην παθολογία και τη ρευματολογία με βαθμό Άριστα. Εργάστηκε ως γιατρός στα Γουβιά της Κέρκυρας και δραστηριοποιήθηκε στον εκεί πολιτιστικό σύλλογο. Άσκησε το Ιατρικό επάγγελμα εις την Κέρκυρα και ήταν Αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιατρικού Συλλόγου της Κέρκυρας  και εκπρόσωπος στον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο.  Μέλος της Νέας Δημοκρατίας από το 1981. Αντιπρόεδρος της ΝΟΔΕ Κερκύρας το 1984. Πολιτεύτηκε το 1989 για πρώτη φορά ως υποψήφιος Βουλευτής της Ν.Δ. Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1996 και επανεξελέγη στις βουλευτικές  εκλογές  του 2000. Από τη θέση της αντιπολίτευσης και τις δύο κοινοβουλευτικές περιόδους, είχε πλούσια κοινοβουλευτική δραστηριότητα και ήταν Αντιπρόεδρος των επιτροπών  Τουρισμού και της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων. Ήταν υποψήφιος Βουλευτής στις Εκλογές του 2004. Τον Αύγουστο του 2004 τοποθετήθηκε από τον υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, τον κ. Νικήτα Κακλαμάνη, μετά από σύμφωνη γνώμη της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής, διοικητής της υγειονομικής Περιφέρειας Ιονίων Νήσων μέχρι και τον Αύγουστο του 2006. Κατά την περίοδο αυτή είχε πλούσια δράση στον τομέα της υγείας - πρόνοιας σε  όλα τα Ιόνια Νησιά. Στις εκλογές του Νοεμβρίου 2010, εξελέγη ο πρώτος αιρετός Περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων. Είναι παντρεμένος με τη Μαρία-Σοφία Φαρούγγια και έχει δύο παιδιά, τον Άγγελο που είναι γιατρός γυναικολόγος στην Κέρκυρα και τον Ιωάννη, που είναι γιατρός χειρούργος στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών.

Σταμούλης Γεώργιος

Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας (επαρχία Μέσης) το 1872 και συμμετείχε στην Δ’ Περίοδο από 26 Φεβρουαρίου 1872 μέχρι 29 Νοεμβρίου 1872, στην Θ’ Περίοδο από 20 Δεκεμβρίου 1881 μέχρι 11 Φεβρουαρίου 1885 και στην ΙΑ’ Περίοδο από 4 Ιανουαρίου 1887 μέχρι 17 Αυγούστου 1890.

Στρατηγός Ξενοφών

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 19 Ιουλίου του 1869. Κατατάχθηκε στον ελληνικό στρατό και σπούδασε στην πολεμική ακαδημία του Βερολίνου. Έλαβε μέρος στους βαλκανικούς πολέμους και έγινε υπαρχηγός στο Γενικό Επιτελείο φτάνοντας μέχρι τον βαθμό του υποστράτηγου. Το 1917 αποστρατεύθηκε και επαναφέρθηκε στο στράτευμα το 1920. Εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας το 1922 και ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Συγκοινωνιών και τον ίδιο χρόνο καταδικάστηκε από το έκτακτο στρατοδικείο στη δίκη των Έξι σε ισόβια κάθειρξη για εσχάτη προδοσία. Λίγο αργότερα αμνηστεύθηκε, αλλά λόγω ασθενείας, μετέβη στο Νταβός της Ελβετίας όπου και απεβίωσε στις 11 Μαρτίου του 1927, σε ηλικία πενήντα οκτώ ετών. Μεταξύ άλλων συνέγραψε το έργο "Η Ελλάς εν Μικρά Ασία", απολογία τρόπον τινά της αντιβενιζελικής συμμετοχής στη μικρασιατική εκστρατεία. Εν τούτοις το βιβλίο είναι εξαιρετικώς ενδιαφέρον και πολύτιμο για την ιστορία της περιόδου, καθώς περιέχει πολλά ανέκδοτα ελληνικά διπλωματικά έγγραφα της εποχής από το αρχείο του Στρατηγού. Προς τιμήν του, μία οδός της Κέρκυρας φέρει το όνομά του.

Τόμπρος Ιωάννης

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας το 1885 και συμμετείχε στην Ι΄Περίοδο από 7 Απριλίου 1885 μέχρι 6 Νοεμβρίου 1886.

Τοπάλης Ιωάννης

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1869 και συμμετείχε στην Γ’ Περίοδο 16 Μαΐου 1869 μέχρι 28 Δεκεμβρίου 1871.Γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1869 και συμμετείχε στην Γ’ Περίοδο 16 Μαΐου 1869 μέχρι 28 Δεκεμβρίου 1871.

Τρίαντος Σπυρίδων του Σταύρου

Ο Σπυρίδων Τρίαντος γεννήθηκε στο χωριό Γαρδελάδες της Κέρκυρας το 1903. Ήταν γόνος αγροτικής οικογένειας και πρωτότοκος γιος του Σταύρου Τρίαντου, ο οποίος διετέλεσε δημοδιδάσκαλος εις την γενέτειρά του, καθως και σε άλλες όμορες κοινότητες της Κέρκυρας. Φοίτησε επι τέσσερα χρόνια στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημιου Αθηνών και πήρε το πτυχίο του σε ηλικία 22 ετών. Υπηρέτησε στον ελληνικό στρατό και μετά την θητεία του άρχισε την σταδιοδρομία του ως δικηγόρος στην Κέρκυρα.
Ήταν εξαιρετικός επιστήμων με επιτυχίες καθόλη τη διάρκεια της δικηγορίας του. Απέκτησε τρία παιδιά, τον Σταύρο, την Ισμήνη και τον Δημήτρη, από τον γάμο του με την κόρη του τότε διευθυντού των Ταχυδρομείων Παναγιώτη Αγγελόπουλου. Στην πολιτική εισήλθε κατόπιν επιθυμίας του αρχηγού του ΕΔΕΣ Ναπολέοντα Ζέρβα, ως εκπρόσωπος της παράταξης στην Κέρκυρα. Είχε δράσει κατά την περίοδο της κατοχής, με κίνδυνο να συλληφθεί από τους Ιταλούς, την ύστατη όμως στγμή και κατόπιν ειδοποίησης από συγγενικό του πρόσωπο, κατάφερε να ξεφύγει και να παραμείνει επι τετραήμερο στην εκκλησία του Αγίου Ελευθερίου, χωρίς να γνωρίζει η οικογένειά του που βρίσκεται. Κατά καλή του τύχη, στο διάστημα αυτό του τετραημέρου, έγινε η συνθηκολόγηση με τους Ιταλούς, οπότε επέστρεψε στην οικογένειά του.
Το 1946 έλαβε πρόταση απο τον ιδρυτή του νέου κόμματος με τον τίτλο: “Εθνικό Κόμμα Ελλάδος ΕΚΕ” στρατηγό Ζέρβα, εφόσον επιθυμούσε να συμμετάσχει ως υποψήφιος βουλευτής στις εθνικές εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946 στην Κέρκυρα. Στις εκλογές αυτές το ΕΚΕ εξέλεξε 22 βουλευτές. Το 1946 εξελέγη βουλευτής της Δ’ Αναθεωρητικής κυβέρνησης Σοφούλη, η διάρκεια της οποίας ήταν από το 1946 εως το 1950. Ήταν εκπρόσωπος του κόμματος, ως εισηγητής στο υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας. Εξέδωσε ένα βιβλίο το 1949, με τίτλο: "Εισηγήσεις προς τη Διακομματική Επιτροπή περί της Εμπορικής Ναυτιλίας”. Είχε έτοιμο και το δεύτερο βιβλίο του με τίτλο: "Ο Πλοίαρχος ως προς το Εμπορικό και τον Δημόσιο Δίκαιο”, το οποίο όμως δεν πρόφθασε να εκδώσει, καθώς απεβίωσε το 1964 σε ηλικία μόλις 61 ετών.

Τριβυζάς Ιωάννης

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας (επαρχίας Όρους) το 1872 και συμμετείχε στην Δ' Περίοδο της Βουλής από 26 Φεβρουαρίου 1872 μέχρι 29 Νοεμβρίου 1872. 

Τριβόλης Ν.

Εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας το 1899 και συμμετείχε στην ΙΕ’ Περίοδο από 24 Ιανουαρίου 1902 μέχρι 19 Σεπτεμβρίου 1902. (αντί του Βουλευτή Ν. Καλοσγούρου).

Τρύφωνας Αναστάσιος

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας (επαρχία Όρους) το 1873 και συμμετείχε στην Ε΄Περίοδο από 27 Ιανουαρίου 1873 μέχρι 26 Απριλίου 1874 και ΣΤ’ Περίοδο από 23 Ιουνίου 1874 μέχρι 19 Μαΐου 1875.

Tσιριγώτης Χριστόδουλος

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1905 και συμμετείχε στην ΙΖ΄Περίοδο από 20 Φεβρουαρίου 1905 μέχρι 1 Φεβρουαρίου 1906.

Τσουτσουνάτος Ζερβός

Ο Ζερβός Τσουτσουνάτος ήταν Έλληνας, παλαιός βρακοφόρος βουλευτής της Κέρκυρας. Γεννήθηκε στη Κέρκυρα και μετά την ενσωμάτωση των Ιονίων Νήσων με την Ελλάδα, αναδείχθηκε βουλευτής της Κέρκυρας (επαρχία Μέσης) το 1865, προσκείμενος πιθανώς στη παράταξη του Χαρίλαου Τρικούπη, με το λεγόμενο τότε Πέμπτο Κόμμα. Την εποχή εκείνη o Τσουτσουνάτος ήταν ο κατ΄ εξοχήν σατιριζόμενος βουλευτής, του ελληνικού κοινοβουλίου, από τους δημοσιογράφους, γελοιογράφους και σατυρικούς ποιητές της ίδιας περιόδου, τόσο για τη χωρική του εμφάνιση, με βράκα και ψάθινο καπέλο, (σκιάδι), και την τραγουδιστή επτανησιακή προφορά του, όσο κυρίως από το «περίεργο» του επιθέτου του. Ο Ζερβός Τσουτσουνάτος δεν φέρεται να είχε αναλάβει κάποιο δημόσιο αξίωμα εκτός του βουλευτή.

Φακιολάς Στέφανος του Ιωάννου

O Φακιολάς Στέφανος του Ιωάννου γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1912. Παντρεύτηκε την Σοφία Αγάθου με την οποία απέκτησε δύο κόρες. Ήταν δικηγόρος, απόφοιτος της νομικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διετέλεσε Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Κέρκυρας από 26 Σεπτεμβρίου 1974 μέχρι 31 Μαΐου 1975, επί δημαρχίας Κωνσταντίνου Αλεξόπουλου, αλλά και Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Κέρκυρας. Εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας με τη Νέα Δημοκρατία, στις εκλογές της 20ης Νοεμβρίου 1977 και συμμετείχε στην Β’ Περίοδο της Βουλής από 20 Νοεμβρίου 1977 μέχρι 19 Σεπτεμβρίου 1991.

Φρόνιμος Θεόφιλος

Ο Φρόνιμος Θεόφιλος του Σπυρίδωνος, γεννήθηκε στον Σπαρτίλα Κέρκυρας στις 30 Ιουνίου 1899 και ήταν δικηγόρος. Εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας με την ΕΠΕΚ το 1951 και συμμετείχε στην Β’ Περίοδο της Βουλής από 09/09/1951 μέχρι 10/10/1952. Ήταν παντρεμένος με την Έλλη και είχαν 4  παιδιά. Απεβίωσε στην Αθήνα στις 28 Ιουλίου 1922. Προς τιμήν του, μία οδός της Κέρκυρας φέρει το όνομα του.

Χαλικιόπουλος Γεώργιος του Σπυρίδωνος

Ο Γεώργιος Χαλικιόπουλος, γιος του βουλευτή Σπύρου Χαλικιόπουλου γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1933. Γιος του Βουλευτή Κέρκυρας Σπυρίδωνος Χαλικιόπουλου, μπήκε στην πολιτική όπου βρήκε πρόσφορο έδαφος. Εξελέγη βουλευτής Kέρκυρας το 1974 με τη Νέα Δημοκρατία και συμμετείχε στην Ε΄Αναθεωρητική Βουλή από 17 Νοεμβρίου 1974 μέχρι 22 Οκτωβρίου 1977.

Χαλικιόπουλος Σπυρίδων του Αυγουστίνου

Ο Σπυρίδων Χαλικιόπουλος του Αυγουστίνου, γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1902 και ήταν δικηγόρος. Εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας το 1952 με τον Ελληνικό Συναγερμό και συμμετείχε στην Γ΄Περίοδο από 16/11/1952 μέχρι 11/11/1956. Ακολούθως εξελέγη στις εκλογές το 1956 με την ΕΡΕ, όπου συμμετείχε στην Δ’ Περίοδο από 19/02/1956 μέχρι 02/04/1958 και το 1961 επίσης με την ΕΡΕ όπου συμμετείχε στην ΣΤ’ Περίοδο, από 29/10/1961 μέχρι 26/09/1963. Στις 30 Νοεμβρίου 1954 υπέβαλε δήλωση ανεξάρτητου βουλευτού. Απεβίωσε στις 14 Σεπτεμβρίου 1979.

Χαντζάρης Σπυρίδων

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Εξελέγη Βουλευτή Κέρκυρας το 1906 και συμμετείχε στην ΙΗ’ Περίοδο από 26 Μαρτίου 1906 μέχρι 25 Μαρτίου 1910, στην Α’ Αναθεωρητική Βουλή από 8 Αυγούστου 1910 μέχρι 12 Οκτωβρίου 1910, στην Β΄Αναθεωρητική Βουλή από 28 Νοεμβρίου 1910 μέχρι 20 Δεκεμβρίου 1911. Το 1929 εξελέγη Γερουσιαστής.

Χαραλάμπους Χαράλαμπος

Γεννήθηκε στην Πάφο της Κύπρου, στις 16/9/1949. Ζει και εργάζεται στην Κέρκυρα. Είναι γιατρός του ΕΣΥ, (Χειρούργος στο χειρουργικό τμήμα του Γεν. Νοσοκομείου Κέρκυρας). Σπούδασε ιατρική και είναι πτυχιούχος και διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής Αθηνών. Είναι παντρεμένος με τη Σοφία Αθανασίου και έχει τρία παιδιά, τον Δημήτρη, την Ελπίδα και τη Μυρσίνη. Μιλάει Αγγλικά. Πρώην Νομαρχιακός Σύμβουλος στο Ν.Σ. Κέρκυρας. Εξελέγη με το ΚΚΕ τρεις φορές βουλευτής Κέρκυρας, το 2007, το 2009 και το 2012.

Χυτήρης Σπυρίδων

Ήταν κερκυραίος πολιτικός, Δήμαρχος Μεσοχωριτών από 1889 ‐ 1895. Ο Χυτήρης Σπυρίδων, εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας το 1899 και συμμετείχε στην ΙΕ’ Περίοδο από 7 Φεβρουαρίου 1899 μέχρι 19 Σεπτεμβρίου 1902, (α και β σύνοδοι).

Χυτήρης Τηλέμαχος

Ο Τηλέμαχος Χυτήρης γεννήθηκε το 1945 στην Κέρκυρα. Ο πατέρας του Γεράσιμος Χυτήρης υπήρξε γνωστός λόγιος του νησιού με πλούσιο συγγραφικό, ιστορικό, κοινωνιολογικό και λογοτεχνικό έργο. Σπούδασε στην Ιταλία. Είναι πτυχιούχος Φιλοσαφίας από το Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας και Γεωπονίας από το Πανεπιστήμιο της Πίζας. Μέλος της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη, συμμετείχε ενεργά στο φοιτητικό κίνημα (1965-1970) και στον αντιδικτατορικό αγώνα (1967-1974). Στην Φλωρεντία συνάντησε για πρώτη φορά την τραγουδίστρια Μαρία Φαραντούρη, την οποία παντρεύτηκε αργότερα και με την οποία το 1985 απέκτησε έναν γιό, τον Στέφανο. Το 1979-1981 διηύθυνε την πολιτιστική έκδοση «Χρονικό». Διετέλεσε σύμβουλος Τύπου της ελληνικής πρεσβείας στο Βουκουρέστι (1981-1984) και στο Λονδίνο (1984-1987) και ειδικός γραμματέας στο υπουργείο Προεδρίας της Κυβερνήσεως (1987-1989). Το 1989 ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ανδρέας Παπανδρέου τον ορίζει εκπρόσωπό του στα ΜΜΕ. Έκτοτε ο Τηλέμαχος Χυτήρης παραμένει στενός συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου ως τις τελευταίες στιγμές της ζωής του (1996). Μέλος της Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ από το 1990. Υπήρξε υπεύθυνος Πολιτισμού, Αθλητισμού και ΜΜΕ του Κοινοβουλευτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου και Πολιτικός Εκπρόσωπος Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ. Το 1993 εκλέγεται Βουλευτής στη Β΄ Περιφέρεια της Αθήνας.  Διετέλεσε υφυπουργός Προεδρίας, υφυπουργός Τύπου, υπουργός Τύπου και ΜΜΕ και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος έως το 1996. Στις εκλογές του 1996 επανεκλέγεται Βουλευτής στη Β΄ Αθηνών. Στις εκλογές του 2000 εκλέγεται και πάλι Βουλευτής στη Β΄ Αθηνών και αναλαμβάνει υφυπουργός Τύπου και ΜΜΕ, εκπρόσωπος της Διυπουργικής Επιτροπής για την Ολυμπιάδα του 2004 και συντονιστής για τα θέματα Επικοινωνίας του πρωθυπουργού στην κυβέρνηση Σημίτη. Στις εκλογές του 2004, 2007 και 2009 επανεκλέγεται Βουλευτής στη Β΄ Αθηνών. Το 2010 τοποθετήθηκε αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού αρμόδιος για θέματα ΜΜΕ, ως το 2011. Το ποιητικό του έργο είναι πλούσιο. Έξι ποιητικές συλλογές συνθέτουν το πορτρέτο ενός δημιουργικού ανθρώπου: “Ποιήματα εκ προμελέτης” (1968-1972), “Θέμα” (1972-1977), “Τόποι Νέοι” (1982-1984), “Σαν Να Συνέβη” (1984-1986), “Καλοκαίρι” (2001) και “Κίτρινη Σκόνη” (2006).